Για την τεράστια και με χορταστική μπάλα νίκη του Ολυμπιακού στη Μασσαλία δεν θα γράψω πολλά. Αφήνω την αποθέωση για όλους αυτούς που λοιδορούσαν τον Ερνέστο Βαλβέρδε και τους παίκτες το προηγούμενο διάστημα.

Εγώ, τα έχω γράψει –μπορείτε να ανατρέξετε σε προηγούμενα ποστ μου- και τα έχω ξαναγράψει. Αυτός ο Ολυμπιακός παίζει ποδόσφαιρο που απέχει από τα ελληνικά δεδομένα όσο η... γη από τη σελήνη.

Ποδόσφαιρο βγαλμένο απευθείας από την Πριμέρα Ντιβιζιόν είχα γράψει και εξακολουθώ να το πιστεύω. Ακόμα και να έχανε ο Ολυμπιακός στη Μασσαλία εγώ πάλι ικανοποιημένος θα ήμουνα. Πικραμένος μεν, ικανοποιημένος δε, γιατί τέτοιο ποδόσφαιρο με τέτοιο ρυθμό, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν έχει ξαναπαίξει ελληνική ομάδα.

Παρακολουθώ τον Ολυμπιακό και γενικότερα το ποδόσφαιρο από πιτσιρικάς. Αν μπορείτε να θυμηθείτε εσείς κάποια ελληνική ομάδα που να παίζει τέτοια μπάλα και να κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο για να κυριαρχήσει ανεξαρτήτου έδρας και ονόματος αντιπάλου, πείτε μου τη και μένα...

Με τον αγώνα δεν θα καταπιαστώ. Μάτια έχουμε όλοι και βλέπουμε. Είδαμε ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε μπαλάρα στη Μασσαλία και δίκαια, ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΑ, επέστρεψε στον Πειραιά με τους τρεις βαθμούς. Θα κάνω μια... ντρίπλα και θα προχωρήσω σε μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν για να αναφέρω ένα περιστατικό το οποίο έζησα και πραγματικά έμεινα άφωνος.

Υποκλίθηκα στο μεγαλείο προσώπων και καταστάσεων τα οποία δυστυχώς δεν θα δούμε ποτέ στην Ελλάδα. Διαβάστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για το πώς υψώνουν ασπίδα προστασίας στο ποδόσφαιρό τους οι ξένοι και ακολούθως τι κάνουν την ίδια ώρα οι... Ελληνάρες.

Όλο το άρθρο στο katimagiko.gr.

Μαρσέιγ Champions League Ολυμπιακός