Το ποδόσφαιρο της προηγούμενης δεκαετίας ήταν γεμάτο τρεχαλατζήδες χαφ και συνεχές κλείσιμο χώρων. Η ανάπτυξη των ομάδων γινόταν κυρίως από τις πλευρές και οι θεωρητικοί εξτρέμ ήταν από τους πιο ακριβούς ποδοσφαιριστές στην Ευρώπη, αφού οι περισσότερες ομάδες βάσιζαν το πλάνο ανάπτυξής τους σε αυτούς τους παίκτες. Άλλωστε η… τριγωνομετρική προσέγγιση του αθλήματος προστάζει άνοιγμα διαδρόμων με αύξηση του πλάτους και κινήσεις στον κενό χώρο. Επιπλέον, ο επιτελικός μέσος ήταν ένας (η εξέλιξη του 10ριου) με δύο παίκτες να τον πλαισιώνουν και να “τρέχουν γι αυτόν”.

Η Μπαρτσελόνα, όμως, άλλαξε το ποδόσφαιρο. Οι εξτρέμ έγιναν παίκτες άξονα και οι κόφτες μειώθηκαν αισθητά (ένας ή… κανένας). Οι ομάδες πλέον ξεκινούν να θέλουν τη μπάλα στα πόδια τους και προτιμούν την κατοχή της, από το κυνήγι του κλεισίματος των χώρων. Η ανάπτυξη πραγματοποιείται κυρίως από τον άξονα, και οι αποστάσεις τον παικτών στο χώρο του κέντρου έχουν ελαχιστοποιηθεί. Επιπλέον, το control game των Ισπανών προστάζει κοντύτερους ποδοσφαιριστές με πολύ καλό first touch και άψογη πάσα (μόνο αν αναλογιστούμε το επίπεδο του Μπουσκέτς στα παραπάνω, εύκολα συμπεραίνουμε το βαθμό δυσκολίας του ποδοσφαίρου των Ισπανών). Η νέα θεωρία φέρνει στο προσκήνιο το δόγμα “καλύτερα να έχω τη μπάλα και να κουράζω τον αντίπαλο, παρά να την έχει ο αντίπαλος και να κουράζομαι εγώ. ”

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο overlap.gr

Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS