Υπάρχουν βραδιές που μένουν χαραγμένες όχι για να γιορτάζονται, αλλά για να διδάσκουν. Η 1η Οκτωβρίου 1992 είναι μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ΠΑΟΚ, μια βραδιά που οι φίλοι του «Δικεφάλου» άλλοτε προσπαθούν να ξεχάσουν κι άλλοτε να θυμούνται, για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά.

Ο ΠΑΟΚ υποδεχόταν την Παρί Σεν Ζερμέν στη ρεβάνς του 2-0 στο «Παρκ ντε Πρενς». Η πρόκριση φάνταζε εξαρχής δύσκολη, όμως η ελπίδα πάντα υπήρχε σε ένα κατάμεστο γήπεδο Τούμπας, με περισσότερους από 30.000 οπαδούς να σπρώχνουν την ομάδα. Όμως, το τεταμένο κλίμα ανάμεσα στους οργανωμένους και τον τότε διοικητικό ηγέτη της ΠΑΕ, Θωμά Βουλινό, ήταν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο ξεδιπλώθηκε μια από τις χειρότερες νύχτες του συλλόγου.

Στο 14’ ο Ζορζ Γουέα και στο 32’ ο Ζαν Λουκ Σασούς πέτυχαν τα δύο γκολ που μετέτρεψαν το όνειρο της ανατροπής σε εφιάλτη. Με το σφύριγμα της λήξης του πρώτου μέρους από τον Ολλανδό διαιτητή Τζον Μπλακενστάιν, η Τούμπα φλέγεται. Επεισόδια ξεσπούν στη Θύρα 4, οι δυνάμεις των ΜΑΤ μπαίνουν στις κερκίδες, μάχες σώμα με σώμα ακολουθούν και η κατάσταση ξεφεύγει μέσα και έξω από το γήπεδο.

Όσα συνέβησαν καταγράφηκαν λεπτομερώς στο φύλλο αγώνα από τον διαιτητή και τον παρατηρητή, τον Ούγγρο Κάρολι Παλοτάι. Η UEFA δεν έδειξε καμία διάθεση επιείκειας: στις 4 Οκτωβρίου ανακοινώνει την τιμωρία–σοκ. Ο αγώνας κατοχυρώνεται με 0-3 υπέρ της Παρί και ο ΠΑΟΚ αποκλείεται για δύο χρόνια από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Η έφεση της ΠΑΕ μείωσε την ποινή στο ήμισυ, αλλά το στίγμα είχε ήδη γραφτεί. Ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε να περιμένει ως τη σεζόν 1997–98 για να ξαναπαίξει στην Ευρώπη.

Η 1η Οκτωβρίου 1992 έμεινε στην ιστορία σαν μια ημερομηνία–εφιάλτης, μια νύχτα που πληγώνει, αλλά και υπενθυμίζει ότι οι μεγάλες ομάδες δεν χτίζονται μόνο με πάθος, αλλά και με πειθαρχία.

ΠΑΟΚ
Παρί Σεν Ζερμέν