Γράφει ο Άρις Νικολάκης...

Το 2012 στο νέο υπερσύγχρονο Γουέμπλεϊ, η Λϊβεπουλ κέρδισε το Κύπελλο του τρίτου – σε αξιολόγηση - θεσμού του αγγλικού φουτμπόλ. Νίκησε με τα χίλια ζόρια την Κάρντιφ στα πέναλτι …

Για τους φονταμενταλιστές φίλους της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών πέρα από τη Μάγχη, δεν άλλαξε ο κόσμος. Το 59ο τρόπαιο της Λίβερπουλ- έξι χρόνια μετά την κατάκτηση πάλι, του «Λιγκ Καπ» - δεν αποτελεί καν, αφετηρία αντεπίθεσης της. Οι «κόκκινοι» απουσιάζουν τα τελευταία χρόνια …συνεπώς από τη «μάχη του θρόνου» στα ποδοσφαιρικά παλάτια της Αγγλίας. Κι αυτή η πίκρα όσων έλαχε, να ζήσουν την εποχή Σάνκλι και Πέισλι στο «Άνφιλντ» δε μετριάζεται με το Κύπελλο της παρηγοριάς !

Δεν είναι πάντως, μόνον η στέρηση τίτλων η οποία προκαλεί την πίκρα. Είναι η κακή μέχρι μέτρια μπάλα την οποία παίζει η Λίβερπουλ. Είναι οι κακοί μέχρι μέτριοι παίκτες της. Είναι η οδύνη – περί τέτοιας πρόκειται – της σύμπτωσης με την παρουσία του Κένι Νταλγκλίς ως προπονητή της. Ο θρύλος της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών (με μονάδα μέτρησης το επίπεδο ποδοσφαίρου το οποίο έπαιζε) ταλαιπωρείται. Προσπαθεί. Μάχεται. Θέλει να εμπνεύσει αλλά … Εμπνέει μόνον τον θαυμαστό κόσμο της Λίβερπουλ. Είναι ο ένας και στον κόσμο άλλος κανένας …

Να σας πείσουμε, δεν μπορούμε δια λόγων. Εάν ποτέ σας φέρει ο δρόμος από το Λίβερπουλ πηγαίνετε στο «Άνφιλντ». Εύκολα πάτε από σταθμό του τρένου. Εύκολα βρίσκεται ταξί. Εύκολά κι από το κέντρο της πόλης βρίσκεται λεωφορείο. Δύσκολα γυρνάτε! Δεν βρίσκεται τίποτε. Μόνον με ραντεβού. Τέλος πάντων. Εκεί στο «Άνφιλντ» θα κατανοήσετε τι εστί κόσμος της Λίβερπουλ. Χωρίς πυρσούς, χωρίς φωτοβολίδες, χωρίς κροτίδες και κορεό. Μόνον η ουρανομήκης φωνή ενός κόσμου, μιας ψυχής στο You will never walk alone θα σας καθηλώσει !

Αυτός ο κόσμος εμπνέεται από τον ηγέτη του. Γενεές επί γενεών οιστρηλατούσε ο Σκωτσέζος φορ. Γενεές φιλάθλων. Παικτών; Ούτε μία. Δεν τον έχει; Ο Θεός κι η ψυχή του. Πώς να τον κρίνουμε όμως, όταν οι παίκτες του είναι αλλού. Το κακό είναι ότι τον παρασέρνουν κι αυτόν. Τι ήθελε με τον Κάρολ ως παρτενέρ του Σουάρες; Μόλις έβαλε τον Κάουτ άλλαξε η Λίβερπουλ; Καλά, για την άμυνα της … Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε.

Όλα αυτά εναντίον μιας ομάδας η οποία ως όνομα βλέπει με τα κιάλια τη Λίβερπουλ. Αγωνιστικά όμως, η Κάρντιφ (με έδρα μία πόλη – ησυχαστήριο στην Ουαλλία, χώρα σα τη μύγα στο γάλα μέσα στην Αγγλία) μόνον την τύχη της Λίβερπουλ είχε να ζηλέψει. Δεν μπορεί βέβαια, κι η Κάρντιφ να έχει παράπονα από την τύχη της. Την εγκατέλειψε στον τελικό. Μέχρι τον τελικό όμως, την είχε αγκαζέ. Πέντε φορές προκρίθηκε στην παράταση και τρεις στα πέναλτι …

Έτσι ή αλλιώς η κατάκτηση του 59ου τροπαίου της Λίβερπουλ άφησε γλυκόπικρη γεύση. Με τα «Λιγκ Καπ» δεν ησυχάζουν οι παλιοί «κοπς». Δεν παρηγορούνται για τα τόσα χρόνια ξηρασίας σε Αγγλία κι Ευρώπη. Θυμώνουν δε, όταν οι νεότεροι θυμίζουν την ανατροπή στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μίλαν. Δεν τους αρκεί. Αλλιώς … συνηθίσαμε!

Από τα ολότελα πάντως, καλή κι η Παναγιώταινα κατά πως λέμε στην Ελλάδα.

Πηγή: pamesports.gr

Premier League Λίβερπουλ