Μπέλλο ζεις, για πάντα ΠΑΟΚτσής!

Συμπληρώθηκαν 27 χρόνια από την ημέρα που ο «Μπέλλος» κατά κόσμον, Γιώργος Μπεληγιάννης, έφυγε από την ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα ανεκπλήρωτο κενό στην κερκίδα του ΠΑΟΚ.

Ο Χρήστος Παπανικολάου, ο άλλοτε αρχηγός της κερκίδας του ΠΑΟΚ δεν ξεχνά τον φυσικό ηγέτη του ΣΦ ΠΑΟΚ Νεάπολης, προχωρώντας μάλιστα σε μία όμορφη ανάρτηση με αφορμή τη σημερινή μέρα.

Αναλυτικά όσα έγραψε:

«ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ!

Λίγο πριν την έναρξη του αγώνα μεταξύ Glasgow Rangers-PAOK κι ενώ έχουμε πάρει τις θέσεις μας στο Ibrox Park πέφτει η είδηση του χαμού του σαν κεραυνός και τα λόγια που μου έλεγε πάντα μου τρυπάνε σαν καρφιά το μυαλό:

“Εμείς είμαστε ο ΠΑΟΚ, εμείς, ο ΛΑΟΣ του.

Εμάς φοβούνται όλοι οι αντίπαλοι, εμάς είναι αναγκασμένοι να σέβονται. Μόνο εμάς υπολογίζουν και αν λείψουμε εμείς, ο ΠΑΟΚ θα ορφανέψει”.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ (1966-1998).

O Γιώργος Μπεληγιάννης, ο “Μπέλλος” της ασπρόμαυρης κερκίδας, δεν ήταν πια μαζί μας. Χάθηκε πρόωρα, έσβησε σαν αστέρι στα 32 του χρόνια αφήνοντας δυσαναπλήρωτο το κενό του. Και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε ποιος ήταν, για να μείνει στις καρδιές των παλιών και να γίνει γνωστός στους νεότερους.

Ο Γιώργος ήταν ένα χρυσό παιδί. Ένας γίγαντας με καρδιά μικρού παιδιού. Μία ηγετική φυσιογνωμία που μπορούσε να αντιμετωπίσει με χιούμορ και αισιοδοξία ακόμα και την πιο δύσκολη περίσταση.

Από πολύ μικρός στρατεύθηκε με την ΙΔΕΑ τού ΠΑΟΚ γιατί, όπως έλεγε, ήταν από τα λίγα πράγματα που τον γέμιζαν. Ποτέ δεν επεδίωξε να γίνει μεγάλος. Ποτέ δεν επεδίωξε να γίνει γνωστός, αλλά ούτε υποτιμούσε τον εαυτό του και τις δυνατότητές του.

H ηγετική του φυσιογνωμία και ο ανοιχτός χαρακτήρας τον έκαναν πολύ αγαπητό σε όλους και έτσι το 1992 εκλέχθηκε πρόεδρος στον ΣΦ ΠΑΟΚ Νεάπολης, τον οποίο ανέβασε στα ύψη.

Ο Γιώργος αποτέλεσε πραγματικό στυλοβάτη για την ομάδα μας, διοργανώνοντας δεκάδες εκδρομές ακόμα και στα πιο απίθανα παιχνίδια και προορισμούς. Λειτουργώντας ως πόλος έλξης συγκέντρωσε γύρω του μία ομάδα ανθρώπων και δημιούργησε έναν πυρήνα που ακολουθούσε τον ΠΑΟΚ παντού, σε εποχές που κάποιοι δεν ήθελαν ούτε να λέγονται ΠΑΟΚτσήδες

Έδωσε τα πάντα για τον ΠΑΟΚ και κυρίως για το μεγαλείο του ΛΑΟΥ του. Ποτέ του δεν επιχείρησε κολλητιλίκια με κάποιον αθλητή ή παράγοντα, οποιονδήποτε μπορούσε να του χαρίσει 5′ δημοσιότητας.

Αντιθέτως, προτιμούσε να δείχνει απλόχερη την αγάπη του στα παιδιά που ταξίδευαν μαζί του στις εκδρομές. Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του άγγιζαν πολλές φορές τα όρια του παράλογου.

Στο μάτι του κυκλώνα να έμπαινε, τον ακολουθούσαν όλοι, μια και ήξεραν ότι δεν θα τους παρατήσει ποτέ και πουθενά.

Ο Μπέλλος έφυγε σαν σήμερα και στην τελευταία του κατοικία μπήκε σκεπασμένος με το πανό του συνδέσμου της Νεάπολης, ο οποίος από εκείνη την ημέρα, φέρει τιμητικά το όνομα του…

Έτσι είναι πάντα ανάμεσά μας, “ζει” τις χαρές και τις λύπες της ομάδας, όπως έκανε πάντα, σιωπηλά και αθόρυβα, με εκείνο το παραπονιάρικο ύφος και το πλατύ χαμόγελο στα χείλη.

Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από κείμενο - αφιέρωμα, το οποίο ανέβηκε στη σελίδα των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ το 2013, όταν ο Σύνδεσμος της Νεάπολης συμπλήρωσε 50 χρόνια ζωής!

Ο Μπέλλος, από πολύ μικρός στρατεύτηκε στην ιδέα που λέγεται ΠΑΟΚ. Ακολουθούσε παντού τον ΠΑΟΚ, ώσπου κάποια μέρα ασχολήθηκε ενεργά με τον σύνδεσμο. Η ηγετική του φυσιογνωμία, αλλά και ο ανοιχτός του χαρακτήρας, τον έκαναν αγαπητό σε όλους, και έτσι το 1992, σε ηλικία 25 ετών, εκλέχτηκε πρόεδρος στο σύνδεσμο, τον οποίο ανέβασε στα ύψη.

Ο Μπέλλος, αποτέλεσε πραγματικό στυλοβάτη για την ομάδα και τον κόσμο μας. Εκδρομές παντού και πάντα, διάδοση της ΠΑΟΚτσήδικης ιδέας, αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ ΠΑΟΚτσήδων και μεταξύ των συνδέσμων, είναι λίγα από τα πολλά που έκανε αυτός ο άνθρωπος. Μεγάλη προσωπικότητα, όχι μόνο για την Νεάπολη, αλλά και για όλο το οπαδικό κίνημα του ΠΑΟΚ.

Επί των ημερών του το ''θρυλικό'' πανό, αντικαταστάθηκε με ένα πρωτότυπο νέο πανό, όπου περιλαμβάνει πράσινες δάφνες, αλλά και έναν διαφορετικό δικέφαλο αετό. Έναν αετό πιο άγριο και πιο αντιπροσωπευτικό για τον λαό μας. Δεν είναι τυχαίο, ότι μέχρι και σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των συνδέσμων μας χρησιμοποιεί αυτόν τον αετό στα πανό, στις σημαίες και στα προϊόντα τους.

Την περίοδο 1994/95, ο λαός μας επιστρέφει στην Τούμπα, μετά την ανακωχή με τον Βουλινό. Ο λαός επιστρέφει δυναμικά και δείχνει πανίσχυρα ενωμένος. Αυτό το γεγονός, θα δημιουργήσει την έκδοση του ΠΑΟΚΤΣΗ. Η Νεάπολη θα είναι από τους κύριους συντελεστές της λειτουργείς του. Την ιδία χρόνια, οι συμπολίτες, είχαν βγάλει γλώσσα και προκαλούσαν.

Οι Νεαπολίτες, σε ένα σχεδόν αποκλειστικά δικό τους σκηνικό, στον αγώνα βόλεϊ στο Παλέ, υποχρεώνουν τα σκουλήκια, σε μια από τις πιο μεγάλες τους, ήττες. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη την περίοδο, η Νεάπολη, θεωρούνταν από όλους τους αλλόθρησκους, ως ο πιο σκληρός σύνδεσμος στην Ελλάδα.

Το καλοκαίρι του '98, ο σύνδεσμος δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα της ιστορίας του. Ο Γιώργος Μπέλλος, φεύγει πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Η απώλεια για το οπαδικο μας κίνημα μεγάλη, αλλά για τον σύνδεσμο ακόμα μεγαλύτερη.

Ο σύνδεσμος βυθίζεται στο πένθος, πολλοί αποχωρούν, καθώς δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι χάθηκε ο αδελφός τους. Υπήρξε πρόβλημα διαδοχής, και ο σύνδεσμος κινδύνευε. Τελικά ανέλαβε ο Λευτέρης, ο ΥΠΑΡΧΩ.