Ο Ολυμπιακός δεν έχει ευθύνη για το χθεσινό γενικά κι αόριστα. Έχει ευθύνη για το ότι δεν φόρτωσε γκολ την Κηφισιά. Εκεί είναι όλο το έργο. Γιατί όταν μια μεγάλη ομάδα βρίσκει φάσεις και δεν τελειώνει τον αντίπαλο, του δίνει το πιο επικίνδυνο δώρο, το δικαίωμα να ελπίζει. Και η Κηφισιά, μόλις κατάλαβε ότι δεν τρώει δεύτερο, άρχισε να παίζει αυτό που ξέρει κάθε μικρός όταν τον κρατάς ζωντανό. Ρυθμό κάτω, νεύρα πάνω, διακοπές, καθυστερήσεις, παραστάσεις για θέατρο της νυχτερινής Αθήνας.

Ναι, έλειψε ο Ελ Κααμπί. Και ναι, πάντα αυτός που λείπει γίνεται ο... καλύτερος, διότι έτσι βολεύει η κουβέντα την επόμενη μέρα. Το πραγματικό ερώτημα είναι άλλο: θα μιλούσε κανείς για τον Μαροκινό αν ο Ολυμπιακός ήταν λίγο πιο εύστοχος; Οι στιγμές για δεύτερο γκολ υπήρχαν. Και με Ταρέμι, και με Τσικίνιο, και με τελικές που δεν είχαν καθαρό κεφάλι στο τελευταίο άγγιγμα. Εκεί χάθηκε το ματς, όχι σε συστήματα και εμμονές. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ 

Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ

Ολυμπιακός