Η Ιστορία του αθλητισμού είναι γεμάτη από τέτοιου είδους «ρομάντζα». Από παράνομα «κυνηγητά» ετών, που κάποια στιγμή νομιμοποιούνται με χολιγουντιανό τρόπο και τελικά διαλύονται από εκκωφαντικά διαζύγια γιατί είτε ο ένας, είτε ο άλλος αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των όποιων προσδοκιών.

 Όσον αφορά στον 40χρονο Βρετανό οδηγό, υποτίθεται πως είχε έρθει στο τιμόνι της «La Rossa» για να γράψει Ιστορία: να ξεκολλήσει από τους 7 παγκόσμιους τίτλους της Φόρμουλα 1 (όσους και ο Μίχαελ Σουμάχερ), και να γίνει ο μοναδικός, όλων των εποχών που θα έφτανε πρώτος στο νήμα των 8.

 Δεν έγινε έτσι. Το αντίθετο. Και ίσως να μην γίνει ούτε το ’26 γιατί ήδη η Φερράρι σκέφτεται να διακόψει το «φαραωνικό» του συμβόλαιο. Κι αν δεν το κάνει εκείνη, ίσως αποφασίσει εκείνος να εγκαταλείψει πρώτος τη βάρκα, ειδικά μετά τη «σιβυλλική» του δήλωση της Κυριακής, στο τέλος του Ουνγκαρορίνγκ που αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. «Ίσως να μην είμαι τελικά, τόσο καλός για τη Φερράρι ή ίσως, ακόμη καλύτερα να ήρθε η ώρα να σταματήσω».

 Ίσως όμως και το άλλο: μήπως η Φερράρι δεν ήταν τελικά τόσο καλή για τον ίδιο; Γιατί το έχει ξανά πάθει, τόσο με τον Φερνάνδο Αλόνσο, όσο με τον Σεμπάστιαν Φέτελ. Τους έφερε στο Μαρανέλλο με τα βιογραφικά των καλύτερων, αλλά τελικά βυθίστηκαν κι εκείνοι στην ατέρμονη μετριότητα των αυτοκινήτων εκείνων των εποχών.

 Δεν ήταν πάντως, ούτε τα πρώτα, ούτε θα είναι τα τελευταία παραδείγματα πολλά υποσχόμενων γάμων που εν τέλει διακόπτονται με τον πλέον βίαιο και κυνικό τρόπο. Το ίδιο συνέβη και στον Βαλεντίνο Ρόσσι, επί χρόνια τον καλύτερο των καλύτερων στο Moto Gp. Άφησε τη Χόντα για την ιταλική Ντουκάτι, μέσα σε δύο χρόνια δεν κέρδισε απολύτως τίποτα, γύρισε στην Ιαπωνία και επέστρεψε στις επιτυχίες. Ήταν ο λάθος άνθρωπος; Όχι, απλά παρέμενε ο καλύτερος, με τη διαφορά ότι δεν οδηγούσε πλέον την… καλύτερη.

 Στο μπάσκετ ένα παρόμοιο πατατράκ είχαν πάθει και οι Λος Άντζελες Λέικερς την περίοδο 2021-’22. Εκείνο το Dream Team, όπου ήδη έλαμπε το άστρο του Λεμπρόν, ενισχύθηκε και με τους Ουέστμπρουκ, Καρμέλο Άντονι αλλά για κάποιο λόγο, χημείας, ανάδρομου Ερμή ή πλανητών που δεν ήθελαν με τίποτα να ευθυγραμμιστούν η σπίθα δεν άναψε ποτέ.

 Το ποδόσφαιρο έχει να διηγείται ακόμη περισσότερα. Η Ρεάλ Μαδρίτης των «Galacticos», πέρα από ένα Champions League στην πρώτη χρονιά του Ζιντάν, με τους διαφόρους Ρονάλντο, Μπέκαμ, Ραούλ, Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος, Κακά ή Όουεν, θα μείνουν στην Ιστορία για μία 2η και μία 4η θέση στη Liga.

 Πάντα στα πέριξ της Μαδρίτης, η θρυλική «Saeta Rubia», Αλφρέντο Ντι Στέφανο, που είχε βοηθήσει τη «βασίλισσα» να κατακτήσει πέντε συνεχόμενα Πρωταθλητριών σκοράροντας σε κάθε τελικό τουλάχιστον ένα γκολ, στα 56 του ονειρεύτηκε, και σχεδόν απαίτησε να καθίσει στον πάγκο των αγαπημένων του «Blancos». Αποδείχθηκε μία από τις πλέον αμήχανες, έως ταπεινωτικές 2ετίες στην Ιστορία της ομάδας, με δύο συνεχόμενες δεύτερες θέσεις πίσω από την «αιώνια» Μπαρτσελόνα και χωρίς κανένα, μα κανένα τρόπαιο.

  Ακόμη: η Γιουβέντους του ’90, των Ρομπέρτο Μπάτζο και Τοτό Σκιλάτσι, ενός διδύμου που είχε ανάψει τη φαντασία του κόσμου κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ όχι μόνο είχε τερματίσει 7η στο πρωτάθλημα, αλλά για πρώτη φορά ύστερα από πολλά, μα πολλά χρόνια κατάφερνε να μείνει και εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Το ίδιο και η Γιουβέντους του ’83, ιδίας ραχοκοκαλιάς (συν τους Μπόνιεκ, Πλατινί), της «Squadra Azzurra» που μόλις είχε θριαμβεύσει στο ισπανικό Μουντιάλ. Ήρθε στην Αθήνα για τον τελικό του τότε Πρωταθλητριών, σνόμπαρε ή υποτίμησε τους αντιπάλους, το Αμβούργο ευχαρίστησε κι επέστρεψε στη Γερμανία με την πολύτιμη κούπα.

 Ταπείνωση αισθάνθηκε και ο μεγάλος Μπράιαν Κλαφ κατά τη διάρκεια των μόλις 44 ημερών που κάθισε στον πάγκο της Λιντς, προερχόμενος από τους απίθανους άθλους που είχε πετύχει με τη Ντέρμπι Κάουντι. Μετά πήγε στη Νότινγκαμ Φόρεστ, της χάρισε δύο συνεχόμενα Πρωταθλητριών και… ησύχασε.

 Η’ ο Κάρλο Αντσελόττι, που είχε ήδη κατακτήσει δύο Champions League με τη Μίλαν, όταν έγινε δεκτός στη Νάπολι ως «Μεσσίας», αλλά απολύθηκε κακήν, κακώς και, μάλιστα νύχτα. Πήγε στη Μαδρίτη, κατέκτησε άλλα τρία και σήμερα θυμάται με χαρά, και χωρίς καμία νοσταλγία την πλέον μαύρη εποχή της ζωής του απολαμβάνοντας, από τον πάγκο της εθνικής Βραζιλίας τα γεωγραφικά αριστουργήματα που μπορεί να προσφέρουν το «Corcovado» και η «Ipanema».

 Το ίδιο ισχύει και για τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, που αφού τσακώθηκε με τον Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε ότι αφήνει την Ίντερ, για τη Μπαρτσελόνα για να κατακτήσει επιτέλους κι ένα Champions League. Δυστυχώς, η μοίρα του έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι: όχι μόνο γιατί τσακώθηκε και με τον Γκουαρντιόλα, αλλά γιατί ο αντικαταστάτης του Σάμουελ Ετο’ο, που την ίδια χρονιά είχε διανύσει την αντίστροφη πορεία, Βαρκελώνης- Μιλάνο τελικά θα κατάφερνε, με τον Μουρίνιο να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης.

 Σωστοί άνθρωποι σε λάθος μέρη και στιγμή ή λάθος άνθρωποι σε σωστά μέρη; Τρέχα γύρευε…   

Λούις Χάμιλτον Φόρμουλα 1 Moto GP Διεθνή