Δικαστικά προφανώς η υπόθεση δεν έχει κλείσει. Οι τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής, που αφέθηκαν ελεύθεροι, αντιμετωπίζουν κατηγορίες που επιφέρουν φυλάκιση 10-20 χρόνων. Το momentum όμως έχει χαθεί. Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος.
Εκεί που το Σάββατο οι βουλευτές της Χ.Α. φωτογραφιζόντουσαν πίσω από τα σίδερα, χθες το πρωί έβγαιναν από την Ευελπίδων ελεύθεροι και ωραίοι μοιράζοντας και καμιά ψιλή ή απειλή για να μην ξεχνιόμαστε.
Για να μπει ένα μέτρο υπάρχει η νομική παράμετρος που ενδιαφέρει μέχρι ένα σημείο και η πολιτική έχει το ενδιαφέρον. Εάν ήταν μία κοινή υπόθεση θα εξεταζόταν το κατά πόσο συνέτρεχαν λόγοι προφυλάκισης, το εάν οι κατηγορούμενοι ήταν ύποπτοι φυγής και εάν η απόφαση της αποφυλάκισης ήταν νομικά τεκμηριωμένη. Δεν είναι όμως μια κοινή νομική υπόθεση και ούτε έτσι αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση. Ο Σαμαράς έκανε δηλώσεις από την Αμερική «θα τους λιώσω», η ΕΥΠ είχε κινητοποιηθεί και μοίραζε συνομιλίες και πληροφορίες, τα 33 εγκλήματα του Κασιδιάρη και για το αν ο Γιάννης Λαγός γούσταρε ανήλικα. Οι συνταγματολόγοι εξέφεραν γνώμη για το πώς θα αντικατασταθούν οι βουλευτές της ΧΑ στο κοινοβούλιο. Και εκεί που η κοινωνία όλη περιλαμβανομένης της ΧΑ που ελάχιστα μέλη της είχαν κατέβει στην Ευελπίδων για συμπαράσταση είχε το θέμα τελειωμένο και ότι πριν από 18μηνο δεν πρόκειται να βγουν έρχονται τα πάνω κάτω.
Συμπεράσματα υγεία να υπάρχει και όσα θέλετε βγαίνουνε. Έχουμε ανεξάρτητη δικαιοσύνη, την οποία εμπιστευόμαστε που λέει και ο Τσίπρας και έτσι έκρινε, έτσι έκανε. Ότι δηλαδή ούτε πρόκειται να την κοπανήσουν μέχρι τη δίκη, ούτε πρόκειται να επαναλάβουν το ίδιο αδίκημα. Ωραία. Η ίδια όμως δικαιοσύνη κράτησε προφυλακιστέο τον Άκη Τσοχατζόπουλο σαν να ήταν δυνατόν στα 70φεύγα να την κοπανήσει στο εξωτερικό ή να ξαναγίνει υπουργός και να πάρει μίζες. Μαζί με τη Σταμάτη. Γιατί μπορεί να παντρευτεί άλλον υπουργό και να τις αγοράσει σπίτι στην Ηρώδου του Αττικού. Πιάσε -no pun intended- αυγό και κούρευτο, δηλαδή
Το μεγάλο λάθος της κυβέρνησης, για να το πω ποδοσφαιρικά, ήταν ότι ενώ δεν είχε εξασφαλίσει το αποτέλεσμα, άρχισε να πανηγυρίζει «θα τους λιώσουμε» ο Αντώνης και «διαβεβαιώνω την ελληνική κοινωνία ότι η έρευνα δεν σταματάει εδώ» ο Δένδιας. Ρε, καθήστε καλά! Μάθετε μπαλίτσα από τον άρχοντα, τον Κώστα, τον πραγματικό γιο του Σάββα που με τα τρίτα του Λεβαδειακού να παίζει ο Ολυμπιακός και τον Κομπότη υπόχρεο θα πει ότι το ματς είναι δύσκολο. Κάτι θα βρει να πει. Ότι ο Λεβαδιακός έχασε πέρυσι στο 97', ότι μια φορά είχε βάλει γκολ ο Μαρτιναίος, ότι ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να κερδίσει ομάδες που αρχίζουν από «Λ». Κάτι, τέλος πάντων, μην τύχει ανάποδη. Άσε που αν πεις ότι η νίκη είναι εύκολη, κανείς δεν πρόκειται να δώσει σημασία. Έτσι όμως και χάσεις θα το θυμούνται όλοι.
Το 2006 κάναμε τις εκπομπές με τον Κάρπετ στο Κολέγιο. Ένα βράδυ κατά τις 2 που γύριζα στον Κολωνό πέρναγα με τη μηχανή από τον Άγιο Παντελεήμονα. Στο κάτω μέρος της πλατείας, ένας μάλλον Ρώσος ήταν ξαπλωμένος, μαχαιρωμένος στη μέση του δρόμου. Το αστυνομικό Τμήμα είναι ένα δρόμο παρακάτω. Πήγα, το είπα στον φρουρό που μου απάντησε «Α, ναι Θα στείλουμε κάποιον να δει». Το θυμήθηκα διαβάζοντας για την αποπομπή του αστυνομικού που ήταν τότε διευθυντής στον Άγιο Παντελεήμονα. Για τέτοια επιχειρησιακή ετοιμότητα μιλάμε
Τα 4 πρόσωπα
ΑπO την εποχή που ο Πελέ στην «Απόδραση των 11» πήρε την μπάλα, πέρασε όλους τους Γερμανούς και έβαλε το γκολ, έχει να γίνει ματς που να εξελιχθεί σε ατομική παράσταση, όπως το ματς του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ. Με τον Μήτρογλου, να κάνει το τρίτο χατ τρικ της σεζόν, στέλνοντας τους Βέλγους στο καναβάτσο. Όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά.
Αν σήμερα η Αντερλεχτ αλλάξει όνομα, γίνει Γυμναστικός Σύλλογος και ασχοληθεί με τις αθλοπαιδιές κανένας δεν θα μπορεί να την κατηγορήσει. Μισή ντουζίνα σπουδαίες ευκαιρίες, άλλες τόσες καλές και ένα χαμένο πέναλτι σε ένα ημίχρονο και να μη βάζει γκολ ξεπερνάει τα όρια της ατυχίας. Και δεν μιλάμε για ανικανότητα, αλλά για καθαρή ατυχία, αφού η Άντερλεχτ και την κατέβαζε την μπάλα και σούταρε μέσα για να σταματήσει η μπάλα στο τελευταίο πόδι ή από μια απόκρουση του εξαιρετικού Ρομπέρτο.
Αντίθετα από πλευράς Ολυμπιακού και μέχρι ο Μήτρογλου να κολλήσει στο 56' το δεύτερο μπαλάκι η τακτική ήταν της αυθεντικής πλημμύρας. Με την πλημμύρα να ξεκινάει από το απίθανο σύστημα με το οποίο έπαιξε ο Ολυμπιακός, που ήταν το αυθεντικό 4-4-2 της Βραζιλίας του Ζαγκάλο. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχουν χαφ για να κρατήσουν την μπάλα, να πιάνει πανικός τα χαφ και από εκεί και πέρα να βασίζονται στην εύνοια της τύχης που ήταν άφθονη.
Τα θετικά συμπεράσματα από τη νίκη του Ολυμπιακού είναι ότι στο πρόσωπο του Μήτρογλου έχει ένα φορ τόσο καλό που αξίζει οι συμπαίκτες του να τρέχουν για την πάρτη του. Δεύτερον, ότι στο πρόσωπο του Ρομπέρτο έχει ένα τερματοφύλακα τόσο αποφασιστικό, που ακόμα και αν σε μερικές εξόδους τα κάνει μούτι, ο Βαγγέλης Μαρινάκης πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να μείνει. Τρίτον, ότι στο πρόσωπο του Σαβιόλα έχει τον απόλυτο αντιήρωα. Έναν παίκτη σούπερ σταρ που κάνει φοβερά πράγματα, αλλά δεν πιστεύει ότι έχει περισσότερα προνόμια από τον Φουστέρ. Και τέταρτον, όταν χρειάζεται νεύρο και τσαμπουκά έχει τον Μανιάτη που από την ακατάλληλη για τέτοια πράγματα θέση του δεξιού μπακ, μαζί με τον Σιόβα, κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό στο πρώτο ημίχρονο που το γήπεδο έγερνε.
Το αρνητικό είναι ότι ο Μίτσελ έκανε ένα από τα χειρότερα κοουτσαρίσματα, που δεν τιμωρήθηκε μόνο λόγω της τύχης. Μια φορά γίνεται. Αλλά κάθε μέρα δεν είναι του Βεζίρη, να κάνει χατ τρικ και να καθαρίζει.
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις