Σοβαρολογώ και δεν εννοώ τις επικείμενες εκλογές, αλλά την προσφυγή στις ποδοσφαιρικές κάλπες, που ανοίγουν αύριο και μέσα από το παραβάν η Ελλάδα ψηφίζει δαγκωτό το παλιό Σύμφωνο της Βαρσοβίας!

Πλάκα πλάκα με το ισχυρό ρεύμα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, με την άνοδο της Δημοκρατικής Αριστεράς και με τη σταθερή (έστω και διολισθαίνουσα) παρουσία του ΚΚΕ, η ποδοσφαιρική επικαιρότητα μοιάζει βγαλμένη από μια συγκυρία συμπτωματικών συμπτώσεων, όπως έλεγε κάποτε ο Στιβ Γιατζόγλου!

Το εννοώ αυτό διότι ενόσω εξελίσσεται η κουβέντα για το ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης και για την (απευκταία) επιστροφή στη δραχμή, η εθνική ομάδα μπορεί να μην έχει σπουδαίους αριστεροπόδαρους παίκτες, αλλά τουλάχιστον κάνει λάβαρό της το Euro!

Αυτό είναι που λένε ευρώ υπάρχουν, κύριε Γιωργάκη μου!

Πάλι καλά, δηλαδή, που (μετά την παρθενική συμμετοχή στο Κύπελλο Εθνών Ευρώπης του 1980) η Ελλάδα συμμετέχει για τρίτη συνεχή φορά στην τελική φάση του Euro, διότι αλλιώς θα μας είχαν πετάξει για τα καλά οι εταίροι και οι πατρόνες μας από την Ευρωζώνη...

... κι άντε μετά να προκόψουμε ως ποδοσφαιρικόν έθνος!

Αναλώνομαι επί πολύ σε αυτές τις ποδοσφαιρικές και πολιτικές αντιπαραβολές, αλλά ταιριάζουν γάντι στην περίσταση: πρώτα απ' όλα η Εθνική δίνει τους δυο από τους τρεις αγώνες της στη Βαρσοβία, όπου το 1955 συνασπίσθηκαν (ως αντίπαλον δέος του ΝΑΤΟ) οι χώρες του παλιού ανατολικού μπλοκ, ενώ και οι τρεις αντίπαλοί της είναι όντως βγαλμένοι από αυτή τη συμμαχία!

Τούτου δοθέντος, κόντρα στην Πολωνία, στην Τσεχία και στη Ρωσία η ελληνική ομάδα δεν θα αρκεστεί μονάχα σε ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις, αλλά θα κάνει και μαθήματα πολιτικής ιστορίας, που μπορεί να της φανούν χρήσιμα στο μέλλον...

Στο πλαίσιο των αίσιων οιωνών, που πάντοτε είναι περιζήτητοι, η Εθνική είχε αντιμετωπίσει και στο Euro του 2004 τους Ρώσους και τους Τσέχους, ενώ όπως τότε (Πορτογαλία) ομοίως και τώρα στην πρεμιέρα βρίσκει απέναντί της την οικοδέσποινα (Πολωνία)...

Για την ακρίβεια (βρίσκει απέναντί της) τη μία από τις δύο οικοδέσποινες και το μόνο που λείπει θα είναι η φωνή του Μανώλη Μαυρομμάτη για να πει, όπως το 2002, που το Μουντιάλ έγινε στην Κορέα και στην Ιαπωνία, «γεια σας από την Πολωνία και την Ουκρανία»!

Πολλοί απόρησαν τότε για το πώς ο Μανώλης μας χαιρέτησε από δυο διαφορετικές χώρες, αλλά προφανώς αγνοούσαν την ικανότητά του να διακτινίζεται!

Παρεμπιπτόντως είναι η τρίτη φορά στην 52χρονη ιστορία του θεσμού που ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα συνδιοργανώνεται από δύο χώρες και η δεύτερη που διεξάγεται σε δύο κιόλας λίκνα του παλιού υπαρκτού σοσιαλισμού: κι αυτή η υπόθεση όμως σηκώνει πολλή κουβέντα, διότι η Γιουγκοσλαβία, η οποία φιλοξένησε το (τότε λεγόμενο) Κύπελλο Εθνών του 1976, δεν ήταν μια κομμουνιστική χώρα με τη στενή έννοια του όρου...

Τότε η Γιουγκοσλαβία ήταν η χώρα του Τίτο, αλλά το βράδυ του τελικού έγινε η χώρα του Πανένκα, ο οποίος με εκείνο το μνημειώδες (που αναφέρεται ως όρος με ονομασία προέλευσης) πέναλτι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Μάγερ και οδήγησε την Τσεχοσλοβακία στη νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας και στην κατάκτηση του τίτλου...

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά θυμάμαι ένα βράδυ, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, που ο Γιάννης Ιωαννίδης σε μια αποστολή στο εξωτερικό έκανε αναπαράσταση της σκηνής και μάλιστα σηκώθηκε όρθιος, πήρε μια μπάλα του μπάσκετ, την έστησε στο σαλόνι του ξενοδοχείου...

... και στην κορύφωση της (δεδηλωμένης αντιγερμανικής) ηδονής του φώναξε: «Και σουτάρει ο Πανένκα και πάρε τα... τέτοια μου Μάγερ»!

Σούταρε κιόλας «α λα Πανένκα» και εάν θυμάμαι καλά η μπάλα έσπασε ένα ακριβό βάζο που βρισκόταν δίπλα στο τραπέζι του καφέ!

Πέρα από τη μεγάλη ποδοσφαιρική διαδρομή της και τις πολύχρονες σχέσεις στα γήπεδα με την Ελλάδα, η Πολωνία είναι μια χώρα που παράγει Ιστορία (και σε αντίθεση με αυτό που είχε πει ο Τσόρτσιλ για τα Βαλκάνια) την αντέχει κιόλας!

Το γράφω αυτό διότι η εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία το 1939 έγινε η σπίθα που άναψε το φιτίλι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα, η χώρα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, ενώ στεγάζει ακόμη ως μακάβριο απολίθωμα το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς!

Σε αυτήν την πολιτική αλληλουχία ακολούθησε η υπογραφή του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το οποίο αποδόμησαν πρώτοι οι ίδιοι οι Πολωνοί το 1989, χάρη στην επαναστατική δράση της «Αλληλεγγύης» του Λεχ Βαλέσα που οδήγησε στον σχηματισμό της πρώτης μη κομμουνιστικής κυβέρνησης σε χώρα της σοβιετικής ζώνης επιρροής!

Ε, σε τέτοιο γήπεδο είναι προφανές ότι η αριστερίζουσα τον τελευταίο καιρό Ελλάδα έχει έναν σοβαρό λόγο να κλίνει επ' αριστερά, απλώς (για να παραφράσω την απορία του καθηγητή Πανούση) δεν ξέρω αν θα 'ναι αριστερά όπως αμύνεται ή αριστερά όπως επιτίθεται...

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδος