Όχι επειδή δεν πήγα πουθενά, ούτε επειδή δεν πήγα για τους λόγους που δεν πήγα. Αλλά γιατί περίμενα με μεγαλύτερες προσδοκίες την κορυφαία διοργάνωση. Θα πείτε «αρχή είναι ακόμα», αλλά ξέρετε τι λένε για τις αρχές, τις καλές μέρες και τα πρωινά που τις «δείχνουν».

Αν τα πάρω με τη σειρά, πρέπει να ξεκινήσω από την Τελετή Έναρξης, αλλά επειδή είμαι ανάποδος εκ φύσεως (σκεφτείτε ότι έκαψα το τελευταίο μου τσιγάρο στο στρατό - εκεί που οι περισσότεροι το αρχίζουν), θα αρχίσω από τη μεγαλύτερη -κατά τη γνώμη μου- μέχρι τώρα αναποδιά. Κοίταξα το πρόγραμμα της 2ης μέρας των αγώνων, είδα ότι έπαιζε η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ (με τη Γαλλία του Πάρκερ) ενδιαφέρον ματσάκι μου φάνηκε και ...οργανώθηκα. Στις τέσσερις και μισή ώρα Ελλάδας άρχιζε το ματς, στις τέσσερις και είκοσι έψησα καφεδάκι, στις τέσσερις και εικοσιεφτά είχα στηθεί μπροστά στην τηλεόραση για να δω μια εκ των -λίγων- ατραξιόν της διοργάνωσης σε δράση. Αμ δε...

Διαβάστε αναλυτικά στο gazzetta.gr

Miltos+