Γράφει ο Θέμης Καίσαρης...

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που ήταν το αντικείμενο του σχολίου, είχε ηττηθεί στην πρώτη αγωνιστική κι ο Χάνσεν ξεστόμισε μια ατάκα που τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα, αφού τα τότε πρωτοεμφανιζόμενα πιτσιρίκια της Γιουνάιτεντ όχι μόνο κέρδισαν τίτλους, αλλά έμειναν στην ιστορία.

Η αλήθεια είναι πως η διατύπωση ήταν αυτή που εξέθεσε τον Χάνσεν. Το συνολικό του σχόλιο δεν έλεγε πως δεν γίνεται να πάρεις τίτλους με πιτσιρίκια, αλλά πως δεν γίνεται να καταφέρεις μόνο με αυτά, χρειάζεσαι και έμπειρους, καλούς παίκτες να τα βοηθήσουν. Άποψη με την οποία είναι δύσκολο να διαφωνήσεις και που επιβεβαιώθηκε και στο χορτάρι, αφού η κυριαρχία της Γιουνάιτεντ στις επόμενες χρονιές δεν βασίστηκε μόνο στα φυντάνια του Φέργκιουσον, αλλά και σε μια ραχοκοκκαλιά καλών κι έμπειρων παικτών.

Εννοείται πως κανείς δεν είχε ή έχει την απαίτηση από τα πιτσιρίκια της ΑΕΚ να πάρουν τίτλους. Το θέμα μας δεν είναι αν μπορούν να κατακτήσουν τρόπαια, αλλά να τα βγάλουν πέρα φέτος, ειδικά μετά το άσχημο ξεκίνημά τους. Η ΑΕΚ προφανώς δεν είναι η μοναδική ομάδα της Λίγκας που έχει ρίξει πιτσιρίκια στα βαθιά, αφού το ίδιο ισχύει για τις περισσότερες ομάδες του πρωταθλήματος. Αυτό, όμως, που ίσως παίζει σημαντικό ρόλο είναι πως στην ΑΕΚ τα πιτσιρίκια δεν έχουν δίπλα τους “σωσίβια”, δεν έχουν έμπειρους παίκτες να τα βοηθήσουν, εντός κι εκτός χορταριού.

Ο Πανιώνιος πχ, που θα υποδεχθεί την Ένωση το Σάββατο το απόγευμα, κι έχει αποσπάσει θετικά σχόλια για την παρουσία του, ειδικά με τις νίκες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές. Η ομάδα του Ελευθερόπουλου δεν στηρίζεται μόνο στον Σπυρόπουλο (20), στον Κούρο (19), στον Λαμπρόπουλο (22), στον Ντούνη (22), στον Διαμαντάκο (19), στον Κολοβό (19). Τα πιτσιρίκια έχουν δίπλα τους τον Κουλουχέρη, που είναι πια 31, τον Γουνδουλάκη (29), τον Μενδρινό (27), τον Ρόβα (28), ακόμα και τον Καπάνταη, που πάτησε τα 30. Προφανώς κι αυτοί οι παίκτες δεν είναι κι οι πιο έμπειροι που αγωνίζονται στο πρωτάθλημα, αλλά σίγουρα δεν είναι άβγαλτα πιτσιρίκια, ξέρουν την κατηγορία και τις απαιτήσεις της. Είναι εκεί για να βοηθήσουν όπως μπορούν, να αναλάβουν αυτοί την καθοδήγηση της ομάδας, να ηγηθούν, να βγάλουν το βάρος από τους ώμους των μικρών, ώστε τα πιτσιρίκια να κληθούν να δώσουν ο,τι έχουν, κι όχι πράγματα πάνω από τις δυνάμεις τους.

Το ίδιο μπορείς να πεις και για τον Άρη, που κι αυτός έχει προβληματικό ξεκίνημα και ψάχνει να βρει σταθερότητα και βασικό κορμό. Ο Γιαννίτσης (20), ο Παντίδος (21), ο Νταμαρλής (20), ο Γιαννιώτας (19), ο Σούνας (18), ο Τριανταφυλλάκος (21) δεν την παλεύουν τελείως μόνοι τους. Έχουν τον Πουλίδο, που ξέρει το πρωτάθλημα, τον Παπαζαχαρία (27), τον Παπαστεριανό (25), τον Καπετάνο (28), ενώ ήρθε κι ο Αγκάνθο για να ηγηθεί της επίθεσης.

Στην ΑΕΚ; Κάτω από τα γκολπόστ υπάρχουν ο Κωνσταντόπουλος με τον Αραμπατζή, αλλά πολύ δύσκολα μπορεί ένας τερματοφύλακας να επηρεάσει τους συμπαίκτες του κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Εξαίρεση είναι μόνο οι ομάδες που αμύνονται μαζικά και μάχονται για να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου κι ευτυχώς η ΑΕΚ δεν έχει διαλέξει αυτόν τον δρόμο.

Στην αμυντική γραμμή ο πιο ψημένος απ’όλους είναι ο 26χρονος Κοντοές, που όμως αγωνίζεται στο πλάι. Πολύ σπάνια μπορεί ένας ακραίος μπακ να είναι σημείο αναφοράς μιας ομάδας, αφού δεν βρίσκεται καν στο κέντρο της άμυνας, ενώ κι ο ίδιος ο παίκτης διακρίνεται για την αγωνιστικότητα και τα φυσικά του προσόντα, όχι για την όποια ηγετική παρουσία στο χορτάρι.

Στο κέντρο δεν είναι καθόλου τυχαίο πως την πρώτη αγωνιστική αυτός που φάνηκε περισσότερο ήταν ο Λαγός. Ένας παίκτης που δεν μας έχει συνηθίσει σε έντονη κι ηγετική παρουσία ήταν σαφές πως αισθάνθηκε την ανάγκη που υπάρχει και βγήκε μπροστά. Δεν είναι τυχαίο πως σχεδόν όλες οι φάσεις που έφτιαξε η ΑΕΚ στην πρεμιέρα είχαν αυτόν ως αφετηρία, ήταν φανερό πως προσπαθούσε με ενέργειες και με λόγια να “τραβήξει” τα πιτσιρίκια.

Η ΑΕΚ ήταν διπλά άτυχη, αφού πρώτα είδε τις προσπάθειες της πρεμιέρας να μην αρκούν για να έρθει ένα αποτέλεσμα που θα έδινε μια καλύτερη ψυχολογία στο σύνολο, και μετά έχασε τον Λαγό με τραυματισμό. Ποιοι έχουν μείνει; Ο Ρίκκα, που προσπαθεί να φτιάξει ξανά την καριέρα του, κι ο Γκερέιρο που ουδέποτε μας έχει πείσει πως έχει διάθεση ή ικανότητα να ηγηθεί, να μιλήσει, να επηρεάσει τους παίκτες που παίζουν δίπλα του. Υπάρχουν οι νεοφερμένοι Γιάγκο και Κορδέιρο που, ανεξαρτήτως αν μπορούν να βοηθήσουν αγωνιστικά, δεν γίνεται να τους ζητήσει κανείς να αναλάβουν ηγετικές αρμοδιότητες όταν έχουν μερικές εβδομάδες στη χώρα, δεν ξέρουν την γλώσσα ή το πρωτάθλημα.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο η απειρία των πιτσιρικιών ή η έλλειψη ποιότητας και παικτών που μπορούν από μόνοι τους να κάνουν την διαφορά. Το πρόβλημα της ΑΕΚ, που δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει καμία άλλη ομάδα, είναι πως οι ηγέτες της είναι μέχρι στιγμής μόνο εκτός αγωνιστικού χώρου.

Ο Θωμάς Μαύρος κι ο Βαγγέλης Βλάχος κάνουν ο,τι μπορούν στο τομέα αυτόν. Μιλάνε στους παίκτες, προσπαθούν να τους ξυπνήσουν, να τους βγάλουν τον όποιο φόβο, να τους εξηγήσουν πως πέρα από την δουλειά και την προσπάθεια χρειάζεται και λίγος τσαμπουκάς, φτάνουν να τους “θίγουν” για να προκαλέσουν αντιδράσεις.

Ο,τι κι αν κάνουν, τα παιδιά μπαίνουν στο χορτάρι μόνα τους. Η όποια παρεμβατικότητα κι επιρροή του Μαύρου και του Βλάχου σταματά με τη σέντρα του πρώτου και του δευτέρου ημιχρόνου. Κι από τη στιγμή που η ΑΕΚ δεν μπορεί να αγοράσει τα στοιχεία που της λείπουν, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι υπομονή. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, η λογική λέει πως από το γκρουπ των πιτσιρικιών αργά ή γρήγορα κάποιοι, έστω και ένας, θα βγουν μπροστά.

Οι συνθήκες είναι αυτές που μας καθορίζουν. Ένα σύνολο δεν μένει ποτέ χωρίς ηγεσία. Ακόμα κι αν ξεκινήσει χωρίς προφανείς “οδηγούς”, αργά ή γρήγορα τους αποκτά. Μερικές καλές ενέργειες, μια καλή εμφάνιση, ένα θετικό αποτέλεσμα θα δώσουν αυτοπεποίθηση σε όλο το σύνολο, αλλά σε κάποιους θα δώσουν και το έναυσμα να βγουν μπροστά.

Πηγή: Contra.gr

Άρης Superleague