Yπάρχει κάτι στον φετινό Ολυμπιακό του Λεονάρντο Ζαρντίμ που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος.
Μέχρι αυτή τη χρονική στιγμή που μιλούμε, τουλάχιστον. Και αυτό το «κάτι» δεν είναι άλλο από τα αποτελέσματα. Στο πρωτάθλημα, σε 9 παιχνίδια είναι πρώτος με διαφορά 5 βαθμών από τον δεύτερο και αήττητος, με μοναδική απώλεια βαθμών την ισοπαλία στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Απo την εικόνα που έχουμε της δυναμικότητας των αντιπάλων του, στοιχειωδώς σοβαρός και συγκεντρωμένος αν μείνει στον στόχο του -που δεν είναι άλλος από την πρωτιά- θα τον κατακτήσει χωρίς δυσκολία και πίεση από τους έξω. Αν η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ο πρώτος -και αδιαπραγμάτευτος- στόχος, ο δεύτερος αφορά την ευρωπαϊκή πορεία. Για να αρχίσουμε να μιλούμε για επιτυχία αυτού του στόχου, υπάρχει μία προϋπόθεση.
Η κατάληψη της τρίτης θέσης στον όμιλο, τουλάχιστον. Μετά την προχθεσινή δεύτερη νίκη επί της Μονπελιέ -που φέρνει άλλο 1 εκατομμύριο στο ταμείο- ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε ενώ ταυτόχρονα μένει «ανοιχτό» το ενδεχόμενο η ομάδα να πετύχει την πρόκριση στους «16», που είναι υπέρβαση του στόχου. Αν δεν το θεωρείτε σπουδαίο επίτευγμα, δείτε και τις επιδόσεις της Μάντσεστερ Σίτι στον όμιλο.
Και oμως, παρά την αποτελεσματικότητα της ομάδας υπάρχουν γκρίνια και μουρμούρα για τον τρόπο που παίζει. Που δεν αρέσει στην πλειονότητα των φίλων της. Και του προέδρου της, ο οποίος πριν από λίγο καιρό είχε πάει στου Ρέντη και είχε ζητήσει από προπονητή και ποδοσφαιριστές να ικανοποιήσουν τον κόσμο παίζοντας καλύτερα. Βέβαια, τον Βαγγέλη Μαρινάκη -και έτσι πρέπει- τον ενδιαφέρει να υλοποιούνται πρωτίστως οι στόχοι που έχουν και οικονομικό αποτέλεσμα.
Η γκρίνια για τον τρόπο που παίζει η ομάδα οφείλεται σε δύο λόγους. Στο γεγονός ότι η φετινή ομάδα συγκρίνεται με εκείνη του Βαλβέρδε, που έπαιζε πολύ πιο θεαματικά, και στο γεγονός ότι ο Ζαρντίμ, όταν προσελήφθη, προβλήθηκε από την ίδια τη διοίκηση ως συνεχιστής του Βαλβέρδε. Επικοινωνιακά, ήταν λάθος. Μόνο που ο Ζαρντίμ έχει διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετική αγωνιστική φιλοσοφία και διαφορετικές εμπειρίες. Και πάνω από όλα έχει στη διάθεσή του μία διαφορετική ομάδα.
Ενα στοιχείο που πιθανώς ξεχνούν ορισμένοι, συγκρίνοντας τον Πορτογάλο με τον Ισπανό, αφορά τον χρόνο και τη βοήθεια που είχε ο Ζαρντίμ για να κατανοήσει και να προσαρμοστεί σε αυτή την περιβόητη ελληνική πραγματικότητα. Δεν είναι ούτε μήνας που η διοίκηση του προσέφερε τη βοήθεια του Νικοπολίδη.
Επικίνδυνη ισορροπία
Σχεδόν πάντα το βασικό κριτήριο με το οποίο αξιολογείται η δουλειά κάποιου είναι η αποτελεσματικότητα.
«Ολοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος», έτσι δεν λέμε; Ο Ζαρντίμ είναι αποτελεσματικός.
Σε o,τι αφορά τον τρόπο του παιχνιδιού του, που δεν είναι ποίημα σχολικής γιορτής για να το μάθεις απέξω σε 10 μέρες, νομίζω ότι έχει στόχο να μεταμορφώσει τον Ολυμπιακό σε μία «Μπράγκα πολυτελείας», με δεδομένο ότι εδώ έχει περισσότερους πόρους και δυνατότητες να εφαρμόσει την αγωνιστική του φιλοσοφία.
Και η φιλοσοφία του Ζαρντίμ είναι η λατρεία του αποτελέσματος. Εκείνο, όμως, που βλέπω και με όσα καταλαβαίνω, αγωνιστικά ειδικά στα κρίσιμα παιχνίδια, η ομάδα ισορροπεί στην κόψη του ξυραφιού.
Το είδαμε και στο παιχνίδι με τον Αρη και και στα δύο παιχνίδια με τη Μονπελιέ. Αυτή η ισορροπία είναι επικίνδυνη.
Αν σε κάποιο από αυτά τα παιχνίδια ο Ολυμπιακός έχανε, είναι αμφίβολο αν ο Ζαρντίμ θα έμενε σταθερός στον πάγκο.
Εκεiνο που νομίζω ότι συμβαίνει έχει να κάνει με το υλικό που έχει τα χέρια του για να εφαρμόσει το σχέδιό του.
Μπορεi να έχει καλούς παίκτες που δεν ταιριάζουν στο σχέδιο και επειδή δεν γίνεται να τους ξεφορτωθεί ή να τους αντικαταστήσει, τους αλλάζει ρόλο ή και θέση πολλές φορές.
Αυτό είναι που προκαλεί αυτή την επικίνδυνη ισορροπία. Αλλά ζημιά στην εικόνα της ομάδας κάνουν και οι δηλώσεις του προέδρου της.
Βλαβερές Συμπεριφορές
Mιλώ, φυσικά, για τις προχθεσινές δηλώσεις του προέδρου του Ολυμπιακού, Βαγγέλη Μαρινάκη, που έγιναν μετά το παιχνίδι. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, με δεδομένη την οικονομική του δύναμη και την επιχειρηματική του εμπειρία, μπήκε στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου σε μία πολύ δύσκολη εποχή. Οι επιλογές που είχε για τη «θητεία» του σε αυτόν τον χώρο ήταν δύο. Είτε να φερθεί σαν ταύρος σε υαλοπωλείο είτε να συμπεριφερθεί σαν σοφός ηγεμών. Η οικονομική δύναμη και το ειδικό βάρος της ομάδας, αν θέλετε και ο χαρακτήρας του Βαγγέλη Μαρινάκη, όπως αποτυπώνεται στη δημόσια εικόνα του, αν υπηρετούσαν την επιλογή του «ταύρου», που δεν υπολογίζει τίποτε και δεν μπορεί να τον σταματήσει κανείς, θα οδηγούσαν σε ισοπέδωση των πάντων. Και όταν σε ένα παιχνίδι δεν αφήνεις όρθιο κανέναν για να παίξεις μαζί του, το παιχνίδι δεν υφίσταται. Είναι σαν να είσαι ο βασιλιάς μιας ερήμου. Τι νόημα έχει; Οι προχθεσινές δηλώσεις υπηρετούν την επιλογή του «ταύρου». Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξέρει ότι αυτή η επιλογή είναι εύκολη. Οπως επίσης γνωρίζει ότι η άλλη επιλογή, που είναι δύσκολη, είναι εκείνη που φέρνει κέρδη και υστεροφημία. Μπορεί, ακόμη, να επιλέξει.
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις