«Τα πήρε όλα κι έφυγε με δόξα και τιμή»

Ο Νίκος Κατσαρός γράφει για την αποχώρηση του Αντώνη Νικοπολίδη από την ενεργό δράση, τονίζοντας πως δεν πρέπει να εγκαταλείψει το χώρο του ποδοσφαίρου…

«Όλοι οι σπουδαίοι αθλητές που είχα την τύχη να γνωρίσω διέθεταν μερικά κοινά χαρακτηριστικά. Ήταν απόλυτα προσηλωμένοι στο στόχο τους, εργάζονταν πολύ σκληρά, τους διέκρινε μια τάση μοναχικότητας, ιδιαίτερα όσους έκαναν ατομικά αθλήματα, και απέφευγαν όσο μπορούσαν τη δημοσιότητα.

Αυτά ισχύουν, λίγο ως πολύ, για τον Αντώνη Νικοπολίδη, τον εμβληματικό πλέον ποδοσφαιριστή που αποχώρησε από την ενεργό δράση με όλη τη «δόξα και τιμή» που εδικαιούτο, προχθές το απόγευμα σε ηλικία 40 ετών και κάτι. Ένας παίκτης που στα 22 χρόνια της καριέρας του κατέκτησε όλους τους τίτλους που θα μπορούσε να κερδίσει. Πρωταθλήματα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ και το κορυφαίο όλων, αυτόν του πρωταθλητή Ευρώπης!

Στα δεκαοχτώ του χρόνια ήρθε από την Αρτα στον Παναθηναϊκό, με υπόδειξη του άσου του τριφυλλιού Ανδρέα Παπαεμμανουήλ, που ήταν τότε προπονητής στην τοπική ομάδα. Ευτύχησε να πέσει στα χέρια ενός άλλου μεγάλου τερματοφύλακα, του Τάκη Οικονομόπουλου, που του έμαθε όλα τα μυστικά της θέσης.

«Ενα πράγμα του ζητούσα» μου έλεγε τις προάλλες ο Τάκης «δέκα έκανε». Ήταν ένα μάλλον αδύνατο και αγύμναστο παιδί που δεν έδινε την εικόνα του μεγάλου ταλέντου. Ξεχείλιζε όμως από θέληση και εργατικότητα. Κυρίως όμως τον χαρακτήριζε η επιμονή και η υπομονή, που του χρειάστηκαν πάρα πολύ όταν βρέθηκε για πολλά χρόνια στη σκιά του «βουνού», του Γιόζεφ Βάντσικ.
Είχε συμπληρώσει περίπου οχτώ χρόνια περιμένοντας και έγινε βασικός όταν είχε φτάσει στα 27 του, το 1997-98. Η δύναμη του χαρακτήρα του φάνηκε όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει την πράσινη φανέλα με την κόκκινη. Ηταν μια δύσκολη απόφαση, που την πήρε όμως ψυχρά βάζοντας πάνω απ' όλα την καριέρα του και το καλό το δικό του και της οικογένειάς του.

Όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις τον κατηγόρησαν για «προδότη», συμφεροντολόγο κι όλα τα σχετικά, αλλά κανείς δεν αμφισβήτησε την αξία του. Τώρα που ήρθε η ώρα του απολογισμού, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι καταξιώθηκε στη συνείδηση των φίλων του ποδοσφαίρου ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων, κάτι που δύσκολα συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που κυριαρχούν ο οπαδισμός και ο τυφλός φανατισμός.

Μεγάλη η προσφορά του Αντώνη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που πιστεύω ότι μπορεί και πρέπει να έχει συνέχεια».

Πηγή: goal

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις