Γράφει ο Δημήτρης Δραγωγιάς...

Ο Σιλόνε (κατά κόσμο Σεκόντο Τρανκουίλι) δεν ήταν φασίστας, κάθε άλλο. Εγινε γνωστός για τα αντι-φασιστικά μυθιστορήματά του. Ηθελε όμως να καταδείξει ότι οι συμμαχίες με τον διάβολο μπορεί να στερούνται ηθικού υπόβαθρου, αλλά νομιμοποιούνται στην κοινή λογική μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος.

Η επιχείρηση στη ΓΑΔΑ με τις προσαγωγές και συλλήψεις ορισμένων μέχρι χθες σημαινόντων προσώπων του ελληνικού ποδοσφαίρου, μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στον Ηρακλή. Δεν αλλάζει όμως η ουσία της υπόθεσης. Και την ουσία μπορεί να την ανακαλύψει κανείς ακούγοντας μόνο για λίγα λεπτά οπαδικές ή ημι-οπαδικές εκπομπές στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης ή ακόμη να σερφάρει στην ηλεκτρονική δημοσκόπηση της «κυανολεύκων» αποχρώσεων ιστοσελίδα Bluearena: «Είστε υπέρ ή κατά της επικείμενης εμπλοκής Ψωμιάδη στον Ηρακλή;».

Για ένα κοινό που μπήκε στη διαδικασία να μετάσχει άνω των 5.000 επισκεπτών, το 77% θετικών απαντήσεων μπορεί να σκανδαλίζει, να προβληματίζει μέχρι και να ανησυχεί. Υπάρχει λογική κι αυτή βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό που έχει πει ο Σιλόνε και εκφράστηκε ακόμη και από ηγετικές φυσιογνωμίες των οργανωμένων οπαδών του συλλόγου που τυχαία άκουσα χθες το πρωί: «Ο Ηρακλής χρόνια τώρα ήταν το καλό παιδί του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κιμπάρης και πάντοτε αδικημένος. Τερμάτιζε τρίτος όταν στην Ευρώπη έπαιρνε μέρος μόνο ο δεύτερος. Τρεις έβγαιναν Ευρώπη; Τέταρτος ο Ηρακλής. Μια ομάδα που είχε τον Χατζηπαναγή δεκατέσσερα χρόνια, γέμιζε δυο Καυτανζόγλεια και έμεινε χωρίς τίτλο μετά το 1976. Κιμπαριλίκι πουλούσε τέσσερα χρόνια τώρα και χαροπάλευε μεταξύ υποβιβασμού και επικίνδυνης ζώνης. Ηρθε η ώρα γι' αυτή την ομάδα να παίξει με ίδιους όρους».

Αυτά άκουσα... Τους όρους δυστυχώς τους διαμορφώνουν όχι οι νόμοι, αλλά οι παράγοντες. Μεταξύ τους παίζεται το power game. Κι όπου «ίδιοι όροι» είναι ο Ψωμιάδης. Ή εν πάση περιπτώσει η οικογένεια Ψωμιάδη. Η οποία, παρεμπιπτόντως, στο εξωτερικό θα μπορούσε να μεγαλουργήσει σε χώρες όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, το Ουζμπεκιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, αλλά στη Δυτική Ευρώπη θα ήταν δακτυλοδεικτούμενη, αν όχι κάπου αλλού και πάντως εκτός επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αθλητισμού.

Αν όμως ο στόχος του πονεμένου οπαδού του Ηρακλή είναι μια απονενοημένη προσπάθεια να συντηρήσει μια ελπίδα σωτηρίας για την ομάδα του κι αυτή μπορεί να τη συναντήσει μόνο στον Ψωμιάδη, τότε εύκολα δικαιολογείται το συντριπτικό ποσοστό. Για εκείνον (τον οπαδό) και την υπεραπλουστευμένη λογική του, ο Καβαλιώτης παράγοντας εκφράζει ακριβώς αυτό που δεν εξέφραζαν οι «κιμπάρηδες» παράγοντες του Ηρακλή. Τα «όπλα» του Σιλόνε με τα οποία θα μπορούσε να ανταγωνιστεί ομοίους του «αντιπάλους» στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Μερικούς ίσως τους συνάντησε χθες στη ΓΑΔΑ. Κι επειδή για κάποιους ο Θεός είναι μεγάλος, αλλά ο διάβολος είναι έξυπνος, αυτή η «περιπέτεια» για τη «familia» ίσως και να ξεπεραστεί. Εκείνο όμως που δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεραστεί όπως φαίνεται, είναι ο εθισμός του κοινού στον παραλογισμό βάσει του οποίου εκκολάφθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο μια γενιά «παραγόντων» που δρα ανεξέλεγκτα σε καθεστώς ατιμωρησίας απαξιώνοντάς το στη συνείδηση των όποιων υγιώς σκεπτόμενων έμειναν. Και όταν η απελπισία οδηγεί στην απόγνωση, τότε όλοι θα προτιμήσουν τα όπλα που θα τους κάνουν παντοδύναμους και όχι το βούτυρο που παχαίνει...

Υ.Γ.: Το άκρον άωτον της υποκρισίας ήταν η χθεσινή δραστηριοποίηση μελών της παρούσας κυβέρνησης εκ Καβάλας ενάντια στην επικείμενη «ενσωμάτωση» του Ηρακλή στον Ψωμιάδη. Φαίνεται ότι κάποιοι τώρα ανακάλυψαν τις «Δυτικές Ινδίες» και αποφάσισαν να τις εξερευνήσουν...

Πηγή: Εξέδρα.

Καβάλα Ηρακλής Superleague