ΟΙ Κινέζοι είναι που έχουν πει ότι μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις. Οπως στην προκειμένη περίπτωση από τη γενική συνέλευση του Ερασιτέχνη Πανιώνιου. Ιούλιο μήνα με καθαρά καλοκαιρινή αμφίεση: σορτσάκι ή κοντό παντελόνι και σαγιονάρα ή πέδιλα. Ντύσιμο για μπαράζ αν μιλάμε για γήπεδο, αλλά και για καθημερινή βόλτα στις υψηλές θερμοκρασίες.
Από κόσμο; Ολες οι φυλές του Ισραήλ από νεαρούς και πάντα σε νεύρα «Πάνθηρες» μέχρι εμβληματικές φυσιογνωμίες σαν τον Κώστα τον Τσολακάκη. Σχεδόν μισό αιώνα στον Πανιώνιο. Ο Μπούκης που έχει να λέει για την εποχή της Επανάστασης και τον Κωνσταντόπουλο και πάει λέγοντας. Ο Πανιώνιος για τη Νέα Σμύρνη είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα. Ή έστω η ομάδα της πόλης. Είναι η ίδια η πόλη.
Γι' αυτό και είναι η μοναδική ομάδα του Λεκανοπεδίου της Αττικής που έχει καταφέρει να ζήσει και να επιβιώσει μετά από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ. Με τα κάτω του, δυο φορές να υποβιβάζεται στη Βήτα Εθνική, αλλά και με τα πάνω του, έχοντας πάρει δύο Κύπελλα. Πού είναι σήμερα ο Εθνικός ή ο Απόλλων; Εχουνε σβήσει από το χάρτη. Ο Πανιώνιος είναι το Νο 1 σημείο αναφοράς για τη Νέα Σμύρνη. Γι' αυτό ίσως είναι πάντα σε συνθήκες πίεσης και συγκρούσεων.
Ανεξάρτητα από το αν η ομάδα πηγαίνει καλά ή όχι, πάντα στον Πανιώνιο κάποιοι θα μανουριάζουνε με κάποιους. Τώρα δεν έχουνε ψιλά να χαλάσουνε πεντάευρω, αλλά έχουνε την πολυτέλεια να τσακώνονται. Ο Βεντούρης με τον Τσολακάκη και στη μέση ο Τσακίρης. Ναι μεν έφυγε η ομάδα από πάνω του, αλλά αυτός από τον Πανιώνιο δεν φεύγει. Κι ας μην είναι Νεοσμυρνιώτης. Για τους ντόπιους ο Πανιώνιος είναι τρόπος ζωής. Με τους μύθους που έχουν δημιουργηθεί. Τον Γιάννη τον Αναγνωστόπουλο ή «θεό», που ήταν γενικός αρχηγός στο πρώτο Κύπελλο.
Τον Μιχάλη τον Σταματελάτο, που θυσίασε τα πάντα για τον Πανιώνιο. Τους παιχταράδες που έχει βγάλει και ειδικά σέντερ φορ. Από Θανάση Σαραβάκο και Κώστα Νεστορίδη μέχρι Θωμά Μαύρο, Αναστόπουλο, Σαραβάκο και Μήτσο Μαυρίκη. Πάντα όμως στον Πανιώνιο έπαιζε ρόλο ο κόσμος. Ισως είναι η ομάδα με τους περισσότερους επώνυμους οπαδούς. Από τον Κουτς μέχρι τον Οχλο.
Επεσε διάνα στα σημεία των καιρών
ΠΑΝΤΑ στις γειτονιές κυριαρχούν τα παρατσούκλια. Τον συχωρεμένο τον Γιάννη, τον λέγανε Κουτς, επειδή έμοιαζε με τον Βλαδίμηρο Κουτς, τον Ουκρανό δρομέα μεγάλων αποστάσεων που κέρδιζε χρυσά μετάλλια με τη Σοβιετική Ενωση τη δεκαετία του '50. Την τελευταία φορά που η ομάδα είχε πέσει στη Βήτα Εθνική μασκότ ήτανε Ταμάμ.
Τα ξενύχτια με τις ποδοσφαιροκουβέντες στο παγωτό του Γιώργου στην πλατεία κρατάγανε κάποιες φορές μέχρι πρωίας. Με τον Λεωνίδα τον Θεοδωρακάκη και τον Χρήστο τον Ράπτη. Κάτι που κρατάει μέχρι σήμερα. Ποτέ δεν έλειψαν από τον Πανιώνιο τα γεγονότα, οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις. Πάντα σε νεύρα ο Γιώργος ο Τουρλίδης.
Κι οι ιστορίες που υπάρχουνε όλα αυτά τα χρόνια είναι αμέτρητες. Οπως τον Δεκέμβριο του 1980 όταν είχε πουληθεί στον Ολυμπιακό ο Αναστόπουλος. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα σκάει μύτη στην πλατεία ο τότε πρόεδρος Γιάννης Ράπτης. Για να πει τα χαρμόσυνα μαντάτα: Τους ξεβράκωσα.
Σαράντα εκατομμύρια του πήρα του Νταϊφά για τον Αναστόπουλο και τον Καλτσά. Και πριν τελειώσει το άλφα εξαφανιστήκανε από τα τραπέζια τα γιαούρτια και τα ρυζόγαλα. Τι να πρωτοθυμηθείς από τον Πανιώνιο; Τον Τάσο τον Ερμείδη με τους «έξι» που είχανε μείνει ελεύθεροι; Εύκολα γράφεται βιβλίο και σε πολλούς τόμους μάλιστα.
Μια ομάδα που σχεδόν ποτέ δεν βρήκε την ηρεμία της, αλλά πάντα καταφέρνει να επιβιώνει μέσα από τα προβλήματά της. Η εικόνα του Κώστα Τσολακάκη με το μακό μπλουζάκι να γράφειαπάνω ARRESTED τα λέει όλα. Κι ανάθεμα αν ξέρει εγγλέζικα για να καταλαβαίνει τι λέει η στάμπα. Εστω και στην τύχη όμως έπεσε διάνα στα σημεία των καιρών. Τέλος πάντων.
Η ουσία είναι ότι είτε έτσι είτε γιουβέτσι η σεζόν αυτή για τον Πανιώνιο θα είναι ζόρικια. Πολλοί έχουνε μαζευτεί, πολλοί μιλάνε, αλλά αν τους γυρίσεις ανάποδα, από τις τσέπες θα πέσουνε μόνο κλειδιά και αναπτήρες. Χαίρετε.
Βλέπουν την Ελλάδα ως παράδεισο
ΚΑΘΕ καλοκαίρι όλοι στο ποδόσφαιρο διάγουν τους μήνες του μέλιτος. Ολα είναι καλά κι όλα ωραία. Ολοι έχουν καλά λόγια να πουν ο ένας για τον άλλον. Ο Εγγλέζος Γουέιν Τόμας είπε για τη μεταγραφή του στον Ατρόμητο: «Ηρθα στην Ελλάδα για να ζήσω την κουλτούρα της και να απολαύσω τον πολιτισμό της». Πού να ήξερε ο μαύρος πού έχει μπλέξει και τι τον περιμένει σχετικά με την ποδοσφαιρική ελληνική κουλτούρα.
Ο Αργεντινός Φορμίκα του Αστέρα δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του: «Ενθουσιάστηκα από την πόλη, την οποία θεωρώ συγυρισμένη και όμορφη». Με όλο το σεβασμό στο ένδοξο παρελθόν της, άλλον πλην του Φορμίκα να έχει χαρακτηρίσει την Τρίπολη όμορφη δεν έχω ακούσει τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Οι περιγραφές τους θυμίζουν Ομηρο
Ο ΖΟΥΕΛΑ το πήγε επί προσωπικού: «Ο Σπανός είναι ο καλύτερος πρόεδρος στην Ελλάδα». Ετσι πάει. Για κάποιους το αφεντικό είναι σαν το σπίτι. Αν δεν το παινέψεις, θα πέσει να σε πλακώσει. Κι από κοντά στο κλίμα ευφορίας οι εφημερίδες. Με φράσεις κλισέ, που παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο: «Τους έβγαλε το λάδι ο Φερέιρα». Οπως ακριβώς έγραφε η «Αθλητική Ηχώ» τη δεκαετία του '50, όταν ήταν η μοναδική αθλητική εφημερίδα.
«Τους έκανε τη ζωή ποδήλατο» ο Βαλβέρδε και για του λόγου το αληθές η φωτογραφία του Βάσκου με τα χέρια στο τιμόνι και τα πόδια στα πεντάλ. Οσο για τις μεταγραφές; Η φαντασία οργιάζει και οι περιγραφές των αστέρων θυμίζουν Ομηρο. Με τον Ολυμπιακό να συνεχίζει την παράδοση που έχει δημιουργήσει. Ξεκινώντας από την «κόμπρα» τον Μπόρχα, συνεχίζοντας με τον «λύκο» τον Λεντέσμα και τώρα με τον Σάντσες το «τσακάλι». Κι ακόμα είναι νωρίς. Οταν θα σφίξουνε οι ζέστες, θα έρθουν τα ακόμα καλύτερα.
Η πρόταση Πανόπουλου για 20 ομάδες
ΩΡΑΙΟΣ ο Πανόπουλος. Είκοσι ομάδες θέλει στη Super League ο Σκόντας. Είκοσι ομάδες λοιπόν κατά Χρήστο Πανόπουλο, πάει να πει δεν πέφτει κανένας κι ανεβαίνουνε άλλοι δύο από τη Βήτα Εθνική μετά από Παναιτωλικό και Γιάννενα. Με γεωγραφικά όμως κριτήρια. Αυτό πάει να πει ότι δεν ανεβαίνει ο ΟΦΗ. Δεν υπάρχει λόγος να έχει η Κρήτη δύο ομάδες στη Super League. Ανεβαίνει ο Λεβαδειακός και μάλλον ο Διαγόρας. Κι αυτό που δεν είπε ο Πανόπουλος, για να σωθεί με 20 ομάδες στα σίγουρα η Ξάνθη.
Πηγή: Goal