Για ποδόσφαιρο γράφω ελάχιστες φορές και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Αλλά πήρα την αφορμή να παραθέσω μερικές αράδες εξ αφορμής της ευκαιρίας, που μου έδωσε η καλοκαιρινή μου άδεια να πάω να παρακολουθήσω ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.

Εννοείται ότι βλέπω πολλά ματς ποδοσφαίρου στην τηλεόραση (έστω και αποσπασματικά), αλλά από κοντά ελάχιστα (και όλα του Ιωνικού εννοείται), λόγω έλλειψης χρόνου. Εν πάσει περιπτώσει, μη σας κουράζω: πήγα στην Νέα Σμύρνη (Πανιώνιος-Ολυμπιακός Βόλου) και (ξανά) είδα έναν ποδοσφαιριστή, που θυμίζει μπασκετμπολίστα. Υπό την έννοια ότι χειρίζεται την μπάλα τόσο ιδανικά όσο ένας καλός πλέι-μέικερ στο μπάσκετ (αναλογικά βεβαίως). Ο Φαμπιάν Εστογιανόφ είναι ένας παίκτης, που μόνο για αυτόν πρέπει να πας στο γήπεδο και να πληρώσεις το αντίτιμο του εισιτηρίου. Τέτοιος παίκτης σίγουρα δεν υπάρχει στα ελληνικά γήπεδα: είναι αρτίστας της ασπρόμαυρης, παίκτης, που ακόμη και στην κακή του μέρα θα κάνει 2-3 ενέργειες, που θα πεις στο τέλος του ματς αν έχει χάσει η ομάδα σου «χαλάλι, που πήγα στο γήπεδο και έφαγα όσες ώρες έφαγα».

Εννοείται πως δεν ανακαλύψαμε την Αμερική. Ο Εστογιανόφ είναι παίκτης εγνωσμένης αξίας και είναι από τις περιπτώσεις, που λέμε ό, τι πληρώσεις, παίρνεις. Δεν γνωρίζω και δεν είναι της αρμοδιότητάς μου να ξέρω ή να εκτιμήσω αν ο Πανιώνιος θα μπορέσει να καλύψει το υψηλό συμβόλαιο του Ουρουγουανού, αυτό, όμως, που διαπίστωσα για μία ακόμη φορά είναι πως πρόκειται για παικτάρα, που ομορφαίνει το κατά τα άλλα τραγικό ελληνικό ποδόσφαιρο.

Γενικώς, πάντως, άρεσαν οι Νεοσμυρνιώτες στο εν λόγω φιλικό και γέμισαν με ικανοποίηση τον κόσμο τους. Αν λυθούν οι εσωτερικές διαμάχες (που μάλλον δεν είναι εύκολο), αν βρει λύση στο οικονομικό (που επίσης δεν μοιάζει βατό) και αν αποκτηθεί ένας βαρβάτος επιθετικός (π.χ Βαγγέλης Μάντζιος), τότε ο Πανιώνιος μπορεί να στοχεύει ψηλά, αφού φαίνεται ότι ο Τάκης Λεμονής έχει δουλέψει καλά την ομάδα του στην προετοιμασία. Ναι, καλά λέτε: τα «αν» είναι πολλά και βαίνουν προς το αρνητικό. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει να λες ποτέ.

Πηγή: sday.gr

Πανιώνιος