Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος γράφει για τα δικαιολογημένα "κοψίματα" κι αναλύει τη σύνθεση της 12άδας, τα στοιχεία που ξεχώρισαν στο Ακρόπολις και την ήττα από την Ιταλία που είναι καλύτερη από νίκη.
Μπορεί να είναι οξύμωρο αλλά βλέποντας κανείς τον Ηλία Ζούρο στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς της Ιταλίας, θα μπορούσε να πει ότι ο προπονητής της Ελλάδας έμοιαζε ανακουφισμένος μετά από την ήττα. Προφανώς και προτιμά η ομάδα να πάει "προσγειωμένη", χωρίς... αέρα στα μυαλά και με τον τίτλο του αουτσάιντερ στο Ευρωμπάσκετ.
Οι ήττες είναι σαν το λίπασμα, έλεγε ο Ρικ Πιτίνο. Βρωμάνε, αλλά κάνουν καλό. Το σίγουρο, πάντως, μετά το τελευταίο ματς του "Ακρόπολις" -είτε έμπαινε το σουτ του Μπουρούση, του Ζήση ή του Καϊμακόγλου, είτε όχι- είναι πως το τελευταίο ήταν και το σημαντικότερο "τεστ". Η Εθνική έπαιξε με... κόντρα, σε ένα ματς που δεν είχε τόσες δοκιμές, αλλά περισσότερο τακτική και πάνω από όλα πίεση.
Κάτι ο κόσμος, κάτι το φινάλε, κάτι η εξέλιξη του παιχνιδιού όλα αυτά έκαναν την αναμέτρηση με την Ιταλία να μοιάζει με... αγώνα Ευρωμπάσκετ. Κι αυτή η νεανική Εθνική, που τώρα ξεκινά να γράφει τη νέα σελίδα της τέτοιους χρειάζεται. Να μάθει από τα λάθη της, όπως είπε ο Ζούρος στη συνέντευξη Τύπου αναφερομένος στους νεαρούς Σλούκα και Μάντζαρη.
Ο τελευταίος κόπηκε μαζί με τον Βουγιούκα. Κατά τη γνώμη μου λογικές και αναμενόμενες επιλογές. Ο Ξανθόπουλος προτιμήθηκε γιατί ακριβώς μπορεί να παίξει το ρόλο του μπακ-απ. Τον ξέρει και τον κάνει καλά. Είναι ο μόνος από τους "άσους" που θα μπει για μικρό διάστημα και θα κάνει αυτό που ξέρει: να πιέζει ασφυκτικά τη μπάλα και να δημιουργεί ρήγματα με την ταχύτητα του. Το έκανε και στο δεύτερο δεκάλεπτο, όταν "γύρισε" το ματς με τους "ατζούρι".
Ο Σλούκας από την άλλη έχει περισσότερο σκορ από όλους τους άλλους "άσους", είναι θρασύς και αυτό τον βοηθά να υπερκαλύψει την αμυντική του αδυναμία. Έδειξε πιο "έτοιμος" για τα δύσκολα από ότι ο Μάντζαρης.
Ο Μαυροειδής από την άλλη "εκτόπισε" τον Βουγιούκα. Μπορεί να ήρθε ως... τσόντα στην προετοιμασία (μετά την αποχώρηση του Σχορτσιανίτη), αλλά ενσωματώθηκε γρήγορα. Είναι καλύτερος πικ-εν-ρολ παίκτης από τον Βουγιούκα και πιο συνεπής επιθετικός ριμπάουντερ. Από την άλλη ο σέντερ του Παναθηναϊκού δεν έδειξε να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, ώστε να αποδείξει αυτό που ισχύει στη θεωρία: ότι είναι ο πιο ποιοτικός ψηλός αυτής της ομάδας στο low-post.
Το ότι δεν κρίθηκε... απαραίτητος οφείλεται σε τρία στοιχεία: στη δική του απόδοση, στην εντυπωσιακή βελτίωση του Μπουρούση με πλάτη στο καλάθι και στο γεγονός ότι κλήθηκε να κάνει κάτι δύσκολο: ως τρίτο 5άρι να κερδίσει μια θέση. Δεν είναι εύκολο όταν έχεις μπροστά τον έμπειρο Μπουρούση, αλλά και τον παίκτη-αποκάλυψη (Κουφό) που κέρδισε νωρίς-νωρίς τη θέση του, να βρεις χώρο και χρόνο για να αποδείξεις πολλά.
Κι οι δύο βέβαια έχουν πολύ μέλλον μπροστά τους και σίγουρα θα έχουν την ευκαιρία να βοηθήσουν την Εθνική μας ομάδα σε επόμενες διοργανώσεις.
Η 12άδα κι η ανάλυση της
Στο "1" η Ελλάδα θα έχει ως πρώτη επιλογή τον ενθουσιώδη Νικ Καλάθη κι από εκεί και πέρα θα έρχονται ως λύσεις ο Σλούκας κι ο Ξανθόπουλος. Η Ελλάδα δεν θα χρησιμοποιεί φέτος για πολύ ώρα σχήματα με πολλούς γκαρντ, παρά μόνο με τον Ζήση. Ο τελευταίος, όπως φαίνεται κι από τα φιλικά, θα έχει τον περισσότερο χρόνο στο "2" και θα αναλαμβάνει μεγάλο κομμάτι της δημιουργίας, ειδικά όταν ο Καλάθης κάθεται στον πάγκο.
Στην περιφέρεια θα χρησιμοποιούνται (έπαιξαν κι αρκετά μαζί) οι Μπράμος και Βασιλειάδης. Ο πρώτος έχει κερδίσει σημαντικό ρόλο γιατί είναι πολύ καλός αμυντικός και εκτελεί, ενώ ο δεύτερος θα αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς όταν βρίσκεται στο παρκέ, με την έννοια ότι η Ελλάδα θα παίζει "μαζί" του για να βγει να σουτάρει από σκριν.
Στο "3" χρησιμοποιείται ο Παπανικολάου (έπαιξε περισσότερο όταν ήταν ο Ζήσης στο "2" για να υπάρχει ισορροπία), ενώ με την Ιταλία έπαιξε σε αυτή τη θέση κι ο Καϊμακόγλου. Η κυριότερη θέση του φόργουορντ του Παναθηναϊκού είναι αυτή στο "4" πίσω από τον Αντώνη Φώτση που είναι βασικότατος.
Είδαμε βέβαια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και σχήματα με τον Μπουρούση στο "4", κάτι που θα επαναληφθεί στο τουρνουά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Ο σέντερ της Αρμάνι Τζινς Μιλάνο είναι η πρώτη επιλογή για το "5", με τον Κώστα Κουφό να έχει κερδίσει σημαντικό ρόλο με την ικανότητα του να κόβει δυνατά στο καλάθι. Τέλος ο Μαυροειδής είναι μια λύση για instant scoring καθώς διαθέτει εξαιρετικά χέρια και έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι.
Συνοψίζοντας μπορούμε να αναφερθούμε και σε κάποια στοιχεία που ξεχώρισαν στο Ακρόπολις:
* Η Εθνική δείχνει... άνεση να αντιμετωπίζει άμυνες ζώνης.
* Πρέπει να ξεχάσουμε το πικ-εν-ρολ. Παιχνίδια με σκριν μακριά από τη μπάλα και διαφορετικού είδους συνεργασίες. Το τεχνικό τιμ ξέρει την αδυναμία, άφησε κατά μέρος τα κεντρικά pick και κινείται σε άλλες κατευθύνσεις.
* Στη δεύτερη παράταση φάνηκε να ξεχωρίζει το "καλό" σχήμα της Εθνικής, αυτό που υπό κανονικές συνθήκες θα τελειώνει τα ματς. Καλάθης, Ζήσης, Καϊμακόγλου, Φώτσης και Μπουρούσης ήταν οι επιλογές του Ζούρου, με εναλλακτική τον Μπράμος σε πιο ορθολογικό σχήμα.
* Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα απέναντι σε ψηλές ομάδες, που έχουν δηλαδή μεγάλα κορμιά όχι μόνο μες στη ρακέτα, αλλά και στην περιφέρεια. Υστερούμε σε ύψος και αθλητικά προσόντα μακριά από το καλάθι και το κομμάτι της δημιουργίας γίνεται πιο δύσκολο. Εξού κι οι 12 τελικές πάσες σε 50 λεπτά.
* Γενικότερα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν κάνει εύκολα το λάθος.
* Στο μυαλό του Ηλία Ζούρου υπάρχουν αρκετά εναλλακτικά σχέδια μάχης σε ότι αφορά την άμυνα, με πιο "ενδιαφέρουσα" την 2-1-2 με τον Φώτση στο κέντρο. Το είπε κι ο ίδιος ότι με την Ιταλία στα τρία φιλικά δοκιμάζαμε κάτι διαφορετικό. Να περιμένουμε δηλαδή ότι η άμυνα θα είναι το άρμα μάχης της Εθνικής κι η μορφή της ένα... χαρτί στο μανίκι του προπονητή της.
Εσείς; Τι γνώμη έχετε για την νέα Εθνική ομάδα όπως την είδατε στο Ακρόπολις;
Πηγή: sport24.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις