Η Εθνική δεν ενθουσιάζει μέχρι σήμερα με την απόδοσή της, ήδη ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία στους αγώνες της που μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Αυτό που κατέστη σαφές κόντρα στη Φινλανδία είναι πως μαθαίνει να παίζει και με σκοπιμότητες.
Γράφει ο Γιάννης Νάτου.
Αυτό το Ευρωμπάσκετ είναι ένας μαραθώνιος. Τα σαΐνια της FIBA Europe θέλησαν να κάνουν πολιτική πάνω στις πλάτες παικτών οι οποίοι παλεύουν όλο το χρόνο στα παρκέ και γι’ αυτό, ο Ηλίας Ζούρος είναι υποχρεωμένος να συμπεριφερθεί όπως ακριβώς συμπεριφέρεται από τον πάγκο του. Απέναντι σε μια άναρχη ομάδα, που παίζει μπάσκετ γειτονιάς, αφού κοντά στο καλάθι έχει τον Χάνο Μότολα που μετά τη θητεία του στον Άρη αποσύρθηκε για εννιά μήνες πριν… το ξανασκεφτεί και επιστρέψει, σουτάροντας συνεχώς, τρίποντα, τι μπορείς να κάνεις; Θα τους κόψεις τα τρίποντα, θα τους πιέσεις στην περιφέρεια, θα πασάρεις εσύ την μπάλα κοντά στο καλάθι όπου υπερτερείς και θα τρέξεις, όσο τουλάχιστον τρέχουν κι αυτοί.
Αυτό είδαμε από τους διεθνείς, οι οποίοι μετά το 81-61 ήταν ικανοποιημένοι, την ώρα που φίλαθλοι λένε ακόμη πως δεν τους αρέσει η ομάδα. Τους αρέσει το 2/2, ή θα προτιμούσαν να κάνουμε το δικό μας παιχνίδι, να εμφανίσουμε όλα όσα μπορούμε να κάνουμε, δίχως να μας νοιάζει το αποτέλεσμα;
Σε αυτή την πρωτόφαντη μακρά διαδικασία του φετινού Ευρωμπάσκετ, ο Ζούρος γνωρίζει πως κάνει ταχύρρυθμα μαθήματα στους νέους παίκτες του. Από αυτούς, ο Μάικ Μπράμος δείχνει φαβορί για να περάσει απευθείας και με πρωτιά στο πανεπιστήμιο, ο Κώστας Παπανικολάου τώρα αρχίζει να βλέπει το μπάσκετ με άλλα μάτια, ο Δημήτρης Μαυροειδής ως ρολίστας τα πάει περίφημα, ενώ δουλειά χρειαζόμαστε ακόμη με τον Κώστα Σλούκα που μοιάζει σαν το ψάρι έξω από τη γυάλα, και τον Κώστα Βασιλειάδη.
Η δική του περίπτωση είναι ιδιάζουσα. Στην Εθνική, βρίσκεται ως ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας, μπορεί να σκοράρει τρίποντο με κλειστά μάτια κι αυτό δεν είναι λογοπαίγνιο. Στο παιχνίδι του έχει βάλει μια κίνηση με άμεση εκτέλεση μετά από σκριν κι ενώ βλέπει απλά στιγμιαία το καλάθι. Τα βάζει, αυτή είναι η δουλειά του και την ξέρει καλά. Τώρα, τι ακριβώς συμβαίνει στο Αλίτους; Θα έχετε δει τον Σαλονικιό να τα έχει με τον εαυτό του κάθε φορά που κάνει airball ή βρίσκει στεφάνη, λοιπόν, όταν καταφέρει η ομάδα να τον κάνει να μην νοιάζεται τόσο ώστε να ελευθερωθεί από την έννοια του ρούκι στα 27 και του βρέξει χιονίσει σκόρερ, θα είμαστε έτοιμοι. Με το δικό του τρίποντο θα ανοίξουν οι άμυνες, θα έχουμε ένας εντελώς διαφορετικό παιχνίδι, θα αποκτήσουμε αυτό το φονικό ένστικτο για το οποίο εσχάτως γίνεται λόγος. Συνεπώς, έχουμε ακόμη δουλειά.
Όσο για το φοβερό rotation; Δεν υπάρχει προπονητής σε αυτό το τουρνουά που δεν το εφαρμόζει. Από τους πιο μεγάλους μέχρι τους πιο μικρούς, όλοι είναι στο βάλε βγάλε. Εμείς, απλά δεν μπορούμε να πάμε μόνο με Ζήση, Φώτση, Μπουρούση, είμαστε αναγκασμένοι να παίζουμε 12 εναντίον όποιου αντιπάλου. Συνεπώς, η διαδικασία που θέλει να γινόμαστε λίγο καλύτεροι από αγώνα σε αγώνα βρίσκεται σε εξέλιξη. Κι αυτήν ακριβώς παρακολουθούμε.
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις