Ζήσης... and let die!

Το 2005 αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο σε έναν άνθρωπο που έφυγε ξαφνικά απ' τη ζωή. Κι έκτοτε, σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, μοιάζει σαν ο Νίκος Ζήσης να παίζει για δύο.

Ν ίκος Ζήσης... Το βιογραφικό σημείωμα που προλογίζει κάθε ακροστοιχίδα. Στις 16 Αυγούστου του 1983, ο Πασχάλης και η Μαρία Ζήση φέρνουν στον κόσμο στο δεύτερο παιδί τους, τον δεύτερο γιο. Ο Νίκος θα είναι από μικρός ήρεμο παιδί, με τα... αγγλικά και το πιάνο του!

«Το μόνο που μου άρεσε πολύ ήταν η ιστορία, τη λάτρευα. Όπως και το πιάνο που έκανα όταν ήμουν μικρός. Σκέψου πως όταν αποφάσισα να σταματήσω –γιατί ήθελα να παίζω όλο μπάσκετ– η καθηγήτριά μου έβαλε τα κλάματα και έλεγε 'όχι, αυτό το ταλέντο μην το αφήσετε να χαθεί'. Έχω καλό αυτί. Ακόμα και τώρα αν ακούσω ένα κομμάτι μπορώ να το παίξω στο πιάνο».

Καλός μαθητής στο γυμνάσιο, αλλά από το 1993 κάτι είχε αλλάξει στη ζωή του.

Όλο το θέμα στο gazzetta.gr.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις