Τι χρείαν έχουν άραγε οι αγώνες της ΑΕΚ; Να παίξουν οι παίκτες, να πάρουν ή να μην πάρουν αποτέλεσμα (πλέον ακόμα και αυτό μετακινείται στο πίσω μέρος της σκηνής) και μετά να αρχίσει το σόου ο Αδαμίδης στις τηλεοπτικές κάμερες! Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Δεν θα μπορούσαν να συμβούν με... ανάποδη φορά τα γεγονότα. Τουτέστιν ανάλογα με το τι έχουν καταφέρει οι παίκτες διαμορφώνεται ο τόνος της φωνής του, αλλά και η ουσία (;) των λεγομένων του.
Παίρνει την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό; Η ΑΕΚ έδωσε απαντήσεις και έδειξε την αξία της. Χάνει από τον ΟΦΗ; Γεια σας, παίρνουμε το καπελάκι μας και φεύγουμε. Ολες αυτές οι ευφάνταστες κουμπουριές ανάβουν τον ουρανό μέσα στη νύχτα, αλλά στη συνέχεια χάνονται, ξεχνιούνται και επιστρέφει πλησίστια η σκληρή πραγματικότητα για να καλύψει τα πάντα με καταχνιά.
Το πρόβλημα στην Ενωση είναι ότι ουδείς έχει τη δυνατότητα να τη δει κατάματα, να την αντιμετωπίσει, αλλά και να την τιθασσεύσει. Το πράγμα πλέον προχωράει δίχως αυτόματο πιλότο. Κουράστηκε και αυτός, όπως και τόσοι άλλοι μέσα αλλά και πέριξ της ομάδας. Φυσικά δεν είναι... έργο Αδαμίδη (ή τουλάχιστον όχι μόνο δικό του) αυτή η ερμαφρόδιτη κατάσταση του στυλ «μη βλέποντας και μην κάνοντας». Ετσι δεν μπορείς να τρέξεις ούτε περίπτερο, πόσο μάλλον ποδοσφαιρική ομάδα με brand name ισχυρό.
Ετσι κι αλλιώς το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που έχει ενεργό αυτήν τη στιγμή η ΑΕΚ είναι το όνομα και η ιστορία της. Τα οποία μπορεί να έχουν δεχτεί καίρια πλήγματα από παραβλέψεις, λάθος χειρισμούς ή καθόλου χειρισμούς των εκάστοτε διοικούντων, ωστόσο παραμένουν ισχυρά και ανταγωνιστικά. Απλώς δεν μπορούν να προσφέρουν άμεσες λύσεις. Δεν μπορείς επί παραδείγματι να πληρώσεις έναν εργαζόμενο (από τους πολλούς που είναι απλήρωτοι εδώ και καιρό) εξιστορώντας του τη μεγάλη θητεία του Μπάρλου. Δεν θα χορτάσει με ιστορίες, ούτε θα γεμίσει το πορτοφόλι του με τα κλέη του παρελθόντος.
Η λύση είναι μία, αλλά δυστυχώς είναι δυσεύρετη. Οπως και ο Νοτιάς! Οσο κι αν την ψάχνεις στα περιθώρια των γεγονότων και των σχεδίων επί χάρτου, στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ομάδα είναι ένα ακυβέρνητο καράβι που μπάζει νερά. Το τι καταφέρνει ή δεν καταφέρνει η ομάδα υπό τον Κωστένογλου ενδεχόμενα να έχει τη μικρότερη σημασία. Είναι κυνικό να το λες για μια ομάδα που είναι φτιαγμένη να κάνει πρωταθλητισμό, όμως με τα λόγια δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα ασφαλές βήμα προς τα μπρος.
Οσο ο διοικητικός μαρασμός θα μένει, όσο οι μεσοβέζικες λύσεις θα προσπαθούν να σκεπάσουν τις πραγματικές προθέσεις και όσο (εντέλει) δεν βρίσκεται στον ορίζοντα βιώσιμη λύση για την επόμενη ημέρα τόσο αυτή η περιώνυμη επόμενη ημέρα θα ξεκινήσει με... νύχτα.
Ο Νοτιάς οφείλει άμεσα να κάνει ξεκάθαρη κουβέντα με τον εαυτό του. Είναι υποχρεωμένος να κινητοποιηθεί ώστε να βρεθεί διάδοχη κατάσταση. Οχι με κάποιον άλλον Αδαμίδη (αυτές οι λύσεις είναι θνησιγενείς και αδιέξοδες), αλλά με άνθρωπο που θα μπορεί να εγγυηθεί το πέρασμα από την αβεβαιότητα στη σταθερότητα. Για να τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: από τη στιγμή που δεν είναι αποφασισμένος να «ξηλωθεί» ο ίδιος για να βγει το κάρο από τη λάσπη, πρέπει να βρει άλλο «πορτοφόλι» που θα το κάνει. Ναι, δεν είναι εύκολο ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες, αλλά βλέπει κανείς άλλη λύση στον ορίζοντα;
Ακόμα και ο μαρασμός αγγίζει κάποια στιγμή τα όριά του. Στην ΑΕΚ τα έχει ήδη ξεπεράσει.
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις