Η «γύμνια» είναι εμφανής κι ο Πορτογάλος προσπαθεί με «μπαλώματα» να την κρύψει. Φευ, όμως.

Οσο είχε όλους τους (καλούς) παίκτες στη διάθεσή του, ο Παναθηναϊκός, έστω κι αν δεν έπαιζε καλά, κέρδιζε. Μόλις εμφανίστηκαν οι πρώτες απουσίες (λόγω τραυματισμών και τιμωριών), έγινε ορατό και το έλλειμμα εναλλακτικών λύσεων. Οπως και η μη ύπαρξη διαφορετικού πλάνου. Να μπορεί, δηλαδή, η ομάδα να παίζει και χωρίς τον Λέτο, τον Κατσουράνη, τον Κλέιτον και άλλους παίκτες που αγωνίζονται σε θέσεις στις οποίες δεν υπάρχουν αντικαταστάτες. Κι εννοούμε τον... μέσο «Κατσούρ» και όχι τον κεντρικό αμυντικό, όπως τον είδαμε στη Ν. Σμύρνη. Σαφέστατα και ο διεθνής μέσος μπορεί να διαπρέψει στη θέση του στόπερ, όμως, έτσι όπως είναι δομημένος φέτος ο ΠΑΟ, η παρουσία του κρίνεται περισσότερο απαραίτητη στα χαφ. Γιατί το χάρισμά του να δίνει την κάθετη πάσα με γρήγορη σκέψη δεν την έχει άλλος στους «πράσινους». Κι όταν απουσιάζει, η δημιουργία φάσεων σχεδόν απουσιάζει.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα καλείται να βρει, επίσης, πώς μπορεί να παίζει και χωρίς τον Λέτο. Διότι ο Αργεντινός άσος δεν μπορεί να συνεχίσει να βρίσκει δίχτυα με τη συχνότητα των Μέσι, Ρονάλντο. Ξέρω πως είναι δύσκολο να βρει αντίδοτο, διότι κοιτάζει τον πάγκο του και βλέπει τον Τοτσέ, ενίοτε και τον «γυάλινο» Ρούντολφ.

Πηγή: Εθνοσπόρ