Να το ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής για να μην παρεξηγηθούμε. Η Λίβερπουλ και η Τότεναμ να κερδάνε (αυθεντικά… παραγκίσια το «κερδάνε») και όλοι οι άλλοι… όπως έλεγε και ο Σπάθας (ο μπαμπάς, που δεν νομίζω ότι ενδιαφερόταν τόσο για το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεθσαι). Συμπαθώ κι άλλες ομάδες, όπως η Ντόρτμουντ και η Λα Κορούνια, αλλά καλώς ή κακώς δεν είμαι από τους εκείνους που υποστηρίζουν μια ομάδα σε κάθε χώρα. Ισα – ίσα, που στην Ιταλία, επί παραδείγματι, δεν γουστάρω ούτε μία! Γιατί τις θεωρώ όλες βρώμικες κατά καιρούς και από ποδόσφαιρο δεν μου έχει μείνει τίποτα φοβερό εκτός από τη δεκαετία του ’80 λόγω Νάπολι και Γιούβε, την Μίλαν των Ολλανδών και του Μπαρέζι και το προπέρσινο κατόρθωμα του Μουρίνιο με την Ιντερ (όχι ως θέαμα, αλλά ως μεθοδολογία, ένταση, ρυθμό παιχνιδιού).

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο gazzetta.gr

Μουρίνιο Ρεάλ Μαδρίτης Μπαρτσελόνα Primera Division