Στα 15 του στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ τον έβγαλαν άχρηστο. Δέκα χρόνια αργότερα ο Γιώργος Γεωργιάδης αποτελεί αστέρι στην Τούμπα. Γράφει ο Σάκης Γκίνας.
Δικαίωσε απόλυτα τον εαυτό του και όσους τον έφεραν στον ΠΑΟΚ το περασμένο καλοκαίρι… πληρώνοντας με 300.000 ευρώ το προ δεκαετίας λάθος.
Ο 13χρονος, τότε, Γεωργιάδης από το Μητρούσι Σερρών, από ποδοσφαιρικό σόι και με θείους τους αδερφούς Μπορμπόκη, ήρθε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Έμεινε για δυο χρόνια, αλλά αποπέμφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν πήγε καλά σε ένα τουρνουά. Ο προπονητής της δεύτερης ομάδας Κώστας Μαλιούφας, που πίστεψε στο ταλέντο του, τού είχε πει πριν από την αποχώρηση, να μην το βάλει κάτω, γιατί κάποτε ο ΠΑΟΚ θα δώσει λεφτά για να τον φέρει ξανά στην Τούμπα.
Το πείσμα
Η οδυνηρή για την ψυχοσύνθεση ενός νεαρού παιδιού εμπειρία της απόρριψης τελικά έκανε καλό στον Γεωργιάδη. Τον γέμισε με ανυποχώρητο πείσμα και επιμονή. Το κυρίευσε το πάθος της απόδειξης της ποδοσφαιρικής του αξίας. Έγινε στόχος ζωής και τον πέτυχε πανηγυρικά.
Γύρισε στην ομάδα του χωριού του, έπαιξε μπάλα, μετά πήγε στον Πανσερραϊκό, στην Εθνική και από εκεί στον ΠΑΟΚ. Βήμα, βήμα, με υπομονή και ευλαβική προσήλωση στον στόχο του «έχτισε» μια καριέρα με πολλές προοπτικές. Με εξαιρετική τεχνική, ταχύτητα, φάλτσο και ακρίβεια στην σέντρα (αποκορύφωμα ήταν οι ασίστ σε Σαλπιγγίδη, Αθανασιάδη στο Λονδίνο) και αίσθηση του γκολ, στοιχειοθετεί έναν πάρα πολύ καλό εξτρέμ.
Του λείπουν μόνο τα πνευματικά προσόντα που θα του δώσουν μόνιμο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο Λάζλο Μπόλονι. Ίσως ένας ενδόμυχος φόβος που έχει για τους τραυματισμούς αποτελεί τροχοπέδη και αιτία για τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του.
Ο φόβος των τραυματισμών
Τον Οκτώβριο του 2007 σε αγώνα του Πανσερραϊκού με το Χαϊδάρι έπαθε κάταγμα περόνης και μετά από δυο χειρουργεία και 15 μήνες ταλαιπωρίας επανήλθε σε ενεργό δράση. Ακόμα και χθες στο ΟΑΚΑ, επειδή προέρχονταν από τραυματισμό και αποχή τεσσάρων εβδομάδων, δήλωσε, ότι φοβόταν πριν από το παιχνίδι, αλλά τελικά αντί για την υποτροπή ήρθε το γκολ και τον λύτρωσε.
Η ουσία είναι ότι ο Γεωργιάδης αποτελεί τον ανθό της νεολαίας που απαρτίζει αυτή την στιγμή το ρόστερ του ΠΑΟΚ και η ανάληψη ηγετικού ρόλου στα άκρα μετά την φυγή του Βιερίνια είναι η μεγάλη πρόκληση γι’ αυτόν. Στο ΟΑΚΑ ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και μια ασταμάτητη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, με ένα φανταστικό γκολ ως επιστέγασμα της έξοχής εμφάνισής του.
Ο ποιοτικός Λαζάρ και ο αθόρυβος Αθανασιάδης
Τον ακολούθησε σε απόδοση ο πολύ ποιοτικός παίκτης που λέγεται Κοστίν Λαζάρ και ο Στέφανος Αθανασιάδης. Ο Ρουμάνος έδειξε την κλάση του όχι μόνο με την ευφυή πάσα του στο δεύτερο γκολ, αλλά και με τις κινήσεις του σε όλο το ματς, οι οποίες σε συνδυασμό με το μεγάλο ματς του Γκαρσία στο πρώτο ημίχρονο και το αγόγγυστο τρέξιμο του Φωτάκη, συνέθεσαν έναν αποτελεσματικότατο κεντρικό άξονα που έδωσε τον έλεγχο του αγώνα ολοκληρωτικά στον ΠΑΟΚ.
Ο Αθανασιάδης απέδειξε για πολλοστή φορά ότι διαθέτει το σπάνιο χάρισμα του σκόρερ. Ήταν πάλι μέσα στην φάση και πλάσαρε ψύχραιμα και ιδανικά. Αναδυκνείεται φέτος σε αθόρυβο «εκτελεστή» των αντιπάλων.
Και ο νεαρός Κατσικάς έκανε σπουδαία εμφάνιση, εξουδετερώνοντας τον Λυμπερόπουλου. Με το χέρι έστειλε την μπάλα ο επιθετικός της ΑΕΚ στο δοκάρι στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου. Ο μικρός ήταν πολύ καλός και σε τακτικό επίπεδο και στο κατέβασμα της μπάλας.
Επιστροφή στο πρακτικό ποδόσφαιρο
Ομαδικά ο ΠΑΟΚ έχει πλέον σαφέστατα την ταυτότητα του Μπόλονι. Τα δυο γκολ που πέτυχε με υποδειγματικούς συνδυασμούς απέδειξαν ότι είναι μια πολύ «δουλεμένη» ομάδα, η οποία θυμίζει, όμως, έντονα, όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερο μια επιστροφή στο πρακτικό ποδόσφαιρο της εποχής Σάντος.
Και στο ΟΑΚΑ η επιλογή του Μπόλονι ήταν η ασφυκτική πίεση του αντιπάλου με πρέσινγκ στο κέντρο που αποδιοργάνωσε τον αντίπαλο και εξασφάλισε τα μετόπισθεν, ενώ το γκολ αναζητήθηκε στις αντεπιθέσεις. Διαφαίνεται στα τελευταία ματς μια μεταστροφή της τακτικής του Ρουμάνου τεχνικού από το επιθετικό στυλ των πρώτων μηνών σε πιο αμυντικογενή φιλοσοφία.
Συμπερασματικά, αυτή η μεγάλη νίκη στο ΟΑΚΑ μετά από 13 χρόνια ήταν πάρα πολύ σημαντική, όχι τόσο γιατί ανέβασε τον ΠΑΟΚ στην τρίτη θέση της βαθμολογίας, αλλά κυρίως γιατί προσέδωσε την απαιτούμενη ηρεμία και αισιοδοξία στο ξεκίνημα της νέας διοίκησης του Ζήση Βρύζα, διευκολύνοντας, τουλάχιστον αρχικά, το πολύ δύσκολο έργο της.
Πηγή: Contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις