Βασικά, είναι άδικο από το αθλητικό ΣΚ να ξεχωρίσει κάποιος τη νίκη του Πανθρακικού στη Λεωφόρο. Ήταν όμως τόσο ιστορική που δε μπορεί παρά να αποτελεί σημείο αναφοράς. Όχι όμως γιατί έχασε ο Παναθηναϊκός. Αυτό δεν το λες έκπληξη. Ειδικά αν έχεις δει το παιχνίδι.

Βασικά είναι άδικο να γράφεις και να δίνεις έμφαση σε οτιδήποτε αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο και επί τούτου, είναι προτιμότερο πολλές φορές να απέχεις παρά να προσθέτεις βαρύτητα σε κάτι που έχει σταματήσει χρόνια τώρα να αποτελεί διασκέδαση ή καλύτερα ευχαρίστηση, είτε είσαι στην πλευρά των νικητών, είτε των ηττημένων. Δεν είναι το αποτέλεσμα, είναι το γενικότερο "πακέτο" αποκρουστικό. Μα ο κόσμος αγαπά τόσο πολύ τη μπάλα, που μοιάζει, όσοι έχουν απομείνει να το βλέπουν φανατικά, σαν τους μαστούρηδες που ψάχνουν τη δόση τους. Κλείνει η παρένθεση.

Ο Αναστασίου έχει πετύχει τον πρώτο του στόχο. Να μεταφέρει στον Παναθηναϊκό το ολλανδικό μοντέλο. Όχι του παλιού Άγιαξ ή της Εθνικής Ολλανδίας. Παίζει όμως ένα ποδόσφαιρο που έχει τις αρχές που διέπουν τις ομάδες του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Δηλαδή "όσα πάνε κι όσα έρθουν". Πόσα θα φάμε, πόσα θα βάλουμε. Ο Παναθηναϊκός είναι η πιο αναρχοαυτόνομη ομάδα του πρωταθλήματος. Ένα σύστημα "άμπωτη-παλίρροια". Είτε κάθεσαι στη γέφυρα της Χαλκίδας και βλέπεις τα νερά, είτε την ομάδα του Αναστασίου, δεν έχει διαφορά.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr