Ο Νικόλας Βασιλαράς θυμάται στο blog του τη φιέστα ΥΓΕΙΑΣ ένα χρόνο πριν, τη μιζέρια και τα άδεια καθίσματα φέτος...
Δεν πάει και τόσος καιρός από τότε και όμως είναι λες και πέρασαν… αιώνες. Μόλις πέρσι ήταν που ο Παναθηναϊκός δεν γιόρταζε απλώς την κατάκτηση ενός νταμπλ, αλλά την ολοκληρωτική επιστροφή της ΥΓΕΙΑΣ. Διότι αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος της πολυμετοχικότητας και όχι δύο τίτλοι και δυο πορείες στην Ευρώπη.
Θυμάμαι σαν τώρα - και δεν θα την ξεχάσω όσα χρόνια κι αν περάσουν - την περσινή φιέστα στο ΟΑΚΑ. Μια από τις καλύτερες στιγμές για κάθε φίλο της ομάδας. Με τις αναμνήσεις να ξαναγυρίζουν στη θέα των «παιδικών» μας ηρώων, τον κόσμο να πλημμυρίζει τις κερκίδες και να κρέμεται από αυτές σαν τα τσαμπιά, το χαμόγελο σε όλους να είναι ως τα αυτιά και την ατμόσφαιρα να μυρίζει από άκρη σε άκρη Παναθηναϊκό. Σκέτη μαγεία…
Ήταν τότε που όποιον κι αν ρωτούσες θα σου έλεγε με σιγουριά ότι η πράσινη δυναστεία ξεκίναγε. Κι ας είχε μόλις ολοκληρωθεί. Ποιος αλήθεια να το ήξερε τότε… Από εκεί και έπειτα το τι ακολούθησε λίγο έως πολύ το θυμάστε. Πως έφυγαν, πως γύρισαν και πως ξαναέφυγαν ο Πατέρας με τον Βγενόπουλο, τα αυτογκόλ των Βαρδινογιάννηδων, το ξενέρωμα του κόσμου, την επιστροφή στη μιζέρια και την αβεβαιότητα, το χάλι μας το μαύρο...
Δυστυχώς και να μην το θέλεις όλα αυτά σου είναι που σου ‘ρχονται στο μυαλό αυθόρμητα τούτες τις ώρες. Ήταν να μην πάω στο γήπεδο με την ΑΕΚ. Πήγα όμως, τα λούστηκα και χαλάστηκα. Το γεγονός και μόνο ότι ο Παναθηναϊκός των τριάντα χιλιάδων διαρκείας έκοψε με την ΑΕΚ οκτώ χιλιάρικα μιλάει από μόνο του. Όχι, πως έκοβε και πολλά παραπάνω σε ολόκληρο το δεύτερο γύρο, αλλά ρε αδερφέ ένα 20αρικάκι σε αυτό το ματς το περίμενες.
Πως τον κατάντησαν ρε μάγκες μέσα σε ένα χρόνο αυτόν τον Παναθηναϊκό; Εντελώς ανυπόληπτο να τον κάνει ότι γουστάρει ο κάθε ανύπαρκτος διαιτητάκος που εκτελεί εντολές. Να παίζει μπροστά σε άδεια καθίσματα. Να υπάρχουν συνθήκες εμφυλίου στις κερκίδες με τους μεν να αποδοκιμάζουν τους δε και τους παίκτες να τρώνε κράξιμο στις αλλαγές. Με συνθήματα τύπου «βάλτε λεφτά στο σύλλογο, μας πρήξατε τα πέη» κλπ. Με απόντες σχεδόν όλους τους μετόχους. Με, με, με…
Μέσα σε όλα τα παραπάνω ο κόσμος πήρε πάντως θέση για μια ακόμη φορά. Ζήτησε από αυτούς που πιστεύει, από αυτούς που του πρόσφεραν όραμα, να εμφανιστούν έστω και στις… καθυστερήσεις και να δώσουν τη λύση. Παράλληλα, έστειλε για μια ακόμη φορά μήνυμα στην οικογένεια Βαρδινογιάννη ότι είναι ανεπιθύμητη, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε ξανά.
Ακόμη και έτσι, ακόμη και εδώ που έχουμε φτάσει, θεωρώ πως η παρτίδα σώζεται και το έχω γράψει δεκάδες φορές. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει χρεοκοπήσει από λεφτά όπως εντέχνως συντηρούν κάποιοι, αλλά από αγάπη και όραμα. Λεφτά ΟΛΟΙ τους έχουν, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν βάζει. Διότι μπαίνει μπροστά από οτιδήποτε άλλο ο εγωισμός. Μα έτσι δεν πας πουθενά, παρά μόνο προς το γκρεμό. Αξίζει τον κόπο για ένα καπρίτσιο να φτάσεις ως εκεί; Φυσικά και όχι…
Πραγματικά δεν νομίζω να χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Αλλωστε, όπως λένε και οι Κινέζοι, μια φωτογραφία μετράει για χίλιες λέξεις. Ας δούνε λοιπόν οι μέτοχοι τις περσινές φωτογραφίες, ας φέρουν στο μυαλό τους και το τι ζούμε αυτή τη στιγμή και τότε ίσως καταλάβουν τι έχουν καταφέρει. Προλαβαίνουν, δεν είναι πια και τόσο αργά. Αρκεί να θέλουν...
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις