ΠΑΟΚ: Μια περίεργη διαιτησία και μια ήττα που - πάντα - πειράζει

Ένα κακό πρώτο ημίχρονο, μια διαιτησία που προκάλεσε απορίες και ένα δεύτερο μέρος που άφησε την αίσθηση πως ο Δικέφαλος άξιζε τουλάχιστον τον βαθμό. Μια ήττα που πονά, αλλά μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική ενόψει της συνέχειας.

Η αλυσίδα των νικών έσπασε στη Λεωφόρο. Ο ΠΑΟΚ, ύστερα από ένα εντυπωσιακό σερί 7 νικών σε όλες τις διοργανώσεις, γνώρισε την ήττα (2-1) από τον Παναθηναϊκό στο μεγάλο ντέρμπι της 10ης αγωνιστικής, σε ένα βράδυ που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα και πολλά σημεία προς σκέψη.

Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα. Είναι το πώς ήρθε, τι άφησε πίσω του και –κυρίως– τι πρέπει να πάρει μαζί του ο ΠΑΟΚ στη διακοπή του πρωταθλήματος. Γιατί αυτή η ήττα, όσο κι αν πειράζει, ίσως αποδειχθεί χρήσιμη.

Ένα πρώτο ημίχρονο που χάθηκε πριν αρχίσει

Ο ΠΑΟΚ μπήκε νωθρά, χωρίς ένταση και αποφασιστικότητα, πληρώνοντας δύο στιγμές αδράνειας που του κόστισαν πανάκριβα.

Το 2-0 του πρώτου μέρους δεν αντικατόπτριζε μόνο το σκορ, αλλά και την απουσία ενέργειας, καθαρής σκέψης και πίεσης στο κέντρο. Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε πλήρως τα λάθη και τα κενά, βάζοντας τον Δικέφαλο από νωρίς σε θέση κυνηγού.

Η εικόνα του ΠΑΟΚ μετά το 45' ήταν εντελώς διαφορετική. Με πίστη, ρυθμό και επιθετικότητα, πίεσε, μείωσε, δημιούργησε ευκαιρίες και –αν υπήρχε λίγη δικαιοσύνη στο ποδόσφαιρο– θα έπρεπε να φύγει τουλάχιστον με τον βαθμό. Το δεύτερο μέρος ήταν υπόδειγμα αντίδρασης, αλλά όχι αρκετό για να ανατρέψει το κακό πρώτο.

Πληγή το “ξύλο” και η διαιτησία

Δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο. Ο Κωνσταντέλιας, για ακόμη μία φορά, έγινε στόχος των αντιπάλων, δέχτηκε αλλεπάλληλα μαρκαρίσματα –πολλά από αυτά επικίνδυνα– χωρίς την παραμικρή προστασία από τη διαιτησία. Ο Γερμανός ρέφερι Σλάγκερ και το VAR… απλώς παρακολουθούσαν.

Το πάτημα του Σιώπη πάνω στον Κωνσταντέλια ήταν φάση που προκαλεί απορία: πώς δεν υπήρξε ούτε υπόδειξη για έλεγχο; Πώς δεν βγήκε κάρτα, τουλάχιστον κίτρινη; Και το μαρκάρισμα του Τζούριτσιτς στον Κεντζιόρα; Δύο στιγμές που «φωνάζουν» για την ανοχή σε επικίνδυνο παιχνίδι, αν και γενικότερα ο Γερμανός διαιτητής έδειξε να είναι ιδιαίτερα ανεκτικός σε μαρκαρίσματα εκτός κανονισμών.

Ο ΠΑΟΚ, βέβαια, δεν έχασε λόγω διαιτησίας, αλλά τέτοιες συμπεριφορές δεν πρέπει να ξανασυμβούν. Είναι θέμα ισονομίας και σεβασμού προς τους ποδοσφαιριστές και το ίδιο το άθλημα να υπάρχουν πιο ισορροπημένες διαιτησίες ειδικά από εδώ και πέρα που θα γίνονται ολοένα και πιο κρίσιμα τα παιχνίδια.

Χρειάζεται να έρχονται διαιτητές στα ντέρμπι που θα είναι πιο έτοιμοι για να διαχειριστούν δύσκολες και πιεστικές καταστάσεις.

Ώρα για ξεκούραση και αναθεώρηση

Η διακοπή του πρωταθλήματος έρχεται ίσως στην πιο κατάλληλη στιγμή. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ανάσες, τόσο στο σώμα όσο και στο μυαλό.

Ο Λουτσέσκου και οι συνεργάτες του θα έχουν την ευκαιρία να δουλέψουν πάνω στα λάθη που φάνηκαν στη Λεωφόρο, να επαναφέρουν τη φρεσκάδα και την πνευματική συγκέντρωση, να δώσουν στους παίκτες το απαραίτητο restart.

Ο Δικέφαλος πάει στη διακοπή στο -2 από την κορυφή, πίσω από τον Ολυμπιακό, αλλά παραμένει απολύτως μέσα στη μάχη του τίτλου. Το σερί των επτά νικών έδειξε ποια είναι η πραγματική δυναμική της ομάδας, και η ήττα αυτή μπορεί να λειτουργήσει ως υπενθύμιση πως το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ.

Μια ήττα που μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική και διδακτική

Ήττες σε ντέρμπι σαν αυτό πάντα πονάνε, δεν υπάρχει αυτό το «δεν πειράζει» σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό.

Το καλό που φάνηκε χθες από τους παίκτες που έφευγαν από την Λεωφόρο ήταν ότι έβλεπες στα πρόσωπα τους οτι τους πείραξε.

Θα πρέπει να διδαχθεί ο ΠΑΟΚ για ότι έγινε στην Λεωφόρο την Κυριακή το βράδυ τόσο για το αγωνιστικό όσο και για το εξωαγωνιστικο επίπεδο. Να κρατήσει και να θυμάται ότι συνέβη ή ότι δεν συνέβη. Ούτως ή άλλως σε σχεδόν έναν μήνα θα τα... ξαναπεί με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα για το τελευταίο του παιχνίδι στο 2025.

Κανείς στον ΠΑΟΚ δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος, αλλά η ψυχραιμία είναι ο σωστός σύμβουλος. Μια ήττα, σε αυτό το σημείο της σεζόν, μπορεί να λειτουργήσει ως προσγείωση και κινητήριος δύναμη. Να θυμίσει σε όλους ότι τίποτα δεν χαρίζεται, ότι χρειάζεται διάρκεια, ένταση και καθαρό μυαλό κάθε εβδομάδα, κάθε τρεις μέρες για την ακρίβεια.

Ο ΠΑΟΚ έχασε στη Λεωφόρο, αλλά δεν έχασε τη φόρμα, το πάθος και –το πιο σημαντικό– τον δρόμο του. Και όταν μια ομάδα έχει ταυτότητα, ποιότητα και αυτογνωσία, μια ήττα δεν είναι καταστροφή. Είναι απλώς μια στάση σε μια διαδρομή που έχει ακόμα πολύ δρόμο.