Ένα βράδυ που η ΑΕΚ μεγάλωσε με μαεστρία Νίκολιτς και με το ιδανικό σύστημα

Η νίκη της ΑΕΚ στη Φλωρεντία επί της Φιορεντίνα είναι τεράστια, ως προς την επίτευξη του βασικού στόχου της ομάδας που είναι φυσικά η πρόκριση στην επόμενη φάση. Η εικόνα, όμως της ομάδας, στο Αρτέμιο Φράνκι είναι αυτή που μπορεί να προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη αισιοδοξία για τη συνέχεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα αυτό καθ’ αυτό.

Τον προηγούμενο καιρό όπου η ομάδα δεν έβγαζε μέσα στα παιχνίδια της εντάσεις, «φρεσκάδα», καλά μεγάλα διαστήματα και που γενικά έδειχνε να μην έχει αγωνιστική ταυτότητα, ναι γινόταν κριτική, αλλά σημείωνα ότι φρόνιμο θα ήταν να περιμένουμε να δούμε την ομάδα πώς θα παρουσιαστεί μετά τη διακοπή του Νοεμβρίου, προκειμένου να την κρίνουμε πιο σωστά.

Η διακοπή του Νοεμβρίου πέρασε και η ΑΕΚ με Άρη και Φιορεντίνα δείχνει ένα αγωνιστικό πρόσωπο ικανό να σε γεμίζει αισιοδοξία ενόψει της συνέχειας και φυσικά με γνώμονα τις μεταγραφές που πρέπει να γίνουν τον Γενάρη – γιατί αυτό δεν αλλάζει.

Η ΑΕΚ βγάζει αγωνιστική πρόοδο. Βλέπουμε ξανά σιγά – σιγά να αυξάνονται οι παίκτες της που μπαίνουν σε περίοδο φόρμας. Δεν είναι μόνο οι Πινέδα, Μάνταλος, Στρακόσα, Ρότα. Μπαίνουν κι άλλοι στην εξίσωση. Είδαμε ξανά τον Μαρίν του καλοκαιριού το βράδυ της Πέμπτης. Επιτέλους! Ο Πήλιος έκανε το ματς της ζωής του με την ΑΕΚ. Ο Γκατσίνοβιτς επίσης. Και ακόμη περιμένουμε κι άλλους…

Όσο περισσότερους παίκτες έχει ένας προπονητής σε καλή αγωνιστική κατάσταση και πνευματικά και αγωνιστικά, τόσο πιο εύκολο είναι να βλέπουμε στο χορτάρι το σχέδιό του σε εφαρμογή.

Στη Φλωρεντία είδαμε επιτέλους διάταξη 4-3-3. Ένα σύστημα ιδανικό θαρρώ για το ρόστερ που έχει η ΑΕΚ. Τρεις στο κέντρο να παίζουν κοντά, ενώ το ίδιο κάνουν οι τρεις μπροστά. Οι πλάγιοι επιθετικοί να συγκλίνουν κοντά στον φορ και τα μπακ να δίνουν πλάτος. Ο Νίκολιτς έστησε μαεστρικά την ΑΕΚ στο Αρτέμιο Φράνκι και οι παίκτες του ακολούθησαν κατά γράμμα όσα τους προετοίμασε να κάνουν.

Η εικόνα της ΑΕΚ ήταν σχεδόν τέλεια. Και λέω «σχεδόν» γιατί υπήρχε το θέμα στις στατικές φάσεις. Στάθηκε τυχερή η ΑΕΚ στα κόρνερ της Φιορεντίνα, όπου είχε ένα δοκάρι και δυο γκολ που της ακυρώθηκαν στο όριο, όμως χρειάζεται και η τύχη για να κερδίζεις τέτοιους αγώνες. Πάντως, για να τα λέμε όλα, οι στατικές φάσεις της Φιορεντίνα ήταν στο σύνολό τους άψογα εκτελεσμένες – δεν παίζει μόνο μία ομάδα στο γήπεδο.

Η λαχτάρα για την ΑΕΚ και οι απουσίες στη Λεωφόρο 

Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο. Και τα έκανε όλα καλά σε ροή παιχνιδιού: και αμύνθηκε σωστά (δυο φάσεις δέχθηκε σε σετ παιχνίδι) και έκανε επιθέσεις. Τόσο στο κομμάτι των αντεπιθέσεων όταν μπήκε ο Ζίνι, όσο και σε σετ παιχνίδι, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, δημιούργησε η ΑΕΚ. Τι καλό είχε η ομάδα στην Ιταλία: Σωστά τρεξίματα χωρίς τη μπάλα και άψογη κυκλοφορία. Έσπαζε την πίεση ψηλά της Φιορεντίνα. Δημιουργούσε «τρίγωνα» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Έφτιαξε φάσεις, κράτησε μπάλα. Ωραία πράγματα είδαμε.

Η νίκη στη Φιορεντίνα επιτρέπει στην ΑΕΚ να κοιτά πιο ψηλά. Δεδομένα, επιτρέπει να της έχουμε πλέον μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και με λαχτάρα άπαντες να περιμένουμε από εδώ και στο εξής να συνεχιστεί αυτή η σταθερότητα.

Τώρα έρχεται η Λεωφόρος και ο Παναθηναϊκός, όπου η ΑΕΚ θα πάει με σημαντικές απουσίες στην επίθεση, αλλά για το ντέρμπι θα τα πούμε σε άλλο κείμενο.

Προς το παρόν αυτή η νίκη και η χαρά που πήρε ο λαός της ΑΕΚ που κατά χιλιάδες βρέθηκε στη Φλωρεντία και έκανε την πόλη… Φιλαδέλφεια για 32 ώρες, ήταν μεγάλο δώρο για όλους. Τέτοια βράδια μένουν για πάντα. Όπως είχε μείνει το διπλό στο Μπράιτον, έτσι και τώρα στη Φλωρεντία.

Δεν πρέπει όμως η ΑΕΚ να μένει σε μία επιτυχία ανά δύο χρόνια. Διάρκεια χρειάζεται η ομάδα. Γι’ αυτό χαμηλά τη μπάλα, αισιοδοξία, πίστη, στήριξη, απαιτήσεις φυσικά και πάμε παρακάτω…