Κερδισμένο ματς, «χαμένοι» παίκτες και η ερώτηση million euro με Στρεφέτσα

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό τον οποίο νίκησε με 1-0 για τη 12η αγωνιστική της Super League δεν είναι από 'κείνες για τις οποίες θα καμαρώνει ο Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ στο φινάλε της σεζόν κοιτάζοντας προς τα πίσω. Θα είναι σίγουρα ωστόσο αυτό το ματς ένα από 'κείνα τα οποία θα μνημονεύει αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει τον τίτλο.

Είναι ζήτημα αν οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν σαν Ολυμπιακός για 10-15 λεπτά σε όλο το ματς. Συνέβη για ένα διάστημα μετά τις τρεις μαζεμένες αλλαγές του Μεντιλίμπαρ με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα και τυχαίο ή όχι (προφανώς όχι) ήρθε το λυτρωτικό 1-0 μόλις 10 λεπτά μετά. Δικαιολογίες - ελαφρυντικά; Φυσικά και υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο είχε ελάχιστη σχέση με τον Ολυμπιακό που υποδέχθηκε τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην 4άδα της άμυνας έμεινε ίδιος μόνο ο Ρέτσος, ο οποίος μάλιστα αποχώρησε τραυματίας στο ημίχρονο. Είχε παρτερνέρ τον Μάντσα, ο Μπρούνο έπαιξε αντί του Ορτέγκα και ο Κοστίνια αντί του Ρόντινεϊ. Στα χαφ είδαμε Έσε (αυτός προφανώς θεωρείται βασικός) και Νασιμέντο αντί Γκαρθία και Μουζακίτη. Αριστερά ήταν ο Στρεφέτσα αντί του Ποντένσε, δεξιά παρέμεινε ο Ζέλσον και μαζί με τον Ελ Καμπί έπαιξε ο Γιάρεμτσουκ αντί του Τσικίνιο.

Είχε προβλήματα ο Ολυμπιακός γι' αυτό το ματς και εύλογα τον επηρέασαν. Από την άλλη μιλάμε για τον Ολυμπιακό, μια ομάδα με τέτοιο ρόστερ. Αν πρέπει να «κλαίει» ο Ολυμπιακός, τι πρέπει να κάνει ο -με σαφώς φτωχότερο ρόστερ- Παναιτωλικός που επίσης είχε προβλήματα πριν από το ματς και επίσης αποκόμισε κι άλλα κατά τη διάρκειά του (σ.σ.: Αγκίρε, Κοντούρης) με αναγκαστικές αλλαγές; Για να είμαστε δίκαιοι ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι ήταν αναμενόμενα προβληματική η εικόνα των Πειραιωτών με τόσες αλλαγές. Η έλλειψη συνοχής - χημείας εύλογα ήταν δεδομένη. Και το πόσο μεγάλο πρόβλημα υπήρχε στο να λειτουργεί σωστά το σύνολο το φανέρωναν πολλά μικρά και ένα μεγάλο «πράγμα».

Ελ Καμπί σαν... Τσικίνιο και φουλ γεμίσματα

Το μεγάλο ήταν ότι, επί της ουσίας, αναγκάστηκε να πατήσει κάθε σπιθαμή του γηπέδου και να παριστάνει τον Τσικίνιο ο Ελ Καμπί! Αν το παρατηρήσατε, ουσιαστικά 9άρι έπαιξε ο Γιάρεμτσουκ. Ο Αγιούμπ ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από φουνταριστός. Τρύπωνε στην περιοχή μόνο όταν επρόκειτο να σταλεί η μπάλα (συνήθως με γέμισμα και δίχως πολλές πιθανότητες για κάτι καλό) προς τη μικρή περιοχή. Όσον αφορά στα μικρά, ο βασικός τρόπος ανάπτυξης - δημιουργίας απειλής ήταν τα γεμίσματα και οι στημένες μπάλες. Γέμιζαν από τα πλάγια οι Στρεφέτσα και Ζέλσον, γέμιζε από πίσω και ο Μάντσα. 

Ο επιπόλαιος και ρισκαδόρος Μάντσα 

Παρεμπιπτόντως, επειδή και σε προηγούμενες εμφανίσεις του κάθε άλλο παρά είδα (θετικά) πράγματα που είδαν άλλοι, οφείλω να πω ότι κάνει μπαμ η ανετοιμότητά του για αυτό το επίπεδο και δη το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Πριν συμπληρωθεί το 1ο λεπτό είχε ήδη κάνει δύο γιόμες προς την επίθεση δίχως καμία τύχη. Και ήταν, ξανά, πολύ επιπόλαιος σε μαρκαρίσματα και κάποιες κοντινές πάσες, π.χ. στο 17' που έβγαλε κόντρα ο Παναιτωλικός. Χειρότερη στιγμή του βέβαια ήταν η φάση του 67'. Σε ένα απλό γέμισμα προς την περιοχή, μια εύκολα διαχειρίσιμη πάσα, έκανε τσαφ (δεν την βρήκε καθόλου τη μπάλα!) και η μπάλα έφτασε στον Άλεξιτς που ήταν έτοιμος να εκτελέσει προ του Τζολάκη αλλά έσωσε ο Καλογερόπουλος κάνοντας τάκλιν σε κόρνερ. Δεν τον ακυρώνω. Δεν λέω ότι κακώς έγινε η επένδυση. Είναι νωρίς να κριθεί με ασφάλεια. Λέω ότι, ως τώρα, στα ματς δεν έχω δει αυτά που «βγαίνουν» από τις προπονήσεις ή που «βλέπει» άλλος κόσμος. Και εννοείται άλλο προπόνηση και εντελώς άλλη υπόθεση ένα κανονικό ματς.

Είχαν... ακυρωθεί οι κεντρικοί χαφ

Επιστρέφω στα της μεγάλης εικόνας, πέρα από τα γεμίσματα (και τα στημένα) των εξτρέμ και του Μάντσα, ο Ολυμπιακός είχε επί της ουσίας «ακυρώσει» τους κεντρικούς χαφ. Έσε και Ντιόγκο σπάνια έπαιρναν μπάλα. Στο 6ο λεπτό ήρθαν πρώτη φορά σε επαφή με τη μπάλα ο Αργεντινός με τον Πορτογάλο, από ένα κερδισμένο πλάγιο στη μεσαία γραμμή, τους την έδωσε ο Κοστίνια. Λόγω της ταυτόχρονης ύπαρξης δύο φορ στην 11άδα, οι ερυθρόλευκοι φάνηκε να πιστεύουν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάποια στιγμή στέλνοντας τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, θα γίνει η φάση από την οποία θα έρθει και το γκολ. Και εν τέλει, έτσι συνέβη. Από κόρνερ ήρθε το γκολ του Ελ Καμπί. Κόρνερ μιας εκ των τριών μαζεμένων αλλαγών στο 60' που λέγαμε νωρίτερα, του Γιαζιτζί. Ματς ΣΑΝ αυτό, όπως και εκείνο με τον Αστέρα στην πρεμιέρα, είναι ταμάμ (για να χρησιμοποιήσουμε και τουρκική λέξη) για τον συγκεκριμένο παίκτη. Έχει την ικανότητα να στέλνει με πολύ καλές προϋποθέσεις στην περιοχή τη μπάλα. Είτε να σουτάρει ο ίδιος.

Το ένα σούπερ και τα αρκετά μείον του Γιαζιτζί 

Αυτό και τίποτα άλλο από τον Τούρκο μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός. Ένας παίκτης που όταν δεν έχει μπάλα, κοιτάει. Περπατάει. Δεν αμύνεται. Συχνά πουλάει και μπάλες ψάχνοντας το εξεζητημένο, όπως η αστεία προσπάθειά του να σκοράρει κάτω από το κέντρο κι ενώ δύο συμπαίκτες του έφευγαν με προϋποθέσεις στην αντεπίθεση. Φανταστείτε αμέσως μετά να είχε ισοφαρίσει ο Παναιτωλικός τι ΕΠΡΕΠΕ να ακούσει από τον Μεντιλίμπαρ ο Τούρκος. Και ύστερα έχει παράπονα. Ε, ας μην έχει. Παρεμπιπτόντως, ίδιο κόρνερ (εκτελεσμένο στο ίδιο σημείο, προφανώς δουλεμένο στην προπόνηση από τον βοηθό του Μεντιλίμπαρ) με τη φάση του γκολ, εκτέλεσε στο 42' ο Στρεφέτσα από δεξιά. Με τη μπάλα να φτάνει ωραία στη μικρή περιοχή, προς το 2ο δοκάρι. Αλλά δεν πήρε την κεφαλιά ο φονιάς Ελ Καμπί. Την πήρε ο Ρέτσος που την έστειλε στην αγκαλιά του Τσάβες.

Τζολάκης ο 50% MVP (ξανά)

Θα ήταν άδικο πάντως σ' αυτό το ματς να μην κάνω ξεχωριστή και μεγάλη αναφορά στον Κωνσταντή Τζολάκη. Όπως είχα κάνει και μετά το Ολυμπιακός-Ατρόμητος 3-0 όπου τον είχα χαρακτηρίσει MVP αφού στο 8ο λεπτό είχε αποτρέψει το 0-1 και στο 61' το 1-1. Και στο Αγρίνιο ήταν κατά το 50% MVP, πολυτιμότερος. Η απόκρουση που πιστώνεται στο 49' απλά ΔΕΝ «ΥΠΑΡΧΕΙ». Σε εξ' επαφής τετ-α-τετ του Άλεξιτς ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού σώζει το βέβαιο γκολ με τον δεξί ώμο! Μισός MVP λοιπόν. Δίχως την απόκρουση αυτή, έρχονταν το 1-0 στο 49', θα μιλάγαμε για πολύ άλλη ιστορία. Όπως επίσης και δίχως την έξυπνη κίνηση (και τον πανέξυπνο τρόπο που «απενεργοποίησε» τον αντίπαλο στόπερ, με ελαφρύ σπρώξιμο, τόσο όσο) και την κεφαλιά του Ελ Καμπί στο 70'. Γιατί όσο καλή κι αν είναι μια εκτέλεση κόρνερ ή μια πάσα σε open play, αν δεν κινηθεί στο σωστό χώρο και χρόνο ένας συμπαίκτης, περνάει στο... ντούκου. «Τρώει» και μπινελίκι για το: που έστειλες τη μπάλα ρε, στο πουθενά; Συνδυασμός είναι. Μπράβο γι' αυτόν που στέλνει τη μπάλα και μπράβο γι' αυτόν που είναι εκεί που πρέπει να την υποδεχθεί.

Στο διά ταύτα, ήταν μια υπερ-πολύτιμη νίκη. Γεμάτη υπερ-πολύτιμα συμπεράσματα σε ατομικό, κυρίως, επίπεδο αφού ο Ολυμπιακός έπαιξε με πολλές αλλαγές. Ότι κέρδισε ο ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά και η ΑΕΚ στη Λεωφόρο κάνει αυτή τη νίκη ακόμα πιο σημαντική. Αν άφηνε βαθμούς ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο θα είχε και πνευματικό - ψυχολογικό κόστος, όχι μόνο ουσιαστικό - βαθμολογικό. Και είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για κούρσα τριών για τον τίτλο, του Ολυμπιακού με τους δύο δικέφαλους.

ΥΓ: Αν κάποιος ξαναδεί το ματς στο Αγρίνιο και εστιάσει στον Ελ Καμπί θα καταλάβει - επιβεβαιώσει γιατί είναι τόσο σημαντικός και πολύτιμος γι' αυτή την έκδοση Ολυμπιακού και γιατί φαίνεται πολύ δύσκολο, στα όρια του αδύνατου, να βρει άμεσα ο Ολυμπιακός άλλον ανάλογο παίκτη. Ε, γι' αυτό και θα «πρέπει» να τον πληρώσει αδρά για να τον ανανεώσει. Αφού σωματικά δείχνει ότι αντέχει ακόμα.

ΥΓ2: Σ' αυτό το ματς, με τόσες απουσίες και τον Ολυμπιακό να δυσκολεύεται και να ψάχνει λύσεις, ο Καμπελά δεν πήρε λεπτό. Ε από μόνο του το γεγονός έχει την αξία του, έτσι δεν είναι; Και μπορεί κάτι να σημαίνει, για το κοντινό μέλλον. Θα δούμε.

ΥΓ3: Μετά από μερικά ματς που ο Στρεφέτσα ήταν θετικός ερχόμενος από τον πάγκο, ως αλλαγή δεν κατάφερε κάτι ανάλογο. Για να είμαι δίκαιος, θα πω ότι θα ήταν δύσκολο ο Βραζιλιάνος να ξεχωρίσει τόσο σε μια 11άδα ειδικών συνθηκών και ένα ματς που τίποτα δε λειτουργούσε σωστά. Θα επαναλάβω επίσης ότι ο Στρεφέτσα ΔΕΝ έχει καμία σχέση με τον Ποντένσε, άρα να μην περιμένουμε - ζητάμε να κάνει ό,τι και ο Ποντένσε. Δεν έχει τέτοια στο ρεπερτόριό του. Εξτρέμ γράφει και των δύο η ποδοσφαιρική ταυτότητα αλλά μιλάμε για διαφορετικούς παίκτες. Όπως πολύ διαφορετικοί είναι και οι τρεις φορ που έχει ο Ολυμπιακός. Ο Στρεφέτσα είναι εξτρέμ-ρολίστας, αν μπορώ να τον χαρακτηρίσω έτσι. Προσφέρει πράγματα, γίνεται χρήσιμος, σε ένα σύνολο στο οποίο έχει ενσωματωθεί πλήρως και ξέρει πως παίζουν οι άλλοι 10 και εκείνοι πως παίζει αυτός. Δεν θα πάρει τη μπάλα να περάσει 2-3 με σούπερ ντρίμπλες και να σκοράρει. Αν οποιοσδήποτε περιμένει κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσει. Η σωστή ερώτηση του ενός εκατομμυρίου για τον Στρεφέτσα λοιπόν είναι η εξής: ο Ολυμπιακός (προπονητής και κλαμπ) καλύπτεται από τον συγκεκριμένο εξτρέμ ή θέλει - ψάχνει κάτι άλλο που ο Γκαμπριέλ δεν μπορεί να δώσει; Αυτή την απάντηση δεν θα την δώσω εγώ, ο Μεντιλίμπαρ θα τη δώσει και ο Ολυμπιακός.

ΥΓ4: Καλώς, πολύ καλώς, γράφονται τα θετικά που γράφονται για τον Κοντούρη. Αν ξεχώρισε ένα κεντρικό χαφ από τις δύο 11άδες του χθεσινού ματς ήταν αυτός και η αναγκαστική αλλαγή του στο 60' λόγω τραυματισμού ήταν μια καλή είδηση για τον Ολυμπιακό. Έχει ωραίο ποδοσφαιρικό πακέτο και μοιάζει βέβαιο ότι θα την κάνει την «καλή» μεταγραφή. Αν θα είναι στον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό ή αλλού (εξωτερικό όπως ο Λιάβας;) θα δούμε. Προσωπικά πάντως μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ, και ο Σμυρλής από την ομάδα του Αγρινίου.

ΥΓ5: Ένα ακόμα φετινό ματς του Ζέλσον με πολλή κίνηση και πολλά κολπάκια και μηδαμινή ουσία. Το ματς με την PSV αποτελεί την ουσιαστικά μοναδική σούπερ φετινή του εμφάνιση. Στη Νεάπολη με την Κηφισιά βοήθησε σημαντικά τον Ολυμπιακό κερδίζοντας πέναλτι και αποβολή αλλά ματσάρα δεν έκανε. Φλυαρία φουλ φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι που πρόσφερε πάρα πολλά και είχε σημαντικό αριθμό σπουδαίων εμφανίσεων. Στο 86' του χθεσινού ματς μάλιστα κοίταγε και δεν αμύνθηκε σε ένα πλάγιο του Παναιτωλικού από δεξιά (κοντά στο κόρνερ) με συνέπεια δύο αντίπαλοι να βάλουν στη μέση τον Μπρούνο και να βγει μια σέντρα στη μικρή περιοχή όπου έγινε ένα -ευτυχώς για τον Ολυμπιακό- άτσαλο τελείωμα και τη μπάλα να καταλήγει απέναντι πλάγιο άουτ.

ΥΓ6: Είναι προφανώς μεγάλο το πρόβλημα που δημιουργείται με τον Ρέτσο ΑΝ επιβεβαιωθεί ότι θα λείψει για περίπου 20 μέρες (όπως υπήρξε εξ' αρχής η ανησυχία), δηλαδή θα επιστρέψει στη δράση το 2026.

ΥΓ7: Θέλει να μας «πει» κάτι ο Μεντιλίμπαρ με την επιλογή του Καλογερόπουλου (αντί του Πιρόλα που άρχιζε ζέσταμα όταν προέκυψε σε πρώτη φάση πρόβλημα με τον Ρέτσο στα μισά του α' ημιχρόνου) στο β' ημίχρονο; Γιατί όχι; Πρέπει να επιβεβαιωθεί ότι υπήρξε λόγος που τον κράτησε στο ρόστερ το καλοκαίρι. Κι αν δεν πάρει τις ευκαιρίες να δείξει αν μπορεί να αντεπεξέλθει, ακόμα και στα δύσκολα, πως θα κριθεί δίκαια;

ΥΓ8: Η στατιστική λέει συχνά αλήθεια αλλά μερικές φορές ψέματα. Βλέποντας κανείς το 23-5 τελικές (υπέρ του Ολυμπιακού) της στατιστικής υπηρεσίας για το ματς του Αγρινίου θεωρεί λανθασμένα ότι οι πρωταθλητές ήταν πολύ ανώτεροι. Δεν ήταν. Τη μεγαλύτερη ευκαιρία εξάλλου την είχε ο Παναιτωλικός με το τετ-α-τετ και την απόκρουση του Τζολάκη. Και τη 2η πιο σημαντική, διπλή, ο Γιαζιτζί λίγο πριν από το τέλος του ματς. Τα λόγια του Μεντιλίμπαρ μετά το ματς, ξανά, αποτύπωσαν την πραγματικότητα.

ΥΓ9: Πολύ λίγα πράγματα από τον Ντιόγκο πήρε σ' αυτό το ματς ο Ολυμπιακός και οι ευκαιρίες δεν είναι για να χάνονται.

ΥΓ10: Ήταν τέτοιο το ματς και ο τρόπος που εξελίχθηκε που δεν επέτρεψε στον Μεντιλίμπαρ να δώσει χρόνο στον Σιπιόνι. Τον οποίο, προφανώς, ακόμα δεν εμπιστεύεται σε βαθμό που να τον χρησιμοποιεί όταν διακυβεύβεται κάτι. Το ματς με την PSV και αυτά που δεν έκανε - πρόσφερε ο Αργεντινός μπαίνοντας ως αλλαγή τον πήγαν πίσω, όπως φαίνεται, στην ιεραρχία του προπονητή.

ΥΓ11: Σ' ένα 5νθήμερο «όλα τα λεφτά» για τον Ολυμπιακό στα ματς που απομένουν έως ότου φύγει το 2025. Καϊράτ-Ολυμπιακός για το Champions League και Άρης-Ολυμπιακός για τη Super League στις 9 και 14 Δεκέμβρη αντίστοιχα.