Αμερικανικές σειρήνες ηχούν στ αφτιά του Λίονελ Μέσι, όλο και περισσότερο πεπεισμένου να μην ανανεώσει με την Παρί Σεν Ζερμέν κι ούτε να επιστρέψει στη Μπαρτσελόνα: εκτός και αν (στη συγκεκριμένη φάση όμως, δύσκολο) οι blaugrana του εξασφαλίσουν τα 40εκ. ευρώ το χρόνο που παίρνει στο Παρίσι.
Το πιθανότερο σενάριο, για το μέλλον του 36χρονου Αργεντινού ενδέχεται να είναι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού όπου ο πατέρας του, αλλά και μάνατζερ Χόρχε έχει ήδη ξεκινήσει μία κατ’ αρχήν, διερευνητική, αλλά άκρως εποικοδομητική συζήτηση με τον Ντον Γκάρμπερ, γενικό κομισάριο της Mls, εν’ ολίγοις της Major League Soccer.
«Δεν γνωρίζουμε, είπε στο περιοδικό The Athletics εάν θα βρεθεί ομάδα που να του δώσει τα χρήματα που ζητάει. Το μοντέλο μας είναι παρόμοιο με το Nba, δηλαδή με Salary Cup, εδώ όμως είμαστε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι αθλητικές επιχειρήσεις έχουν την ελαστικότητα, τη δυνατότητα, αλλά και ικανότητα να πετύχουν ακόμη και τα ακατόρθωτα».
Πως αλλάζουν οι καιροί… Οι Αμερικάνοι να τάζουν λαγούς και πετραχήλια στον Μέσι, πριν μερικά χρόνια στους Μπέκαμ, Ιμπραχίμοβιτς, Πίρλο ή Νέστα. Στη δεκαετία του ’70 στους Πελέ, Εουζέμπιο, Μπεκενμπάουερ, Μπεστ, Κάρλος Αλμπέρτο, Κρόιφ, Νέσκενς, Φιγκερόα, Κουμπίγιας, Μπόμπι Μουρ ή Γκόρντον Μπανκς που αφού είχε χαρίσει, με τις αποκρούσεις του το παγκόσμιο κύπελλο του ’66 στην Αγγλία κλήθηκε για δοκιμαστικό το ’67 στο Κλίβελαντ, αλλά… κόπηκε. Τον ξανάστειλαν στο Νησί της Αυτού Μεγαλειότητας, ζήτησαν συγγνώμη και τον ξανά πήραν το ’77 στο Φορτ Λόντερντειλ του Μαϊάμι.
Πως αλλάζουν οι καιροί σε διάστημα μόλις 29 ετών. Όσα πέρασαν από το Μουντιάλ του ’94 που διοργάνωσαν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, το 40% των οποίων όμως δεν γνώριζε ότι γίνεται παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου στη χώρα τους. Κι ακόμη χειρότερα, το 60% δεν είχε ιδέα ότι σ’ εκείνο το Μουντιάλ λάμβανε μέρος κι η εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Λογικό, από τη μία σε μία χώρα όπου το Αμέρικαν Φούτμπολ, εκείνο με την οβάλ μπάλα θεωρείται η πεμπτουσία του αθλητισμού κι ο βασιλιάς των σπορ, με δεύτερο το μπέιζμπολ, τρίτο το μπάσκετ και μετά όλα τα υπόλοιπα: χόκεϊ επί πάγου, τένις, στίβος. Και το ποδόσφαιρο; Το soccer για εκείνους, football για τους Ευρωπαίους αρχίζει, σταδιακά να αρέσει, χωρίς όμως να προσφέρει τις ίδιες συγκινήσεις ενός touch- down ή ενός hit and run, χτύπα δηλαδή, με το μπαστούνι και τρέξε.
Μία σημαντική, όσο αξιότιμη προσπάθεια να κατακτήσει το ποδόσφαιρο και τα States είχε γίνει και στη δεκαετία του ’70, αλλά ο ενθουσιασμός άντεξε με το ζόρι δέκα χρόνια. Για το promotion και το μάρκετινγκ οι ιδιοκτήτες είχαν βάλει βαθιά, όχι αστεία το χέρι τους στην τσέπη. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο Βρετανός τραγουδιστής ‘Ελτον Τζον ουδέποτε απέκρυψε ότι η πρώτη του χρεωκοπία, το ’78 οφειλόταν στην περίοδο που είχε τη φαεινή ιδέα ν’ αγοράσει τους Λος Άντζελες Άζτεκς φέρνοντας Τζορτζ Μπεστ και Γιόχαν Κρόιφ. Η δεύτερή του ήταν όταν αγόρασε τη Ουότφορντ, μετά παράτησε το ποδόσφαιρο, ησύχασε κι επέστρεψε στη λίστα Forbes των πλουσιότερων του κόσμου
Τον δρόμο τον είχαν ανοίξει οι Κόσμος της Νέα Υόρκης το ’75 πείθοντας ολόκληρο Πελέ, που μόλις είχε αποχαιρετήσει το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο και τη Σάντος. Τον πλαισίωσαν με τους Μπεκενμπάουερ, Κάρλος Αλμπέρτο, Νέσκενς και Κινάλια, οι Κόσμος κατακτούσαν το ένα πρωτάθλημα, μετά το άλλο, ελλείψει όμως ανταγωνισμού από μόνα τους, τα αστέρια του παρελθόντος δεν στάθηκαν αρκετά για να κρατήσουν το μαγαζί ανοικτό. Και είχαν πετάξει πολλά, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, άσχετα εάν τα περισσότερα στη δύση της καριέρας τους. Όπως ο Εουζέμπιο, που από το ’75 έως το ’78 είχε μονίμως μία βαλίτσα στο χέρι μεταξύ Βοστώνης, Μοντερέι, Τορόντο, Λας Βέγκας και ξανά Μοντερέι.
Οι μοναδικοί που μπορούσαν να κοντράρουν, κάπως τους Κόσμος ήταν οι Φορτ Λόντερντειλ Στράικερς, του Μαϊάμι απ’ όπου πέρασε κι ο Μπεστ, μετά τους Άζτεκς και πριν τους Σαν Χοσέ. Εκεί αγωνίστηκαν κι οι Φιγκερόα, Τεόφιλο Κουμπίγιας, Μπανκς. Αν και σταδιακά, τα δολάρια θα μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον και του Γκερντ Μιούλερ (Φορτ Λόντερντειλ) ή του Μπόμπι Μούουρ (Σαν Αντόνιο, Σιάτλ, Καρολάινα).
Το πείραμα με τα αστέρια του παρελθόντος όμως, απέτυχε, αποδομήθηκε και τοποθετήθηκε σε μία άκρη μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90 όταν το ξανά ξεσκόνισαν προσφέροντας τα τελευταία τους ένσημα στους Ζένγκα, Πίρλο, Ντοναντόνι, Νέστα, Ιμπραχίμοβιτς (άσχετα εάν ακόμη παίζει, στα 41 του), Ιγκουαϊν, Μπέκαμ που εδώ και τρία χρόνια είναι ιδιοκτήτης της Ίντερ Μαϊάμι.
Η ενδεχόμενη παρουσία του Μέσι, μόνο καλό θα μπορούσε να κάνει στο σύνολο του ποδοσφαιρικού κινήματος της Αστερόεσσας, ειδικά μες στα επόμενα χρόνια που οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τον Καναδά και το Μεξικό θα συνδιοργανώσουν το Μουντιάλ του 2026. Αρκεί αυτή τη φορά, η πλειοψηφία των Αμερικάνων να γνωρίζει ότι το μεγαλύτερο ραντεβού της παγκόσμιας μπάλας διεξάγεται στη χώρα τους: διαφορετικά, άντε πάλι από την αρχή. Touch down και Hit and Run...
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
του Αλεσσάντρο Μερκιόρι