του Κώστα Γκόντζου
Παικταράδες που θα σαρώσουν όποιον βρουν μπροστά τους! Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τα κείμενα όσων σχολιάζουν τα πρώτα φιλικά του Τριφυλλιού στην προετοιμασία. Πόσο χρήσιμες είναι πλέον όμως αυτές οι αναλύσεις τόσο νωρίς και απέναντι σε αυτές τις ομάδες;
Ο καιρός που οι προετοιμασίες των ομάδων μας και τα πρώτα φιλικά που έδιναν εκεί, αποτελούσαν ένα μεγάλο "άγνωστο" που γινόταν "γνωστός" μόνο και μόνο απ' όσα έστελναν από εκεί οι απεσταλμένοι των εφημερίδων, έχει περάσει προ πολλού.
Πλέον και ιδιαίτερα από τότε που ξεκίνησαν οι τηλεοπτικές μεταδόσεις ακόμα και κάποιων πρώτων... φιλικών που περισσότερο μοιάζουν με δίτερμα στην προπόνηση, ο κόσμος έχει ιδία άποψη για το είδε και τι βλέπει γενικότερα σ' αυτά τα στάδια προετοιμασίας όλων των ομάδων μας.
Οπότε το να θεωρεί κάποιος ότι οι οπαδοί μιας ομάδας και ειδικά όταν μιλάμε για οπαδούς του Παναθηναϊκού που αν έχουν δει κι αν δεν έχουν δει παίκτες, παικταράδες, παιχτάκια και αγώνες με ξένες ομάδες, είναι κάτι περίπου σαν τους... ιθαγενείς ποδοσφαιρικά που τους πουλάμε χάντρες και καθρεφτάκια για να τους εντυπωσιάσουμε το να λέμε υπερβολές και μια σειρά άλλα απίστευτα, είναι μάλλον και ξεπερασμένο και σε γενικές γραμμές αποτυχημένο σαν... εγχείρημα.
Τα λέω αυτά εισαγωγικά, γιατί αν κάποιος δει τα συμπεράσματα και τις περιγραφές από τα δύο πρώτα φιλικά του Παναθηναϊκού στην Αυστρία με δυο ομάδες που δεν ξέρουν και οι ίδιες ποιες είναι, θα πιστέψει ότι μιλάμε ήδη για μια ομάδα υπερπλήρη, με μια δυο και τρεις λύσεις για κάθε θέση, με παικταράδες που κάνουν μαγικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και που είναι έτοιμη ήδη να σαρώσει τα πάντα στο διάβα της και να κάνει σούπερ πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Δεν βοηθάει κανέναν αυτό το πράγμα και δεν βοηθάει κυρίως την ίδια την ομάδα στο να δημιουργήσει απαιτήσεις για τον εαυτό της και να αναβαθμιστεί αγωνιστικά.
Γιατί όταν μιλάμε για φοβερούς και τρομερούς συνδυασμούς, για φανταστικές ατομικές ενέργειες και για γκολάρες σε κάτι φιλικά με αντιπαλους ερασιτέχνες και παιδάκια που γίνονται αντικειμενικά και σωστά σε ρυθμό ρελαντί και με ένταση σαφώς μικρότερη από' αυτή που υπάρχει και στα διπλά των προπονήσεων, τότε ειλικρινά είτε δουλευόμαστε μεταξύ μας είτε δουλεύουμε ομαδικά τον κόσμο.
Δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους προσεγγίσεις, συμπεράσματα και αναλύσεις ο Παναθηναϊκός, ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του αυτό το διάστημα.
Ξέρουν κατ΄αρχήν οι ίδιοι και κυρίως ο Γιοβάνοβιτς και τις πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν και τις ανάγκες που πρέπει επειγόντων να καλυφθούν στην ενδεκάδα.
Κι αυτό είναι το ζητούμενο αυτή την στιγμή.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός έτσι όπως παρουσιάζεται αυτή την στιγμή είναι σχετικά έτοιμος και να δώσει την μάχη των προκριματικών, η ουσία είναι ότι με τα δεδομένα που υπάρχουν ο Παναθηναϊκός είναι εντελώς ανέτοιμος στο να αντιμετωπίσει την παραμικρή ατυχία ή απώλεια πριν τα προκριματικά με την Ντνίπρο σαν κι αυτές που αντιμετώπισε περυσι στα προκριματικά με την Σλάβια και που του κόστισαν και τον αποκλεισμό.
Και είναι ακόμα περισσότερο ανέτοιμος και οριακά άδειος στο να ανταπεξέλθει στην συνέχεια και αν όλα πάνε καλά στα προκριματικά σε αγώνες Τετάρτη-Κυριακή σε Ελλάδα και Ευρώπη και από πλευράς ποσοτική, στο πόσους αριθμητικά παίκτες δηλαδή διαθέτει και αντίστοιχες λύσεις και ποιοτικά.
Αυτό λοιπόν που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αυτή την στιγμή, είναι άμεσες και ποιοτικές προσθήκες και ειδικά στο κέντρο και στην επίθεση και μάλιστα τόσο άμεσα πια, που κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνάει χωρίς να γίνεται κάτι, είναι χωρίς επιστροφή και μη αναπληρώσιμη.
Αυτά είναι που πρέπει να δει αυτή την στιγμή σαν άμεση προτεραιότητα και αυτά δυστυχώς δεν θα γίνουν όσο κι αν φουσκώσουμε τα γκολ στα... προπονητικά διπλά στην Αυστρία και το κυριότερο δεν θα καλύψουν τα κενά όσες αναφορές κι αν κάνουμε για σούπερ-ντούπερ αποδόσεις και εμφανίσεις στα φιλικά προετοιμασίας.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις