Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τις ευθύς εξ αρχής αστοχίες στην υπόθεση των στημένων αγώνων, που κατέληξε στον τραγέλαφο της επιτροπής εφέσεων.
Πέρα από κραυγές και ψιθύρους, πέραν της κοινής λογικής και το καθιερωμένο "γαμώτο κανείς δεν θα τιμωρηθεί στην Ελλάδα (σ.σ εκτός φυσικά αν πρόκειται για μας)", μήπως όλη αυτή η ιστορία με τα στημένα παιχνίδια ξεκίνησε από την αρχή λάθος;
Ο κίνδυνος που υπήρχε ευθύς εξ' αρχής ήταν συγκεκριμένος. Μέσα στον "ορυμαγδό" των αποκαλύψεων και των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών, να χάσουμε την ουσία.
Γιατί, όσο κι αν (θεωρητικά) είναι εξόφθαλμη η διαφθορά και η σήψη, για να την επιβεβαιώσεις ενώπιον της Δικαιοσύνης πρέπει να έχεις απτές αποδείξεις και κυρίως στοιχεία, που να καταδεικνύουν τους ενόχους και τις πράξεις τους.
Όταν όμως η εισαγγελέας κυρία Παπανδρέου, άρχισε να ασκεί τις διώξεις...χάσαμε το μέτρημα. Η δικογραφία ήταν αμέτρητες χιλιάδες σελίδες (για την προμηθευτούν οι δικηγόροι έπρεπε να πληρώσουν 400 ευρώ) και ο πραγματικός σκοπός της εισαγγελίας όχι και τόσο σαφής!
Αν ήταν να αναδειχθεί απλά και μόνο το "κύκλωμα" που λυμαίνεται το ποδόσφαιρο το πέτυχε. Αν όμως ήθελε να "δέσει" μία-μία τις υποθέσεις και να τις παραδώσει, πρώτα στον ανακριτή και εν συνεχεία στην αθλητική δικαιοσύνη ώστε να μη σηκώνουν "ναι, μεν αλλά" δεν τα κατάφερε.
Παρέμειναν τα κενά
Το "τσουβάλιασμα" ακόμη και υποθέσεων που δεν είχαν καν σχέση με το ζητούμενο (όπως εκείνη του Γιάννη Μπουρούση) προκάλεσε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Γι αυτό και τα όποια "κενά" υπήρξαν από την αρχή, παρέμειναν και στην εκδίκαση των υποθέσεων.
Η πίεση που ασκήθηκε, ακόμη και στους αθλητικούς εισαγγελείς, για να συνταχθεί το κατηγορητήριο ήταν εμφανής, παρότι έπρεπε να στοιχειοθετηθεί αγώνα με αγώνα, ώστε εφόσον μιλάμε για τόσο σοβαρές υποθέσεις (παράνομος στοιχηματισμός, δωροδοκίες) να μην υπάρχουν και αμφιβολίες.
Ακροαματική διαδικασία σόου
Η ακροαματική διαδικασία έμοιαζε περισσότερο με "σόου" παρά με εξέταση μιας πολύ σοβαρής υπόθεσης (της πιο σημαντικής, ενδεχομένως, των τελευταίων ετών) όπου πρωταγωνίστησαν οι λεκτικοί διαξιφισμοί μεταξύ Μπέου και Κούγια, παρά οι επί της ουσίας αποκαλύψεις.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο μετά την πρωτόδικη απόφαση που ανακοινώθηκε την ώρα που λαλούν οι πετεινοί, να αιωρείται η "νομική άποψη" ότι αδίκημα για τις ομάδες που εκπροσωπούσαν οι Μπέος και Ψωμιάδης δεν στοιχειοθετείται.
Όλα στο πόδι
Και καταλήξαμε στην μεσοβέζικη απόφαση της επιτροπής εφέσεων, να παραμείνουν οι ποινές για τα φυσικά πρόσωπα, να μειωθούν όμως εκείνες που αφορούσαν στις ομάδες, για τις οποίες έγινε δεκτή η σύνδεση με τους δυο κυρίους, όχι όμως και το "άμεσο όφελος" των δυο κλαμπ. Μπορεί δηλαδή ο Μπέος ή ο Ψωμιάδης να έβαλαν κάποιες χιλιάδες στην τσέπη τους, τα δύο κλαμπ δεν είχαν άμεσο όφελος. Αυτό δεν καταλαβαίνετε;
Την ίδια ώρα η UEFA δεν είχε ...ενδοιασμούς και πετούσε εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων τον Ολυμπιακό Βόλου. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, όμως, αφού έτσι κι αλλιώς με την αφαίρεση βαθμών που επιβλήθηκε, εν τέλει, στην θεσσαλική ομάδα ήταν υποχρεωμένη να πάρει τη συγκεκριμένη απόφαση με βάση τους κανονισμούς της. Δεν το έκανε επειδή στην Ευρώπη δεν μασάνε. Απλά περίμενε τις αποφάσεις στην Ελλάδα. Τώρα, αν αυτές λαμβάνονται στο πόδι, είτε πρωτόδικα, είτε σε εφέσιμο βαθμό, την ευρωπαϊκή ομοσπονδία ...ποσώς την απασχολεί!
ΠΗΓΗ: sport24
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις