Η ...θυσία του Αβραάμ!

Μήπως είναι και λίγο κατάντια που κορυφαίος Έλληνας παίκτης του πρωταθλήματος βγήκε από τον ΠΣΑΠ ο Αβραάμ Παπαδόπουλος; Μήπως είναι και λίγο ένδειξη της φτώχειας μας στην Superleague;

Και δεν το λέμε αυτό επειδή ο Αβραάμ είναι κακός παίκτης. Σε καμία περίπτωση. Μια χαρά ποδοσφαιριστής είναι. Και ειδικά πέρυσι, ήταν εξαιρετικός. Ούτε, βέβαια, επειδή το όνομά του ακούστηκε (δεν εξετάζουμε αν ακούστηκε καλώς ή κακώς) το καλοκαίρι σ’ αυτές τις περίεργες ιστορίες που μας απασχόλησαν όλους.

Άλλο θέλουμε να πούμε, λοιπόν. Ο Ολυμπιακός βγήκε πρωταθλητής. Άρα, απ’ αυτόν θα ήταν λογικά ο κορυφαίος Έλληνας παίκτης. Με δεδομένο ότι ο Φέτφα θα έπαιρνε τον τίτλο του καλύτερου πιτσιρικά, θα έπρεπε να βγει ένας άλλος. Ποιος, όμως; Υπήρχε κανένας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού από την μέση και μπροστά που θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο του κορυφαίου; Και μιλάμε για Έλληνα πάντα, όχι για ξένο.

Ούτε κάποιον βαρβάτο γκολτζή Έλληνα διαθέτει ο Ολυμπιακός, ούτε κάποιον καλό παραγωγικό παίκτη στα χαφ, ούτε κανένα εξτρεμάκι γερό. Κι έτσι απόμειναν μόνο οι αμυντικοί. Ο Αβράαμ και ο Τοροσίδης.

Είναι ή δεν είναι πρόβλημα αυτό και για τον Ολυμπιακό και για το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα; Ακούγεται… κάπως όταν κορυφαίος Έλληνας παίκτης στο πρωτάθλημα είναι κεντρικός αμυντικός. Και ειδικά από τον Ολυμπιακό, που η άμυνά του δέχεται πίεση μια φορά στα πέντε-δέκα παιχνίδια. Και αν. Δεν είναι, δηλαδή, ότι ο Αβράαμ βγάζει τα κάστανα από την φωτιά σε κάθε ματς. Το αντίθετο. Τις περισσότερες φορές δεν έχει πίεση και γι’ αυτό κοιτάει να προωθείται.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, όπως και ο Παναθηναϊκός, θα περίμενε κανείς ότι θα κοίταζαν να έχουν από δυο, τρεις επιθετικογενείς Έλληνες παίκτες α’ γραμμής. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να βοηθηθεί και η Εθνική ομάδα. Όταν, όμως, δεν υπάρχουν τέτοιοι ποδοσφαιριστές, με ελάχιστες εξαιρέσεις (Φέτφα, Νίνης), τότε όπως είναι λογικό θα βγαίνουν αμυντικογενείς. Θέλοντας και μη!
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις