Mε τα «αν», δεν γράφεται η ιστορία

Ο Κώστας Βαϊμάκης γράφει για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και διαπιστώνει ότι οι «πράσινοι» έπρεπε να φτάσει Φεβρουάριος μήνας για να δούμε τα μάτια τους να γυαλίζουν.

Ακολουθεί ρητορική ερώτηση: από τους βαθμούς που πέταξε φέτος ο Παναθηναϊκός με ήττες και ισοπαλίες κι από τα ευρωπαϊκά ματς όπου δεν κατάφερε να πάρει ούτε μια νίκη, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν έπαιζε όπως έπαιξε το βράδυ της Τετάρτης με την ΑΕΚ;

Που δεν έδωσαν οι παίκτες του απλά το «κάτι παραπάνω» αλλά το «πολύ παραπάνω»; Και όταν λέω «όπως έπαιξε με την ΑΕΚ» δεν εννοώ μόνο σε επίπεδο ποιότητας παιχνιδιού, αλλά κυρίως σε επίπεδο διάθεσης. Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά, αλλά αν εξαιρέσουμε τα δυο παιχνίδια με την αχτύπητη Μπαρτσελόνα, η οποία έχει χίλιους και δυο τρόπους να ξεφτιλίσει κάθε αντίπαλο, εγώ λέω πως ούτε ισοπαλία με τη Λάρισα θα είχε φέρει, ούτε θα είχε χάσει από τον Ολυμπιακό Βόλου εντός, ούτε στο «μηδέν» θα είχε κολλήσει στην Τρίπολη, ούτε φυσικά θα είχε χάσει 0-2 στον πρώτο προημιτελικό με την ΑΕΚ αν υπήρχε αυτό το «κάτι παραπάνω». Και ενδεχομένως θα ήταν διαφορετική η βαθμολογική του συγκομιδή στην τετράδα αγώνων με Κοπεγχάγη και Ρούμπιν Καζάν - δεν λέω ότι θα είχε κερδίσει σώνει και ντε και τα τέσσερα παιχνίδια, λέω απλά ότι θα τα είχε πάει καλύτερα. Και σήμερα που μιλάμε, ίσως να ήταν πιο κοντά στον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα. Ίσως να συνέχιζε ας πούμε στο Europa. Ίσως να ήταν στον ημιτελικό του Κυπέλλου. Αλλά με τα «αν», γράφονται μόνο βιβλία και σενάρια για τον κινηματογράφο, δεν γράφεται η ιστορία.

Και η ιστορία λέει ότι έφτασε Φεβρουάριος, για να δούμε μάτια να γυαλίζουν και πάθος να ξεχειλίζει. Δεν το είδαμε φέτος με τον Νιόπλια στον πάγκο, το είδαμε κατά διαστήματα στο ένα παιχνίδι με τον Γκμοχ κόντρα στον Ηρακλή όπου το 0-2 που έγινε 4-2, δεν το είδαμε καθόλου μέχρι την Τετάρτη στα ματς που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας ο Φερέιρα. Με εξαίρεση τον Σισέ, που σκίζεται σε κάθε παιχνίδι - και τον είπαμε σχεδόν «αδιάφορο» στο προηγούμενο παιχνίδι πρωταθλήματος - ο Παναθηναϊκός έπαιζε διεκπεραιωτικά: να μπω στο γήπεδο με τη φανέλα μου την ωραία τη «βαριά» και να το καθαρίσω εύκολα και γρήγορα. Μόνο που μπάλα δεν παίζουν μόνο τα ονόματα, τα συμβόλαια, οι φανέλες και τα συστήματα. Την καλύτερη μπάλα την παίζει το πάθος. Ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς.

ΠΗΓΗ: www.sday.gr
 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις