Μία συγκλονιστική ανάρτηση για τον Ηλία Μπαζίνα, τον αείμνηστο αρθρογράφο της ιστορικής εφημερίδας "Φίλαθλος" έκανε ο δημοσιογράφος Χρήστος Ξανθάκης.

Διαβάστε το μήνυμά του:

μπήκαμε στον Αύγουστο

τον μήνα που καταγράψαμε σημαντικές απώλειες στην οικογένεια του ελληνικού Τύπου.

μία εξ αυτών, εκείνη του σπουδαίου αρθρογράφου Ηλία Μπαζίνα.

έγραφα στην "Ελευθεροτυπία", πριν από μια δωδεκαετία:

Με λίγα λόγια, ο Μπαζίνας αποτελούσε τον μοναδικό συνεχιστή μιας μεγάλης παράδοσης στον ελληνικό Τύπο. Διατηρούσε εν ζωή το «κουβεντιαστό» πνεύμα του Φρέντυ Γερμανού, του Δημήτρη Ψαθά, του Παύλου Παλαιολόγου, των ιερών τεράτων, δηλαδή, σε εκείνο εκεί το πράγμα που κάποτε αποκαλούσαμε «κοινωνικό σχόλιο».

Με ψυχραιμία σπάνια, με σοφία περισσή, με ευγλωττία απαράμιλλη, με σθένος και σφρίγος εικοσάχρονου και χιούμορ που θα έκανε υπερήφανο το φάντασμα του Ιωάννη Κονδυλάκη.

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ όλοι ξεχνάμε σε αυτή χώρα, αναδημοσιεύω εδώ κάποια πράγματα περί Ολυμπιακών Αγώνων που μου είχε πει σε εκείνη τη συνέντευξη:

* Η Ολυμπιάδα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εργαλείο ανάδειξης μερικών που δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους.

* Ο Ολυμπισμός, που για εμάς τους Ελληνες είναι σημαντική κληρονομιά, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, καταλήγει να είναι μια γιορτούλα για ξένους, που θα έρθουν να φάνε αστακομακαρονάδες.

* Ο αθλητισμός ήταν κάτι σημαντικό. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την Ολυμπιάδα είναι ασήμαντο.

* Εγώ θα είμαι εδώ και όταν η κυρία Αγγελοπούλου θα έχει εκπληρώσει τον προορισμό της μέσω της Ολυμπιάδας και θα έχει πάρει άλλη κατεύθυνση.

κι ένα ακόμη, πραγματικά συγκλονιστικό, για την Ελληνικότητα:

"Ελληνικότητα είναι η υψηλότερη αισθητική προσέγγιση της ζωής. Είναι και καημός γιατί σ' ετούτη τη γη, που τόσο πολύ φως γεννήθηκε, εμείς οι μακρινότατοι απόγονοι του Πλάτωνα δεν αγαπάμε περισσότερο το ωραίο."