Ποιος είπε ότι ο Κοστάντσο βρήκε αέρα στο γκολ του Μάντζιου; Με τα δυο του χέρια σαν τανάλιες έπιασε το κεφάλι του Μαρκάνο και το κράταγε σφιχτά ακόμα κι όταν βρέθηκαν ξάπλα στο χορτάρι. Γράφει ο Κώστας Καίσαρης.
Εν όψει πάντως και του ματς σήμερα το βράδυ με την Ντόρτμουντ ο Αργεντινός πρέπει να στηριχτεί. Οπως τον στήριξε ο Βαλβέρδε μετά το ματς με τον ΟΦΗ, όπως τον στήριξε ο κόσμος του Ολυμπιακού, όπως τον στήριξε ο Γιώργος Λιώρης στη φάση του 2-1: «Ο Κοστάντσο έχει κάνει την έξοδο, αλλά εκεί που είναι δεν μπορεί να κάνει τίποτα».
Προς Θεού δηλαδή, μην πούμε καμιά κακή κουβέντα για το παλικάρι και του ρίξουμε την ψυχολογία. Οπως τα έχουνε κάνει άλλωστε στον Ολυμπιακό και με τον Δασκαλάκη που πήρανε, ούτε πρώτο τερματοφύλακα έχουνε ούτε δεύτερο. Οταν τρίζουν όμως συθέμελα τα ιερά και τα όσια του έθνους, το μίζερο ελληνικό πρωτάθλημα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ιερή αγανάκτηση προκάλεσε η προσβολή του Κάρολου Παπούλια. Και σαν προσώπου και σαν θεσμού.
Με αποτέλεσμα η παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου να μη γίνει ποτέ και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να φύγει δακρυσμένος. Κατά την ταπεινότητά μου, μικρό το κακό. Οταν την ίδια ώρα φεύγουν οι ζωές ενός εκατομμυρίου ανέργων. Κι είναι αμφίβολο αν και πότε αυτές οι ζωές θα επιστρέψουν πίσω.
Κι αν ο Παπούλιας δάκρυσε μια φορά, αυτό το ένα εκατομμύριο άνεργοι κλαίει κάθε μέρα. Και γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συμβολίζει τη Δημοκρατία και την εθνική ενότητα; Κι αν συμβολίζει το πολιτικό σύστημα; Λέω εγώ. Πότε έχει διαφοροποιηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Πότε έχει εκφράσει την αντίθεσή του ή έστω τη δυσφορία του; Ποτέ. Αυτούς που τον επέλεξαν εκφράζει.
Εχει ακούσει ο κόσμος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κάτι διαφορετικό; Ευχές κάνει λες και είναι κάθε μέρα Πάσχα και Χριστούγεννα. Κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι ακόμα πόσο θυμωμένος και αγριεμένος είναι ο κόσμος. Ντροπή και αίσχος λένε, γιατί δεν έγινε η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Ντροπή και αίσχος είναι να διεξάγεται η παρέλαση κεκλεισμένων των θυρών.
Οπως έγινε στην Αθήνα. Με τη Διαμαντοπούλου όρθια να καμαρώνει σαν τη Μαρία Αντουανέτα σ' ένα κλουβί. Κι όλους τους δρόμους γύρω από τον Αγνωστο Στρατιώτη κλεισμένους, μην τυχόν και ορμήξει ο κόσμος.
Οι άνθρωποι δεν κρίνονται άπαξ
ΕΤΣΙ ακριβώς θα γινότανε, αν γινότανε, η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παπάδες και πολιτικοί στην εξέδρα και ο κόσμος αποκλεισμένος από την αστυνομία. Αν είναι έτσι, η μαθητική παρέλαση να γίνει του χρόνου έξω από το σπίτι της Διαμαντοπούλου.
Αφού έτσι ή αλλιώς η προσέλευση του κόσμου απαγορεύεται, κακώς κλείνουν το Σύνταγμα και προκαλείται όλη αυτή η ταλαιπωρία. Να παρελάσουν οι μαθητές έξω από το σπίτι της Διαμαντοπούλου κι αυτή να είναι όρθια στο μπαλκόνι της. Και του χρόνου στη Θεσσαλονίκη στη Μεγάλου Αλεξάνδρου έξω από το «Μακεδονία Παλάς».
Και ο πρόεδρος στο μπαλκόνι για να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανένας. Ποια παρέλαση και μαλακίες όταν αυτή γίνεται και ερήμην του κόσμου και μόνο και μόνο για τους πολιτικούς; Επιστρέφοντας στο θέμα του Προέδρου θέλω να πω ότι ούτε το πρόσωπο ούτε ο θεσμός θίγονται επειδή βρέθηκε ένας να τον αποκαλέσει «προδότη». Κι όμως είπε ο Μανώλης Γλέζος ήταν τεράστιο λάθος του Παπούλια να αντιδικήσει με τον κόσμο. Οι θεσμοί δεν απαντάνε.
Ακόμα κι όταν θίγονται. Ακόμα κι όταν θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Τι πάει να πει ότι «εγώ πολέμησα τους Γερμανούς όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών»; Ο μοναδικός ήτανε; Μοναδικός ήτανε μαζί με τον Σάντα ο Μανώλης Γλέζος που κατέβασε τη σημαία. Οταν τον δικάζανε όμως εις θάνατον και τον στέλνανε φυλακή δεν το επικαλείτο. Τις ιδέες του υπερασπιζόταν πρώτα κι ύστερα τον εαυτό του. Σαν να ρίξουνε δηλαδή αύριο γιαούρτι στον Σημίτη και να βγει και να πει ότι «εγώ μια πιθαμή άνθρωπος επί δικτατορίας έβαζα βόμβες».
Οι άνθρωποι όμως δεν κρίνονται άπαξ. Μια φορά για το παρελθόν τους. Πολύ περισσότερο οι πολιτικοί. Ο Σημίτης δεν θα μείνει στην ιστορία για τις βόμβες που έβαζε στη Χούντα. Θα μείνει σαν ο πρωθυπουργός του Χρηματιστηρίου, της Ζίμενς, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και των «γκρικ στατίστικς» που βάλανε την Ελλάδα με λαμογιές στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Χαίρετε.
Με το χαμόγελο στα χείλη
ΟΛΑ σχεδόν έχουν ειπωθεί για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Τούμπα. Εγώ θα σταθώ σε δύο. Το πρώτο είναι ο Κατσουράνης. Η μαγκιά που έκανε στο δεύτερο γκολ. Να βγει σαν έξω δεξιά για να ζητήσει την μπάλα. Εκεί που είναι χαμένη να κοντράρει τον Σνάουτσνερ, να του την κλέψει, να σηκώσει το κεφάλι και να τη βγάλει στη μεγάλη περιοχή στον Κουίνσι, για να γίνει το δύο-μηδέν. Εκεί τελείωσε το ματς.
Το δεύτερο είναι η εικόνα που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές και σαν άτομα ξεχωριστά και σαν ομάδα. Τους βλέπεις να μπαίνουνε στο γήπεδο με όρεξη. Με κέφι. Με διάθεση να παίξουνε μπάλα και να το φχαριστηθούνε. Με πείσμα και πάθος για τη νίκη αλλά και με το χαμόγελο στα χείλη όπως τραγούδαγε η Σοφία Βέμπο (φωτό). Κάτι που τους ανεβάζει την ψυχολογία και τους κάνει τούρμπο. Για πλάκα αλλάζανε και κατεβάζανε την μπάλα.
Εχουν κάτι να αποδείξουν
ΣΑΦΩΣ και παίζει ρόλο η δουλειά του Φερέιρα. Μέρος αυτής της δουλειάς όμως και σημαντικό μάλιστα είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί. Να βλέπεις τον Λέτο και να είναι εντελώς διαφορετικός. Και πάλι κάνει ντρίμπλες στο «μόνος μου και όλοι σας» όχι όμως με το κεφάλι κάτω, στο γάμο του καραγκιόζη. Είναι ουσιαστικός. Και το κυριότερο: Δείχνει μια διάθεση κι ένα πείσμα να φάει σίδερα. Εξαιρετική είναι η ψυχολογία του Ζέκα και του Κουίνσι.
Δύο ποδοσφαιριστές χωρίς διαπιστευτήρια, που βρήκανε έναν προπονητή να τους πιστεύει και τα δίνουνε όλα. Και τον Σιμάο ξανακέρδισε ο Φερέιρα και τον Κλέιτον ανέστησε. Με τον Μοζαμβικανό και τον Βραζιλιάνο να βλέπουνε αυτή τη σεζόν σαν τη μεγάλη τους ευκαιρία να παίξουνε μπάλα. Μέχρι κι ο Σαριέγκι βρήκε θέση βασικού. Ολα αυτά, ένα προς ένα, φτιάχνουν το σύνολο και τη διάθεση για μπάλα που λέγαμε. Αν εξαιρεθούν Κατσουράνης-Μπουμσόνγκ όλοι οι άλλοι που παίξανε στην Τούμπα έχουνε κάτι να αποδείξουν. Και το θέλουνε και το προσπαθούνε.
Να χτυπήσει στην κόντρα με Μιραλάς, Τζιμπούρ
ΣΙΓΟΥΡΑ το ματς απόψε για τον Ολυμπιακό είναι εντελώς διαφορετικό απ' αυτό με τον ΟΦΗ. Κατά κανόνα σε τέτοια παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ οι ποδοσφαιριστές συγκεντρώνονται και τα δίνουνε όλα. Αυτό όντως που θα παίξει σημαντικό ρόλο θα είναι η τακτική.
Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ξανακάνει το ματς του Καραϊσκάκη. Δεν τον συμφέρει ν' ανοίξει το παιχνίδι και να πάει στο πάνω-κάτω. Πιο πιτσιρικάδες οι Γερμανοί, πιο τρεχαλατζήδες και εντός έδρας μάλιστα θα έχουν πλεονέκτημα. Δεν συμφέρει να πάει το ματς στο ποιος θα βάλει τα πιο πολλά. Ο Ολυμπιακός χωρίς να κλειστεί πρέπει να περιμένει και να τους χτυπήσει με Μιραλάς, Τζιμπούρ στην κόντρα.
Αυτό το ριπλέι μπορεί να σε τρελάνει.
-Γιώργος Λυκουρόπουλος
Ερώτηση: Πώς γίνεται τα μαλλιά του Αναστόπουλου να είναι κάτασπρα και του Μητρόπουλου κατάμαυρα;
Πηγή: Goal
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις