Άρθρο-μαχαιριά για Μέρκελ! Τί ήρθατε να κάνετε στην Ελλάδα;

Μια έντονη και συναισθηματικά φορτισμένη ανοιχτή επιστολή προς την Άνγκελα Μέρκελ, με αφορμή την επίσκεψή της στην Ελλάδα και την παρουσίαση των απομνημονευμάτων της γράφει η δημοσιογράφος Λαμπριάνα Κυριακού σε άρθρο της στο avecnews. Η συγγραφέας κατηγορεί την πρώην καγκελάριο για την πολιτική λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα κατά την οικονομική κρίση του 2010, τονίζοντας πως η Γερμανία, με δική της ευθύνη, προκάλεσε τεράστια κοινωνική και οικονομική καταστροφή στον ελληνικό λαό.

Κάνει λόγο για «πειραματισμό» εις βάρος της Ελλάδας, για εκβιασμούς μέσω μνημονίων, για στιγματισμό των Ελλήνων ως τεμπέληδων, και για διαχρονικές πληγές που δεν επουλώνονται με μια καθυστερημένη και μη ειλικρινή συγγνώμη. Τονίζει τις επιπτώσεις της κρίσης – περικοπές, ανεργία, αυτοκτονίες, φτωχοποίηση – και καυτηριάζει την υποκρισία της σημερινής «κατανόησης» από τη Μέρκελ.

Η συγγραφέας ζητά αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και δημοκρατικές εγγυήσεις, επισημαίνοντας ότι η μνήμη παραμένει ζωντανή και πως οι ευθύνες για την κρίση δεν μπορούν να μετατεθούν ή να ξεχαστούν.

Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα, Κυρία Μέρκελ! Την Ελλάδα που την αναγκάσατε να γονατίσει, όχι για να ζητήσει βοήθεια, αλλά για να υποταχθεί. Δεν ήρθατε για να παρουσιάσετε τα απομνημονεύματά σας. Ήρθατε για να εξωραΐσετε το παρελθόν σας, να μας ζητήσετε σιωπηλά να ξεχάσουμε ποια ήσασταν όταν η πατρίδα μας είχε πέσει στον βούρκο. 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κρίση του 2010, εσείς έρχεστε να μιλήσετε για την “αντοχή” του ελληνικού λαού. Ως τι; Ως παρατηρήτρια; Ή ως εκείνη που άνοιξε την πύλη της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής; Πόσο αφελείς μας περνάτε ορισμένους! 

Ήρθατε τώρα κυρία Μέρκελ για να δικαιολογήσετε μια σκληρή πολιτική, που ξεζούμισε έναν λαό…  Με ύφος διπλωματικό, προσποιείστε «κατανόηση» ενώ διατηρείτε τον ίδιο απολυταρχικό τόνο, βασισμένο στον στιγματισμό και την τιμωρία.

Ας θυμηθούμε μαζί τι σημαίνει «αντοχή» για τον ελληνικό λαό:

Σημαίνει περικοπές 40% στους μισθούς και τις συντάξεις.

Σημαίνει χιλιάδες νέοι άνεργοι, εκατοντάδες μετανάστες και δεκάδες αυτοκτονίες από απόγνωση.

Σημαίνει σχολεία χωρίς θέρμανση, νοσοκομεία χωρίς γάζες, ηλικιωμένοι να διαλέγουν ανάμεσα σε φαγητό ή φάρμακα.

Σημαίνει ΕΝΦΙΑ, απολύσεις, μαζική φτωχοποίηση,

Σημαίνει κατάθλιψη και κατάρρευση της μεσαίας τάξης.

Σημαίνει κατώτατος μισθός 450 ευρώ και αν σας αρέσει.. και 10ωρα εργασίας.

Και όλα αυτά γιατί;

Επειδή η κυβέρνησή σας έκρινε πως το ελληνικό χρέος δεν έπρεπε να κουρευτεί το 2010, για να μη χάσουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες τα λεφτά τους;  Προτιμήσατε να διασώσετε τις ευρωπαϊκές τράπεζες και να μεταφέρετε το κόστος σε έναν ολόκληρο λαό; Δεν λέω ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών… αλλά μας είδατε ως «πειραματόζωα». Μας αντιμετωπίσατε με το ψυχρό βλέμμα του τεχνοκράτη. Μας μιλήσατε με όρους «πειθαρχίας» και «ευθύνης». 

Εσείς και η τρόικα, μας υποχρεώσατε να γίνουμε ένα διαλυμένο κράτος-αποικία, με Υπερταμεία που δεσμεύουν δημόσια περιουσία για έναν αιώνα. Μας προσβάλατε ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους. Διχάσατε την Ευρώπη, επενδύσατε στη λιτότητα, στην τιμωρία, στην αλαζονεία.

Τώρα έρχεστε με χαμόγελο να παρουσιάσετε τα απομνημονεύματά σας, σαν να πρόκειται για κάποιο ρομάντζο, κι όχι για το βιβλίο μιας εποχής που εμείς πληρώσαμε ακριβά!

Μα Κυρία Μερκλε, η γενιά η δική μου, αυτήν των σαραντάρηδων τώρα, των παιδιών τότε που είχαν όνειρα για ένα μέλλον καλύτερο, δεν ξεχνά και δεν θα ξεχάσει όλα όσα δεν μπόρεσε να κάνει!  Δεν θα ξεχάσει ούτε τον Γολγοθά που πέρασε, ούτε ποιοι τον προκάλεσαν. Και η “συγγνώμη” σας, όσο γενναία κι αν διατυπώνεται από τις σελίδες ενός βιβλίου, έρχεται αργά. Ίσως γιατί δεν ήταν ποτέ ειλικρινής.

Η Ευρώπη που φτιάξατε, δεν εμπνέει…. θυμίζει αυταρχικό πολιτικό σύστημα… Και εμείς δεν ζητάμε εκδίκηση, αν και θα έπρεπε, ζητάμε να αποκατασταθεί η αλήθεια. Γιατί η μνήμη δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και κάποτε, ίσως, οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν και στην Ιστορία.

Γέλασα πολύ που ως επικεφαλής τότε, αντί να αναλάβετε την ευθύνη έστω και τώρα, αποποιηθήκατε την ιδέα του Grexit και την χρεώσατε στον συγχωρεμένο Σόιμπλε!

Κυρία Μέρκελ λοιπόν η Ελλάδα, δεν ήθελε “φιλικούς” εγκλεισμούς. Ήθελε να σταθεί στα πόδια της. Ήθελε να μπει στο ίδιο τραπέζι χωρίς να φορτωθεί όλα τα βάρη, χωρίς να στιγματιστεί συλλογικά ως «τεμπέληδες».  Οι πληγές της κρίσης δεν κλείνουν με ωκεανογραφίες στερεοτύπων, ούτε ισοφαρίζονται με μεταθέσεις ευθυνών από πολιτικό σε πολιτικό. Που τελικά την οικονομική κρίση, την επωμίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας. 

Η ελληνική κοινωνία, οι νέοι, οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι δεν ζητούν πια απλά αποκαταστάσεις, ζητούν σε βάθος δημοκρατικές εγγυήσεις, αν ξέρετε οι Γερμανοί τι σημαίνει Δημοκρατία, που εσείς και η ευρωπαϊκή machine, τότε, εγκατέλειψαν.