Αργυρός Λέων σκηνοθεσίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας για τον Μπένι Σάφντι, ο οποίος κάνει το solo ντεμπούτο του με τη βιογραφία ενός θρύλου των μεικτών πολεμικών τεχνών (MMA). Ενας άλλος θρύλος –του wrestling–, o Ντουέιν «Τhe Rock» Τζόνσον, υποδύεται τον Μαρκ Κερ, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 1990 άρχισε να διακρίνεται στον χώρο του ΜΜΑ και να κυριαρχεί σε αγώνες σε Αμερική και Ιαπωνία. Η εξάρτησή του ωστόσο από τα οπιοειδή θα εκτροχιάσει την καριέρα του και θα βάλει σε δοκιμασία τη σχέση με την αγαπημένη του, Ντον (Εμιλι Μπλαντ), και τον κολλητό-συναθλητή του, Ράιαν Μπέιντερ (Μαρκ Κόουλμαν).

Ο Μπένι Σάφντι σκηνοθετεί σε γρήγορους ρυθμούς, παντρεύοντας αποτελεσματικά τις σκηνές εντός ρινγκ με όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν στην προσωπική ζωή του πρωταγωνιστή. Ο τελευταίος, πιονέρος ενός αθλήματος που σήμερα μετράει εκατομμύρια πιστούς ακολούθους σε όλο τον πλανήτη, είναι ένας ήρωας ανθρώπινος και ρεαλιστικός. Αν και κάτι τέτοιο μοιάζει οξύμωρο δίπλα στην εικόνα του Τζόνσον, ο οποίος έχει φανερά διαφορετική σωματοδομή από τους σχετικά «στεγνούς» μαχητές του ΜΜΑ, η συνολική του απεικόνιση είναι αυτή της θνητότητας.

Ηττα από τις ουσίες

Οσο βέβαια ο Κερ συνεχίζει να συντρίβει τους αντιπάλους του μέσα στο ρινγκ μοιάζει ανίκητος – αντιθέτως όταν θα έρθουν κάποιες ήττες, μαζί με τη συνακόλουθη ψυχολογική πτώση, τον πρώτο λόγο αναλαμβάνουν οι ουσίες, με εντελώς απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η συνήθως κομψή και αριστοκρατική Εμιλι Μπλαντ μεταμορφώνεται εδώ για να παίξει την πληθωρική φιλενάδα του Κερ. Οι δυο τους μοιράζονται μερικές συγκινητικές αλλά και κάποιες μεγάλης έντασης σκηνές, με την πιο αξιομνημόνευτη να περιλαμβάνει άφθονο σκορπισμένο φαγητό, ένα όπλο και μια εσωτερική πόρτα, την οποία διαλύει σαν τσόφλι από αυγό ο μαινόμενος «The Rock».

Πέρα από όλα αυτά πάντως, το καλοφτιαγμένο φιλμ του Σάφντι δεν περνάει στο επόμενο επίπεδο, όπως έκανε π.χ. το παρόμοιας υφής «The Wrestler» του Ντάρεν Αρονόφσκι. Είτε μιλάμε για το πεδίο της κοινωνικής παρατήρησης, είτε για το θέμα του εθισμού, ως επί το πλείστον εδώ μένουμε στην επιφάνεια ή περιοριζόμαστε σε μια συμβατική προσέγγιση, χαρακτηριστική λιγότερο τολμηρών ταινιών.

Οσο για τον Ντουέιν Τζόνσον, η συγκεκριμένη ερμηνεία είναι σίγουρα η πιο απαιτητική και ταυτόχρονα η πιο επιτυχημένη της καριέρας του, δίχως αυτό να σημαίνει ότι (θα έπρεπε να) είναι αρκετή για να τον οδηγήσει μέχρι τις κορυφαίες βραβεύσεις της σεζόν.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Μαρκ Κερ