Πόσο θα κοστίσουν τα Eurofighter στην Τουρκία;

Μια συμφωνία με έντονο πολιτικό και στρατηγικό αποτύπωμα υπέγραψε η Τουρκία με το Ηνωμένο Βασίλειο: αγορά 20 Eurofighter Typhoon Tranche 4, αξίας έως 8 δισ. λιρών, ποσό που έχει προκαλέσει κύμα αντιδράσεων ακόμη και στην τουρκική κοινή γνώμη, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Forbes.

Ο Κιρ Στάρμερ, που βρέθηκε στην Άγκυρα στις 27 Οκτωβρίου, υπέγραψε τη συμφωνία, παρουσιάζοντάς την ως «μεγάλη νίκη» για τη βρετανική οικονομία και τη βιομηχανία άμυνας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Λονδίνου, το deal θα ενισχύσει 20.000 θέσεις εργασίας και περιλαμβάνει πλήρες πακέτο υποστήριξης: οπλισμό, ανταλλακτικά, εκπαίδευση και τεχνική συντήρηση.

Παράλληλα, η Άγκυρα θα προμηθευτεί 24 ελαφρώς μεταχειρισμένα Typhoon Tranche 3A από το Κατάρ και το Ομάν, τα οποία αναμένεται να αρχίσουν να φθάνουν το 2026, πριν τα καινούργια βρετανικά μαχητικά παραδοθούν το 2030.

Η τιμή των περίπου 400 εκατ. λιρών ανά αεροσκάφος προκάλεσε αντιδράσεις, αφού είναι υπερτετραπλάσια του κόστους ενός F-35A. Το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας υποστήριξε ότι το πραγματικό ποσό περιορίζεται στα 5,4 δισ. λίρες, συμπεριλαμβανομένων πυρομαχικών όπως οι Meteor και Brimstone.

Ο αναλυτής Steven Horrell επισημαίνει ότι το κόστος «αντανακλά τη συνολική αξία κύκλου ζωής του προγράμματος», που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία υποστήριξης και εκπαίδευσης. Ο Ali Bakir υπενθυμίζει ότι η συμφωνία «γεφυρώνει το κενό» μέχρι να είναι έτοιμο το τουρκικό μαχητικό TF-Kaan, ενώ παρέχει πρόσβαση σε τεχνολογία που ενισχύει την ανεξαρτησία της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.

Στρατιωτικά, η κίνηση αυτή στοχεύει στην αναβάθμιση της τουρκικής αεροπορικής ισχύος έναντι της Ελλάδας. Με 44 συνολικά Typhoon, η Άγκυρα θα διαθέτει σχεδόν διπλάσιο αριθμό από τα 24 ελληνικά Rafale F3R, ενώ η Αθήνα θα περιμένει τα πρώτα F-35 της το 2028.

Ο διεθνολόγος Γιώργος Τζογόπουλος σχολιάζει ότι «η Τουρκία επιδιώκει να δείξει πως δεν είναι απομονωμένη από τη Δύση· αντίθετα, κατορθώνει να συνάπτει συμφωνίες με ευρωπαϊκούς εταίρους ακόμη και χωρίς να έχει επιλυθεί το ζήτημα των S-400».

Για τον ίδιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση «όφειλε να συνδυάσει τέτοιες εμπορικές πράξεις με πολιτικές δεσμεύσεις απέναντι σε Αθήνα και Λευκωσία».

Η ουσία, σύμφωνα με τον Bakir, είναι ότι «η συμφωνία με το Λονδίνο δίνει στην Τουρκία όχι μόνο μαχητικά, αλλά και τεχνογνωσία, συνεργασία και πρόσβαση σε συστήματα αιχμής — μια γέφυρα προς τη δική της στρατιωτική αυτονόμηση».