Η αρκούδα και ο αρκουδιάρης

Η άλλη μισή κρύβεται στην εικόνα του αγώνα από το πρώτο σχεδόν λεπτό μέχρι την τελική του ευθεία.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλύτερος από τη Σιένα. Παγιδεύτηκε απόλυτα σε μία άμυνα βγαλμένη από τα παλιά κιτάπια του Ομπράντοβιτς (ζώνη 1-4 προσαρμοσμένη στην εξουδετέρωση του Σπανούλη), προδόθηκε από παίκτες που βασανίζονται από ντεφορμάρισμα (Παπανικολάου, Χάινς) και τραυματισμούς (Πρίντεζης), αλλά βρήκε πορτοφόλι μόλις έπεσε στο καναβάτσο. Αλλο αν το άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του!

Τα δύο καλάθια του Βασίλη Σπανούλη που μετέτρεψαν το 67-67 σε 72-67 μόλις 44 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε ήταν τραβηγμένα από τα μαλλιά και φέρουν τη σφραγίδα ενός ασύγκριτου ηγέτη. Εμειναν, όμως, στα αζήτητα. Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που υπολειπόταν, ο Ολυμπιακός υπέπεσε σε 7 τραγικά λάθη ή αστοχίες:

-Αφησε τον Ρες να σκοράρει ανενόχλητος και χωρίς να χάσει χρόνο, φέρνοντας ξανά την Σιένα σε απόσταση βολής (72-69 στα 35).
-Αστοχησε σε λέι-απ διά χειρός Έισι Λο ενώ δεν υπήρχε αντίπαλος κοντά στον Αμερικανό (στα 23).
-Χάρισε διά του Αντιτς 3 ελεύθερες βολές στον καλύτερο ίσως παίκτη της Ευρωλίγκας από τη γραμμή (Μπράουν, 3/3 στα 19).
-Βιάστηκε υπερβολικά να επιχειρήσει το σουτ της παρολίγον νίκης, αφήνοντας άφθονο χρόνο στους Ιταλούς για το νικητήριο καλάθι. Ισως εδώ να έπαιξε ρόλο το σταματημένο για μερικά δευτερόλεπτα χρονόμετρο.
-Εκανε μια τρύπα στο νερό στην ίδια επίθεση, όταν αστόχησε εξ επαφής και με ελάχιστη πίεση- ο Χάινς.
-Αμέλησε να θωρακίσει τα μετόπισθεν, με αποτέλεσμα να δεχθεί εύκολο αιφνιδιασμό λίγο πριν την εκπνοή (72-74 στα 1.7 δευτερόλεπτα)
-Και αποδείχθηκε ανήμπορος να εκμεταλλευτεί την τελευταία του ευκαιρία, όπου βέβαια είχε ελάχιστες πιθανότητες με το μέρος του.

Όταν ο Ολυμπιακός παρέλαβε την μπάλα για να εκδηλώσει την τελευταία του επίθεση, στα 19 δευτερόλεπτα, όφειλε να έχει ως μίνιμουμ ορίζοντα την παράταση. Να χρησιμοποιήσει προς όφελός του το χρονόμετρο, ώστε να αποφύγει τουλάχιστον την ήττα στο φινάλε της κανονικής διάρκειας. Κινήθηκε όμως με το μυαλό θολωμένο, μολονότι είχε άφθονο χρόνο για να καταστρώσει το σχέδιό του. Και το πλήρωσε ακριβά.

Αλήθεια, πού χάθηκε το καθαρό βλέμμα της τελευταίας φάσης του περυσινού τελικού; Κάποιοι είπαν ότι η τυφλή θεά πήρε πίσω από τον πρωταθλητή Ευρώπης το χαμόγελο που του χάρισε τον περασμένο Μάιο στην Κωνσταντινούπολη. Και, εδώ που τα λέμε, έχουν δίκιο: ποιος νοιάζεται για μία ήττα του Γενάρη όσο είναι ακόμη νωπές οι μνήμες του «Σινάν Ερντέμ»; Ωστόσο, ο Ολυμπιακός είναι πλέον υποχρεωμένος να δικαιώσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης και να χτυπάει το ντέφι για να χορεύουν ομάδες όπως η Σιένα, η Χίμκι και η Κάχα Λαμποράλ. Όχι να γίνεται αυτός η αρκούδα του αρκουδιάρη

Ο Ολυμπιακός δεν έχιε πολυτέλεια για άλλες αποτυχίες σαν τη χθεσινή. Θα πρέπει να σαλπίσει άμεσα την αντεπίθεσή του, αρχής γενομένης από την τιτανομαχία της ερχόμενης Πέμπτης στο Τελ Αβίβ. Η πλάτη του είναι ήδη κολλημένη στον τοίχο. Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, απάντησε θετικά στο δικό του διαγώνισμα και έφτασε στο 3-1, μολονότι αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με τους διαδοχικούς τραυματισμούς του Δημήτρη Διαμαντίδη. Και τις τρεις νίκες του τις πέτυχε με τον αρχηγό του παροπλισμένο, είτε εξαρχής (όπως την Τετάρτη στο Βερολίνο) είτε στην τελική ευθεία. Οσο κερδίζει τους αγώνες που «πρέπει» να κερδίζει, δεν φοβάται τίποτε και κανέναν.