Κωλύομαι, διότι φοβάμαι πως ενώ το δικό του ταλέντο υπήρξε ανεξάντλητο, η δική μου φαντασία αποδεικνύεται πεπερασμένη. Φοβάμαι επίσης πως ό,τι (για τα δικά μου χαμηλά μέτρα σε σχέση με το μεγαλείο του) καλό είχα να γράψω από τότε που τον πρωτοαντίκρισα live (ως 16χρονος θεατής στο "Παπαστράτειο" εναντίον του Ολυμπιακού, στην πρώτη κάθοδό του στην Αθήνα) το 'γραψα και με το παραπάνω, οπότε απορία ψάλτου βηξ!

Διάβασε περισσότερα στο: Γκαλόσημο, δόση 2η | gazzetta.gr