Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΝΙΚ

Εγώ μπασκετικός δεν είμαι. Όμως μεγαλώνοντας την δεκαετία του 80, επηρρεάστηκε η αθλητική μου ματιά, από την παρουσία του αξεπέραστου Νίκου Γκάλη. Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.  

Μεγάλους αθλητές έβγαλε και λογικά θα ξαναβγάλει αυτή η χώρα. Όμως ο Νικ ήταν κάτι περισσότερο. Όχι γιατί διέθετε περισσότερο ταλέντο, από άλλους "μεγάλους". Όμως η παρουσία του ήταν τόσο καθοριστική για την εξέλιξη ενός σπορ, όσο κανενός άλλου. Είναι από τους ελάχιστους "τυχερούς", που μπορούν να πουν, ότι διαμόρφωσαν το παιχνίδι. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, του άλλαξαν τελείως επίπεδο και έκαναν το μπάσκετ στην Ελλάδα, αυτό που είναι σήμερα.

Ο Αμερικανοφερμένος Γκάλης εισήγαγε στον ελληνικό αθλητισμό, κάτι καινοτόμο για εκείνη την εποχή. Μέχρι τότε, οι πρωταθλητές στηρίζονταν περισσότερο στο ταλέντο τους. Ο Νικ δεν αρκέστηκε σε αυτό. Ουσιαστικά ήταν ο πρώτος "επαγγελματίας" αθλητής στην Ελλάδα. Με προσωπικό γυμναστή, ατελείωτες ώρες δουλειάς στο γυμναστήριο και στο παρκέ, καθημερινά βελτίωνε το ταλέντο του αυτό, φτάνοντας το στα επίπεδα ενός σταρ. Ούτε οι ποδοσφαιριστές, με το "επαγγελματικό ποδόσφαιρο", να κάνει τα πρώτα του βήματα την ίδια εποχή, δεν πλησίαζαν κατά διάνοια, τον "σουπερ επαγγελματία" Γκάλη, πόσο μάλλον τα υπόλοιπα, ερασιτεχνικά σπορ. Αυτή η εικόνα, του επαγγελματία Γκάλη, θα είναι για πάρα πολλά χρόνια, το παράδειγμα, ο οδηγός, για μετέπειτα πρωταθλητές. Όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά στο γενικότερο κομμάτι του αθλητισμού στην χώρα.

Αν τώρα προσθέσουμε και τα τεράστια επιτεύγματα και του Άρη και της εθνικής μπάσκετ, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, που απετέλεσαν την αφορμή για να στηθούν μπασκέτες σε κάθε γωνιά, και σήμερα να καμαρώνουμε τους Διαμαντίδηδες και τους Σπανούληδες, μπορείτε να καταλάβετε, γιατί προσωπικά θεωρώ τον Γκάλη, τον κορυφαίο αθλητή, που έβγαλε η Ελλάδα. Μια Ελλάδα, που στηνόταν κάθε Πέμπτη στην τηλεόραση μπροστά, για να δει τον Άρη και να πανηγυρίσει (εντάξει, όχι όλη, υπήρχαν και οι "εξαιρέσεις") τις επιτυχίες των "κιτρίνων". Κανένας άλλος σύλλογος έκτοτε, σε οποιοδήποτε ομαδικό σπορ, δεν μπόρεσε να πετύχει αυτό το μεγάλο ποσοστό "συσπείρωσης" και "ομόνοιας" των φιλάθλων, ακόμη και εκείνων, που δεν ήταν Άρης. Και η παρουσία του Γκάλη, ήταν το βασικό συστατικό.

Και μια Ελλάδα βέβαια, "μίζερη" και "ζηλόφθονη", που δεν του αναγνώρισε ποτέ μέχρι τώρα την πραγματική του αξία. Μέσα στην "κακότητα" και την "μικροπρέπεια", δεν αποδόθηκαν μέχρι σήμερα οι πρέπουσες τιμές στον παίκτη, αλλά και τον άνθρωπο, Νίκο Γκάλη. Που δεν αμφιβάλλω ότι θα είχε και εκείνος τα δικά του "ελαττώματα". Έστω και τώρα τουλάχιστον, με το σπουδαίο φιλικό στην Θεσσαλονίκη, αναγνωρίζουμε κάτι, από την τεράστια προσφορά του Νικ.

Πηγή: pamesports.gr 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις