Tο κινητό μου χάλασε, το κινητό μου έσπασε. Άλλαξα την κάρτα και δεν είχα μέσα όλα τα τηλέφωνα. Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.
Ναι, είχα δει τις κλήσεις, αλλά δεν απαντώ σε άγνωστους αριθμούς. Δικαιολογίες που δεν ταιριάζουν σε παίκτη πρώτης γραμμής. Σε μπασκεμπολίστα ώριμο να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του ΝΒΑ.
Δεν είναι δυνατόν να σε ψάχνει η Ομοσπονδία της χώρας στην οποία ανήκεις παραμονές Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος και να μην μπορεί να σε βρει! Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζεις τα τηλέφωνα των παραγόντων της Ομοσπονδίας, όπως και αυτά των προπονητών. Όταν βλέπεις αλλεπάλληλες κλήσεις από ίδια νούμερα και είσαι επιστρατευμένος εν όψει μια σημαντικής διοργάνωσης, οφείλεις τουλάχιστον να καλέσεις για να μάθεις ποιος ή ποιοι είναι αυτοί οι ενοχλητικοί που σου τηλεφωνούν και απαιτούν να απαντήσεις με μανία.
Και όταν επιτέλους καταφέρνουν και σε βρίσκουν είναι τουλάχιστον αδιανόητο να ψελλίζεις δικαιολογίες όμοιες με ενός δεκαπεντάχρονου.
Η Ομοσπονδία έχει προστατέψει στο παρελθόν όχι και τόσο μακρινό το «αμερικανάκι» όπως αποκαλούσαν κάποιοι τον Νικ, όταν η Εθνική του άνοιγε διάπλατα τις πόρτες, έχει επίσης κάνει τα στραβά μάτια πέρυσι όταν καθυστέρησε να ενσωματωθεί στην Εθνική και επικαλέστηκε μπέρδεμα με τα εισιτήρια.
Άρα δεν έχει κανένα λόγο να παραπονείται. Με το μυαλό του μπορεί να φτιάξει ένα τσουβάλι με απαιτήσεις και να το κουβαλά για όσο αντέχουν οι ώμοι του. Δικαίωμά του.
Λογικό και ανθρώπινο να θέλει να δει και να χορτάσει το παιδί, αφού ένα μόλις μήνα πριν έγινε πατέρας.
Λογικό και απόλυτα θεμιτό να θέλει πλέον να δοκιμάσει την τύχη του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, να καίγεται για αυτή του την απόφαση και να ζητεί ενδεχομένως να ενσωματωθεί λίγες μέρες αργότερα στην αποστολή.
Δικαίωμα του να διαλέξει, δικαίωμά του να ιεραρχήσει προτεραιότητες. Δικαίωμά του να θέλει να ξεκουραστεί, να παίξει με τον γιο του, να διαβάσει, να διασκεδάσει, να ψυχαγωγηθεί.
Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει έναν επαγγελματία αθλητή στις μέρες μας για τις αποφάσεις του. Να του ασκήσει κριτική με τρόπο ευπρεπή και ψύχραιμο δικαιούται, αλλά κατηγορίες και λαϊκά δικαστήρια κρίνονται το λιγότερο σαν αποκρουστικά.
Εξάλλου ο ίδιος ο πρόεδρος σοφά ποιών δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά ότι ισόβιος αποκλεισμός για αθλητή δεν υπάρχει!
Δικαίωμα λοιπόν του Νικ είναι να πράξει σύμφωνα πάντα με τις επιθυμίες του. Καλό είναι όμως και ο ίδιος από τη μεριά του να ξεχωρίσει το δικαίωμα από το καθήκον. Όχι το καθήκον να αγωνιστεί με τα χρώματα της επίσημης αγαπημένης των Ελλήνων φιλάθλων. Τα πατριωτικά καθήκοντα δεν κρίνονται με τις συμμετοχές στην Εθνική μπάσκετ και σε καμία άλλη από τις Εθνικές ομαδικών ή ατομικών αθλημάτων.
Αναφέρομαι στο καθήκον της Ομοσπονδίας να είναι αυστηρή απέναντι στους αθλητές της, αυστηρή επαναλαμβάνω και όχι απάνθρωπη και να τους αντιμετωπίζει όλους σαν ίσους.
Έτσι μόνο ο αθλητής ίσως καταλάβει ότι απέναντι στα θεμιτά και απόλυτα σεβαστά δικά του θέλω, υπάρχει το καθήκον της Ομοσπονδίας να συνεχίσει τη μακρά και γεμάτη διακρίσεις πορεία της χωρίς τη δική του παρουσία.
Πηγή: SportDay
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις