Γιατί η Ισπανία σαρώνει στο μπάσκετ;

Τι κάνουν τώρα και δεν το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια και κυριαρχούν παντού, σε εθνικό επίπεδο τουλάχιστον;

Η απάντηση δεν είναι απλή. Ο σκύλος βρέθηκε σε μια συζήτηση πριν από λίγες ημέρες και πήρε απαντήσεις από γνώστες του μπάσκετ και όχι μόνο.

Το όχι μόνο έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Ισπανοί δεν κυριαρχούν μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα σπορ τα τελευταία χρόνια. Επειδή, όμως, η συζήτηση είχε να κάνει κυρίως με την καλαθοσφαίριση, έγιναν συγκεκριμένες επισημάνσεις.

Πρώτα απ' όλα είναι σαφές ότι εδώ και 15 χρόνια οι Ισπανοί έχουν πάρει το μπάσκετ πιο σοβαρά από ποτέ. Πάντα είχαν παράδοση, αλλά έφτιαξαν και οργάνωσαν τη λίγκα τους, προσεκλύοντας κοινό.

Ο κόσμος αγάπησε το μπάσκετ και το ενδιαφέρον μεγάλωσε. Και εκεί άρχισε το σχέδιο.

Αν δείτε για παράδειγμα τις Εθνικές ομάδες των γυναικών της Ισπανίας σε όλα τα επίπεδα. Η μεγάλη ομάδα πήρε το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ, το ίδιο έκαναν οι U-20 και μόλις την Κυριακή οι U-16. Απομένει το Ευρωμπάσκετ U-18, που πάλι η Ισπανία έχει τον πρώτο λόγο. Με λίγα λόγια, πάνε για το 4 στα 4.

Ειδικά στις γυναίκες, η Ισπανία δεν είχε μεγάλη παράδοση, αλλά πλέον ρίχνει και εκεί το βάρος. Και πάμε στο θέμα μας. Αν δείτε τις φωτό των ισπανικών ομάδων, θα διαπιστώσετε ότι σε όλες υπάρχουν μαύρες αθλήτριες. Αλλού δύο, αλλού τρεις, αλλού μία. Αλλα παντού υπάρχουν και είναι ως επί το πλείστον οι πιο ψηλές.

Η Ισπανία εκμεταλλεύεται τις αποικίες της, αλλά και τις Κανάριες Νήσους, που ναι μεν της ανήκουν, αλλά έχουν σχέση με την Ισπανία, όσο η Ελλάδα με τη Γερμανία. Τρεις με τέσσερις ώρες με το αεροπλάνο χρειάζονται για να πάνε οι Ισπανοί. Αν πρέπει να κάνουν και καμιά ενδιάμεση στάση, το ταξίδι θυμίζει σε ώρα, δρομολόγια για ΗΠΑ.

Το λεγόμενο trafficking, δηλαδή η διακίνηση αγοριών και κοριτσιών, υπάρχει και στον αθλητισμό και οι Ισπανοί το εκμεταλλευόνται. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σε συνδυασμό και με άλλες εξελιγμένες μεθόδους που χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια στον ισπανικό αθλητισμό προκαλώντας πολλά ερωτηματικά για την ξαφνική εξέλιξη που θυμίζει Ανατολική Γερμανία, έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι οι Ισπανοί πρωτοστατούν στις ενέργειες για αλλγή κανονισμού σε εθνικό επίπεδο στο μπάσκετ, ώστε να γίνουν δύο οι νατουραλιζέ που θα παίζουν στις μεγάλες διοργανώσεις. Ως τώρα επιτρέπεται μόνο ένας, αλλά δεν τους συμφέρει πλέον κάτι τέτοιο και προσπαθούν να το αλλάξουν. Ο Σέρχι Ιμπάκα είναι μια τέτοια περίπτωση παίκτη, όμως δεν χωρά μαζί με τον Μίροτιτς, που είναι Μαυροβούνιος. Αλλά το θέμα δεν είναι το τώρα, αλλά το μέλλον, σε άνδρες και γυναίκες.

Ας μην λησμονούμε ότι στα αγόρια γίνεται χρόνια αυτή η δουλειά και σε όλα τα εθνικά επίπεδα οι Ισπανοί πρωταγωιστούν. Σε U-18 και U-20 πήραν χάλκινο μετάλλιο και μόνο στο U-16 δεν τα πηγαίνουν το ίδιο καλά. Πρόσφατα έχασαν και από την Ελλάδα, είχαμε τρία χρόνια να τους νικήσουμε σε οποιδήποτε επίπεδο τους Ισπανούς.