Οταν εμφανίστηκε το λεωφορείο με τους πρωταθλητές Ευρώπης, έλαμψε ο τόπος.
Oχι, Oχι από τα φλας. Από τα χρυσά μετάλλια.

Τα φορούσαν όλοι στο στήθος και τα έβγαλαν μόνο για μια στιγμή, όταν χρειάστηκε να περάσουν από τον ανιχνευτή μετάλλων. Ο Τόνι Πάρκερ αρνήθηκε να το ξεκρεμάσει από το κορμί του, αφού, άλλωστε, οι τελωνειακοί διαγκωνίζονταν για μία φωτογραφία μαζί του. Δώδεκα χρόνια ονειρευόταν αυτή την ημέρα.

Εχει παίξει σε έξι συνεχόμενα Ευρωμπάσκετ: 2001, 2003, 2005, 2007, 2009, 2011, 2013, από την 6η θέση της Κωνσταντινούπολης μέχρι τον θρίαμβο της Λιουμπλιάνα, με ενδιάμεσους σταθμούς το χάλκινο μετάλλιο του Βελιγραδίου και το ασημένιο του Κάουνας. Τα πανηγύρισε, και τα τρία, σκαρφαλωμένος στην κερκίδα με τους κοινούς θνητούς.

Για να κερδίσουν οι Γάλλοι το δικαίωμα συμμετοχής στα τελικά του 2009, χρειάστηκε να περάσουν από προκριματικό γύρο, τον Αύγουστο της προηγούμενης χρονιάς. Διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά, ο Πάρκερ εμφανίστηκε στο Παρίσι καλοκαιριάτικα και γνώρισε τις εξωτικές ομορφιές του Βελγίου, της Ουκρανίας και της Φινλανδίας.

Το 2006 ταξίδεψε στην Ιαπωνία για το Μουντομπάσκετ, αλλά σακατεύτηκε στο τελευταίο φιλικό, αποχώρησε από την Απω Ανατολή άπρακτος και γύρισε στην Αμερική τραυματισμένος. Ξεκινώντας από το μακρινό 1997, όταν αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ Παίδων, ο Πάρκερ είπε μόνο ένα «no» στη γαλλική ομοσπονδία: το 2010, όταν βασανιζόταν από μυριάδες τραυματισμούς.
Δεκατέσσερα καλοκαίρια, με ανυπολόγιστο αγωνιστικό και προσωπικό κόστος. Θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα τόσων και τόσων φτασμένων άσων, όχι απαραίτητα ξενιτεμένων στις ΗΠΑ, που έριξαν πίσω τους μαύρη πέτρα και διέκοψαν κάθε σχέση με την εθνική ομάδα των πατρίδων τους.

Ποιος θα μπορούσε να τον κατηγορήσει; Ο Πάρκερ είναι αστέρι πρώτης γραμμής στο ΝΒΑ, κάτοχος τριών δαχτυλιδιών με τους Σπερς, ενεργός τις περισσότερες χρονιές μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Οι εξαντλητικοί τελικοί του 2013 ολοκληρώθηκαν τα ξημερώματα της 21ης Ιουνίου.

Και όμως, ο Πάρκερ ήρθε. Και έγινε εθνικός ήρωας, σε μία χώρα που δεν είναι καν η πραγματική του πατρίδα: Αμερικανός μπαμπάς, Ολλανδέζα μαμά, βελγικό το πιστοποιητικό γέννησης.
Αλλά ο ωραίος Τόνι μεγάλωσε στη Νορμανδία, απέκτησε γαλατική παιδεία και σπούδασε στην περίφημη σχολή INSEP. Στα 31 του, αισθάνεται ακόμη την ανάγκη να τιμήσει τη χώρα που τον γαλούχησε και τον έκανε άνδρα. Τον ευγνωμονεί, όχι μόνο το γαλλικό, αλλά και σύσσωμο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η FIBA τού οφείλει ανδριάντα.

Πλησίασα τον Πάρκερ, μόλις τον είδα να ξεφεύγει από τον κλοιό των συμπατριωτών του και των Σλοβένων θαυμαστών. «Συγχαρητήρια από έναν Ελληνα», του είπα. «Ηταν καιρός να το σηκώσεις».
Ο ευγενικός Τόνι ευχαρίστησε, κοντοστάθηκε χαμογελαστός για το απαραίτητο ενσταντανέ και προχώρησε προς τον έλεγχο διαβατηρίων. Θα τον ξαναδούμε σύντομα στην Ευρώπη, τέλη Αυγούστου του 2014 στην Ισπανία.

Πηγή: sday.gr

Γαλλία Ευρωμπάσκετ Μπάσκετ SPORTS