Φοβόμουν ότι θα σηκωθεί πάνω και θα πλακώσει όλους στις κλωτσιές. "Για μένα, μωρέ, κλαίτε; Δεν αφήνετε λέω γω τις μαλακίες; Εζησα όπως ήθελα και έφυγα όπως ήθελα, με τους δικούς μου όρους. Γι΄ αυτούς που νόμιζαν ότι θα με έβαζαν κάτω να κλάψετε, όχι για μένα".

Και τώρα δα, σαν να τον βλέπω, να διαβάζει από ψηλά τα αφιερώματα που γράφτηκαν για τη ζωή του και να καγχάζει. "Μα, είναι για να γελάει κανείς…".

Πράγματι. Είναι για να γελάει κανείς. Συγκινήθηκαν, δήθεν, με τον θάνατό του αυτοί που τον καθύβριζαν και τον θεωρούσαν εχθρό. Εχυσαν κροκοδείλια δάκρυα οι ορκισμένοι του αντίπαλοι, οι στόχοι του, οι επιστήθιοι εχθροί. Και μόλις έκλεισαν οι πόρτες, άνοιξαν σαμπάνιες.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Συρίγος Μπάσκετ SPORTS