Ξεκίνησε τη σεζόν με σκαμπανεβάσματα, δεν ενέπνεε καμία σιγουριά και δημιούργησε πολλές ανησυχίες στους φίλους του. Κι όμως, σε λιγότερο από ένα 10ήμερο ο Παναθηναϊκός κατάφερε και το αήττητο του Ολυμπιακού να σπάσει, αγκαλιάζοντας ουσιαστικά τον πρώτο τίτλο της σεζόν και στο ΤΟΡ-16 να μπει φουριόζος με μια πειστική και ευρεία σε έκταση νίκη επί της Μιλάνο. Ήταν ίσως τα πρώτα δύο συνεχόμενα πολύ καλά παιχνίδια για τους Πράσινους που δείχνουν σε μια κρίσιμη καμπή της σεζόν να βρίσκονται στο επιθυμητό επίπεδο.
Τι είναι όμως αυτό που ξαφνικά κάνει τον Παναθηναϊκό να μοιάζει κυρίαρχος στο παρκέ; Ούτε κάποια μεταγραφή έκανε, ούτε οι παίκτες του άρχισαν να βλέπουν το καλάθι σαν βαρέλι. Διότι οι επιθετικές επιδόσεις των Πρασίνων εξακολουθούν να μην εντυπωσιάζουν.
Η ομάδα του Πεδουλάκη αποφάσισε να χρησιμοποιήσει επιτέλους το μεγαλύτερο όπλο της. Ένα όπλο που δεν σκοτώνει εν ψυχρώ τον αντίπαλο, αλλά τον αποδυναμώνει. Τον πνίγει λίγο λίγο, του μπλοκάρει τη λειτουργία και τον κάνει να μοιάζει αγνώριστος. Η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν είναι απ΄ αυτές που δίνουν τρανζίσιον και εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό. Είναι ο απόλυτος και επί 40 λεπτά, στραγγαλισμός της ομάδας που έχει απέναντί του. Ένα μπασκετικό ...κατενάτσιο που θα ζήλευαν κι ο Χερέρα με τη Μίλαν της δεκαετίας του 60΄.
Οι Πράσινοι δεν έκαναν κάποιο πολύ θεαματικό ματς ούτε κόντρα στον Ολυμπιακό, ούτε κόντρα στους Ιταλούς. Προκάλεσαν όμως και στους δύο τη χειρότερη δυνατή εμφάνιση. Τους έβγαλαν στο παρκέ το πιο κακό τους πρόσωπο. Κλείδωσαν όλα τα ατού τους, τους έριξαν αγωνιστικό "ξύλο" και τους εκνεύρισαν. Δεν τους άφησαν να πάρουν ανάσα. Ουσιαστικά τους τσάκισαν την αυτοπεποίθηση κι από κει και πέρα σκόραραν όσο χρειαζόταν για να επικρατήσουν.
Ο μόνος δρόμος για τον Παναθηναϊκό είναι η τρομερή άμυνα που αποδεδειγμένα μπορεί να παίξει και μάλιστα με μεγάλη συνέπεια μέσα σε ένα ολόκληρο παιχνίδι. Όσο οι Πράσινοι αποδίδουν αυτό που πραγματικά μπορούν στα μετόπισθεν, θα μπορούν να ονειρεύονται μεγάλα πράγματα. Διότι όσο το σκοράρισμα δεν αποτελεί το δυνατό τους σημείο είναι σχεδόν αδύνατον να μην πετύχουν περισσότερους πόντους από τους ελάχιστους που θα δεχτούν.
O Παναθηναϊκός του Πεδουλάκη θυμίζει όσο καμία άλλη ομάδα τα τελευταία 20 χρόνια τη Λιμόζ του Μάλκοβιτς που το 1993 είχε κάνει μια από της μεγαλύτερες εκπλήξεις σηκώνοντας το ευρωπαϊκό στο ΣΕΦ. Πώς; Καταστρέφοντας με την τρομερά σκληρή και συνεπή άμυνά της κάθε αντίπαλο, όσο πιο ποιοτικός κι αν ήταν...
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team