Εδώ που τα λέμε, ευτυχώς που ο Αρης άντεξε και ένα ημίχρονο και είδαμε ματς στα 2 Αοράκια. Γιατί όταν πήρε μπρος ο Παναθηναϊκός, έπαψε να έχει αντίπαλο. Στο τρίτο δεκάλεπτο χάθηκε εντελώς η μπάλα και οι οπαδοί των πρασίνων δεν σταμάτησαν να πανηγυρίζουν.
Οπαδοί είπατε; Ναι, ο τελικός είχε και κανονικούς οπαδούς και των δύο ομάδων. Οποιος πίστεψε ότι μπορεί να γίνει παιχνίδι στην Ελλάδα δίχως οργανωμένους, γελάστηκε και πάλι. Ο Παναθηναϊκός το έκανε έδρα του το κλειστό στο Ηράκλειο, ο Αρης είχε 50-60 ηρωϊκούς. Το μόνο καλό ήταν πως οι εξέδρες ήταν γεμάτες, δεν υπήρχαν διαχωριστικές ζώνες και άλλα τέτοια. Ούτε φωτοβολίδες, ούτε επεισόδια, ούτε ξύλο.
Με άλλα λόγια; Από πλευράς ατμόσφαιρας ο τελικός ήταν διαφήμιση, σε σχέση με όσα βλέπαμε τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό, όταν έπαιζαν οι αιώνιοι. Τώρα από αγωνιστική δράση, δεν μπορεί να πει κανείς ότι το ευχαριστήθηκε κανείς. Παράσταση για ένα ρόλο ήταν το ματς. Ουδείς ασχολήθηκε από το ημίχρονο και μετά. Ο μεγάλος τελικός Κυπέλλου έγινε στην Ισπανία, όχι στην Ελλάδα...
Και αν το καλοσκεφτούμε, μέχρι να δυναμώσουν οι άλλες ομάδες, μήπως να καθιερωθεί τελικός Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός; Γιατί οτιδήποτε άλλο στο μπάσκετ δεν αντέχεται... Είναι προτιμότερο να βλέπουμε το καλύτερο ματς στην Ευρώπη, παρά τέτοιες μπασκετικές παρωδίες.
Τελικό συμπέρασμα από τον τελικό: Φέρτε πίσω το τεράστιο πανό της ΕΟΚ στο κέντρο του γηπέδου στο Ελληνικό. Φέρτε πίσω τα άδεια καθίσματα και ...τις διμοιρίες των ΜΑΤ. Τουλάχιστον έτσι θα βλέπουμε μπάσκετ στο παρκέ και θα το ευχαριστιόμαστε! Αρκεί να είναι μόνο μπάσκετ, γιατί μετά δεν το ευχαριστιόμαστε...
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Sportdog Team