Τα γιατί και τα διότι της απόλυσης Πεδουλάκη

Θεωρώ άδικη, βιαστική και (ενδεχομένως) καταδικαστική την απόλυση του προπονητή που έφερε στον Παναθηναϊκό τρεις τίτλους στην πολύ δύσκολη, μετά Ομπράντοβιτς εποχή, διασύροντας μάλιστα κατ'επανάληψη των αιώνιο αντίπαλο. Και το λέω αυτό γιατί θεωρώ ότι το ποσοστό συμμετοχής του Πεδουλάκη για αυτές τις επιτυχίες υπερβαίνει το 60%.

Ένα γιατί στριφογυρίζει στο μυαλό μου και αυτό όχι γιατί ο Άρτζι είναι κολλητός μου. Έχουμε να μιλήσουμε ή να συναντηθούμε μετρημένα πέντε χρόνια από μία εκπομπή στο Ευρωμπάσκετ του 2009. Συμφωνώ ότι η χτεσινή εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν απαράδεκτη. Η ευθύνη του Πεδουλάκη αρχίζει και τελειώνει στο γεγονός ότι δεν είπε ηχηρά όχι, δεν αντιστάθηκε στην μετεγγραφική περίοδο του καλοκαιριού. Φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να είχε στο μυαλό του ούτε την επιστροφή του τεράστιου (αλλά στα πρόθυρα της σύνταξης) Μάικ Μπατίστ, ούτε του Φώτση και φαντάζομαι ότι κάτι καλύτερο θα υπολόγιζε για να γεμίσει τη ρακέτα από τον απροσδιορίστου θέσης Λουκά Μαυροκεφαλίδη, που μάλλον αποκτήθηκε για τη σπάσουν στον Ολυμπιακό στο πλαίσιο της αέναης κόντρας που έτσι και αλλιώς σε όλα τα επίπεδα βγάζει θριαμβευτή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Προφανέστατα ο Πεδουλάκης δεν ευθύνεται ούτε για τον αδυσώπητο χρόνο που βαραίνει τα χέρια και τα πόδια του κολοσσού Δημήτρη Διαμαντίδη. Και βεβαίως δε μπορεί να του χρεώσει κανείς το σπαράλιασμα του Ούκιτς κατά τη διάρκεια του Ευρωμπάσκετ. Προπονητής είναι, όχι ο Χουντίνι.

Μολονότι τα μαγικά του τα έκανε, με το υλικό που είχε στα χέρια του επέλεξε να δημιουργήσει πάνω στο μονόδρομο της γρανιτένιας συνδυαστικής άμυνας με τρικ που άφηναν χαζούς τους αντίπαλους προπονητές (και ειδικά έναν...). Ξέχασε όμως την επίθεση και αυτό στα μεγάλα ματς της Ευρωλίγκας είναι καταδικαστικό. Μίκρυνε απελπιστηκά το ροτέισον, ξέχασε αδικαιολόγητα στον πάγκο τον Παππά, δεν έβαλε ποτέ επι της ουσίας τον Γιάνκοβιτς. Ίσως γιατί το Νικόλα δεν τον πίστεψε ποτέ (κακώς) είτε γιατί υπήρξε αδικαιολόγητα ανασφαλής μέσα στη μεγαλοφυία του.

Ο Πεδουλάκης είναι σπουδαίος προπονητής. Ο Γιαννακόπουλος είναι ευφιέστατος παράγοντας. Η κίνηση να του εμπιστευτεί τη μεταβατική περίοδο του Παναθηναϊκού και να τον στηρίξει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις ήταν η πιο καθοριστική απόφαση για να μην καταρρεύσει και να γιγαντωθεί η αυτοκρατορία. Μάγκες και οι δύο αλλά πιο μάγκας ο Γιαννακόπουλος. Παρόλα αυτά αδυνατώ να εξηγήσω το σημερινό διαζύγιο. Θεωρώ πολύ δύσκολο άλλος προπονητής να μπει στις ανάγκες του υπάρχοντος ρόστερ με τις πολλές αγκυλώσεις. Συχνά όμως για να συνέλθει μία ομάδα χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ κι αυτό δυστυχώς δε μπορεί να είναι άλλο από την απόλυση του προπονητή.

Τα ξαναλέμε μετά την επιλογή του διαδόχου...

Υ.Γ.: Και κάπως έτσι ο Μπαρτζώκας απέκτησε ελπίδες να νικήσει κάποια στιγμή τον Παναθηναϊκό...

Πηγή: pamesports.gr