Από τη στιγμή που βασικός κριτής για όλους είναι το αποτέλεσμα, ο καλύτερος προπονητής στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης… Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.
Ασχετα που μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ο Φράγκι δεν διεκδικούσε καν τον τίτλο του καλύτερου, γιατί δεν ήταν καν προπονητής…
Ετσι είναι, αφού έτσι νομίζουμε. Οχι αν, αφού… Βέβαια μέχρι την επόμενη εβδομάδα έχεις ο… Θεός, μπορεί ο Μπαρτζώκας να αρχίσει να κερδίζει ψήφο εμπιστοσύνης – μέχρι να κάνει μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη γιατί τότε θα αποθεώνεται – και ο Αλβέρτης να τρώει… κράξιμο. Εκτός κι αν στην πορεία φύγει και ο Μπαρτζώκας ή ακόμα και ο Φράγκι… Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον, αλήθεια ποιος φανταζόταν το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής ότι ο Αλβέρτης θα καθόταν όρθιος μπροστά από ένα πάγκο, θα έδινε οδηγίες, θα εμψύχωνε τους παίκτες, θα διαμαρτυρόταν στους διαιτητές και θα έκανε επιλογές που θα έκριναν ένα ματς;
Η ουσία είναι μία: Τα πάντα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα: αν ο Αγγέλου έκανε φάουλ, ο Ματσιούλις δεν θα ευστοχούσε ποτέ στο τρίποντο. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα κρατούσε το προβάδισμα η Εφές, άλλωστε στο ματς με την Μπαρτσελόνα ο Αγγέλου επέλεξε το φάουλ και ισοφαρίστηκε μετά από 1/2 βολές και επιθετικό ριμπάουντ. Μονά-ζυγά χαμένος, δηλαδή. Από την άλλη ο Αλβέρτης έδωσε την ευκαιρία στον άστοχο Ματσιούλις να μπει στο παιχνίδι στο τέλος και να εξιλεωθεί για την αστοχία του. Το πιο κρίσιμο το έβαλε ο Λιθουανός και ο Παναθηναϊκός πήγε το παιχνίδι στην παράταση. Με άλλα λόγια, οι πράσινοι έκαναν κακό ματς, πόνεσαν τα… μάτια των τηλεθεατών, όμως το απαραίτητο διπλό το πήραν. Ηταν τυχεροί και τολμηροί, με πρώτο και καλύτερο τον Αλβέρτη που είδε τον Διαμαντίδη ανήμπορο να βοηθήσει και τον τράβηξε έξω στην παράταση! Αλλοι στη θέση του Φράγκι θα «ζούσαν» και θα «πέθαιναν» με τον Διαμαντίδη και δεν θα έπαιρναν ευθύνη για τέτοια αλλαγή… Αλήθεια, τι είχε να χάσει ο Αλβέρτης από αυτή την απόφαση; Το πολύ, πολύ να του έπαιρναν πίσω τον τίτλο του προπονητή… Επί του παρόντος, μάγκας ο Φράγκι γιατί νίκησε – και έβαλε το χεράκι του γι αυτό – όχι όμως και ο Πεδουλάκης. Και ο Μπαρτζώκας βεβαίως, βεβαίως.
Για να μην γίνει λάθος ανάγνωση, ουδείς ισχυρίζεται ότι ο Πεδουλάκης και ο Μπαρτζώκας είναι οι κορυφαίοι ή είναι αναντικατάστατοι. Κανείς δεν έχει αυτόν τον τίτλο, όλοι παίρνουν αποφάσεις, κρίνουν και κρίνονται. Είναι σαφές ότι και ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, το μέλλον τους στην Ευρωλίγκα κρίνεται από μία κλωστή. Εχουν ευθύνη ο Πεδουλάκης και ο Μπαρτζώκας για ό,τι έχει συμβεί και για ό,τι συμβαίνει, αλλά δεν είναι τα πάντα στο μπάσκετ οι προπονητές… Για να πετύχει μια ομάδα χρειάζεται να κάνουν σωστά τη δουλειά τους όλοι. Διοίκηση, προπονητής, παίκτες. Ολοι…
Επίσης, μία απόφαση, μία στιγμή, ένας τραυματισμός, η τύχη, η ατυχία, μπορεί να αλλάξουν πορείες, καριέρες, τίτλους… Η επιτυχία είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, το ίδιο και η αποτυχία. Μόνο που στην Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να δεχθεί την ήττα. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, είναι υποχρεωμένοι να κερδίζουν. Λες και σε όλη την Ευρώπη παίζουν μόνοι τους… Λες και μια ζωή οι υπόλοιποι θα χάνουν, δεν έχουν δικαίωμα στον τίτλο… Κι αν τελικά ένας εκ των αιωνίων πετύχει το στόχο του, ο προπονητής, οι παίκτες, οι διοικούντες, είναι… Θεοί.. Αν χάσουν, άχρηστοι. Ολοι μαζί…
Πηγή: Superbasket.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις