Ναι ναι ξέρω , ξέρω . Πολλοί από τους ειδικούς όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στο άλλο μας εθνικό σπορ την γκρίνια θα ισχυριστούν ότι τα Σκόπια δεν είναι πια κάποια υπολογίσιμη δύναμη . έχουν αποδυναμωθεί εξ’ αιτίας των σημαντικών απουσιών και πως δεν συντρέχει κανένας λόγος για θριαμβολογίες.

Να εξηγηθώ! Δεν θριαμβολογώ , έχουμε χρόνο και γι’ αυτά. Απλά καταγράφω με σύνεση και ψυχραιμία, τα γεγονότα.

Να συμφωνήσω με τον κάθε λογής «ειδικό ότι η ομάδα του συμπαθέστατου Σμπρινοφσκι δεν αποτελεί φόβητρο. Δεν είναι η ομάδα που ακούμπησε το θαύμα στο Πανευρωπαϊκό της Λιθουανίας κατακτώντας την 4η θέση.

Αλλά ας μου πουν οι ίδιοι για τον «νόμο της πρεμιέρας» τον δεύτερο σκληρότερο μετά τον νόμο του Χαρδούβελη για την φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας.

Πόσες ομάδες δεν πλήρωσαν την αλαζονεία τους , τον υπεροπτισμό τους την επιπολαιότητα στην πρεμιέρα μια διοργάνωσης;

Με αποτέλεσμα οι ομάδες αυτές να εκτροχιαστούν να χάσουν τον προσανατολισμό τους , να αγχωθούν πριν ακόμα κολυμπήσουν στα βαθιά της διοργάνωσης.

Δεν υποτιμήσαμε τον αντίπαλο παρόλο που γνωρίζαμε την δυναμική του. Κερδίσαμε το ματς της πρεμιέρας χωρίς να φτάσουμε στα όρια μας. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός μας σκοπός.

Να έχουμε τρόπο χωρίς κόπο. Και κάτι ακόμα σημαντικό. Διαφορά 20 πόντων χωρίς την απαιτούμενη σύμφωνα με τα στάνταρ μας διάρκεια.

Πράμα που σημαίνει ότι στα υπόλοιπα λειτουργήσαμε σωστά και μεθοδικά , όπως αρμόζει σε μια ομάδα που στο παρκέ επιστρατεύει μυαλό και εμπειρία.

Δεν ξεκινήσαμε καλά , βρεθήκαμε να χάνουμε 7-1. Ε και ; Συμβαίνουν αυτά! Δεν πανικοβληθήκαμε , σφίξαμε την άμυνα μας διορθώσαμε τα λάθη στις περιστροφές που επέτρεπαν τους θρασείς Σκοπιανούς να σουτάρουν περισσότερο από ότι .. έτρεχαν και με Αντετοκούνμπο , Καλάθη και Πρίντεζη τους φτάσαμε , τους παίξαμε τα φώτα και τους προσπεράσαμε . Από το σημείο εκείνο και μετά έβλεπαν μέχρι να φτάσουμε στο προορισμό μας μόνο το…πίσω μέρος του γαλανόλευκου οχήματος.

Στην δεύτερη περίοδο «πληρώσαμε» ευτυχώς όχι ακριβά την βιασύνη μας και τον υπερβολικό μας …αλτρουϊσμό.

Ήρθε από τον πάγκο ο Σλούκας να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να κόψει τον βήχα του υπερβολικά φιλόδοξου Κοστόφσκι που θυμήθηκε τον μακαρίτη Άντι Γουόρχολ και θέλησε να γίνει ήρωας της μια μέρας.

Στο ημίχρονο πήγαμε με +7 και από εκεί και πέρα μέτρησε το..πάντρεμα των νέων με τους παλιούς.

Οι πρώτοι έβαλαν την ενέργεια και τα λεπτά συμμετοχής (Καλάθης 25.42, Αντετοκούμπο 26.51, Σλούκας 13.22, Κουφός 23.540 και οι δεύτεροι οι μπαρουτοκαπνισμένοι την εμπειρία , την σύνεση , την αποφυγή υπερβολών , τις υπερπολύτιμες ασίστ , από μεριάς Ζήση και Σπανούλη , τα ριμπάουντ και τους πόντους από το ζωγραφιστό από τον Μπουρούση.

Η ωριμότητα της παλιοσειράς στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού και η σωστή διαχείριση των επιθέσεων από μεριάς τους βοήθησε τους μικρούς να λειτουργήσουν ακόμα πιο σωστά.

Είναι αδύνατον να χάσεις ένα ματς όταν κυριαρχείς στο ζωγραφιστό σε κάθε πλευρά του γηπέδου με 39 ριμπάουντ , είναι αδύνατον σε σύνολο 23 ασίστ έναντι μόλις 12 του αντιπάλου να μην κυριαρχήσεις στο παιχνίδια. Εκτός αν έχεις αυτοκτονικές τάσεις.

Μόλις στέρεψε από κούραση εξ’ αιτίας της πιεστικής άμυνας η πηγή με τα τρίποντα για τους Σκοπιανούς το παιχνίδι διάλεξε με ποιόν θα πάει.

Στη εδάφη μας, λείπει ακόμα η ενέργεια και το καταραμένο μακρινό σουτ. Θα έρθουν κι αυτά με τα παιχνίδια. Η διάρκεια θέλει παρκέ και δράση. Το σουτ θέλει καρδιά Να σουτάρουμε όταν οι προϋποθέσεις το επιτρέπουν ακόμα και αν τα σουτ δεν μπαίνουν. Να μην απογοητευόμαστε. Να σηκωνόμαστε με θράσος και αυτοπεποίθηση για να σουτάρουμε. Μόνο έτσι θα εξορκίσουμε το κακό.

Το έλεγε και ο μεγάλος Χάρης Παπαγεωργίου , από τους μεγαλύτερους σουτέρ στην Ευρώπη. «Το σουτ θέλει άγνοια κινδύνου και παρέα. Όσοι περισσότεροι είναι στην φωτογραφία γύρω μου όταν σουτάρω τόσο περισσότερο το χαίρομαι.»

Ξεκινήσαμε καλά πήραμε αυτό που θέλαμε. Οι 20 πόντοι με αρκετά περιθώρια βελτίωσης σε ομαδικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο , μας κάνουν δικαιολογημένα αισιόδοξους απέναντι σε κάθε αντίπαλο!

Πηγή: sportit.gr